Η θεατρική τέχνη αποκαλύπτει τη δύναμή της μέσα από χαρακτήρες, σκηνές και συναισθήματα που μας ταξιδεύουν. Με την πανελλήνια πρεμιέρα του έργου «ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΖΩΗΣ» προ των πυλών, ο Γιώργος Νάσιος συνομιλεί με την Αναστασία Τσώμου, μια εξαιρετική ηθοποιό που ενσαρκώνει τον ρόλο της Μαίρης στην τρίτη ηλικία, ενός χαρακτήρα γεμάτου αντιφάσεις και συγκινήσεις. Μέσα από τη συνέντευξη, μοιράζεται μαζί μας την προσέγγισή της στον ρόλο, τις προσωπικές της σκέψεις για το πέρασμα του χρόνου και την αλληλεπίδραση με τη δραματουργία του έργου. Ένα ταξίδι λόγου, έμπνευσης και δημιουργίας που μας θυμίζει γιατί το θέατρο αποτελεί καθρέφτη της ίδιας της ζωής μας.
Απολαύστε τη συνέντευξη και ελάτε να ζήσετε τη μαγεία της πρεμιέρας!
Γ.Ν: Πώς αισθάνεσαι που συμμετέχεις στην Πανελλήνια πρεμιέρα του νέου έργου του Στέφανου Καρυδάκη;
Α.Τ: Πολύ ωραία! Πάντα όταν ετοιμάζεται μια παράσταση βρίσκομαι σ έναν ευχάριστο αναβρασμό! Το έργο μου άρεσε πολύ, είναι αληθινό! (Το πρώτο πράγμα που είπα στον συγγραφέα και σκηνοθέτη μας είναι ότι με εντυπωσίασε που ένας άνδρας καταλαβαίνει τόσο καλά ένα γυναικείο χαρακτήρα! ) Επίσης, το κλίμα με όλους τους συνεργάτες είναι πολύ όμορφο!
Γ.Ν: Η 3η πράξη στην οποία υποδύεσαι έναν χαρακτήρα τρίτης ηλικίας έχει μια ιδιαίτερη ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και την τραγικότητα. Πώς προσεγγίζεις αυτόν τον συνδυασμό ως ηθοποιός;
Α.Τ: Σε πολλά έργα της παγκόσμιας δραματουργίας συνυπάρχουν και τα δύο είδη, η κωμωδία και το δράμα μπαίνουν το ένα μέσα στο άλλο. Όπως και στη ζωή. Αυτή είναι η ιδανική πρόκληση για έναν ηθοποιό.
Γ.Ν: Ο ρόλος της Μαίρης παρουσιάζει πολλές σκέψεις για το πέρασμα του χρόνου και τα γηρατειά. Πώς σε επηρέασε αυτό το κείμενο σε προσωπικό επίπεδο;
Α.Τ: Το θέμα του έργου μου φάνηκε απίστευτα «οικείο»! Όταν είσαι νέος, η ζωή φαντάζει ατέλειωτη, νιώθεις δυνατός, αθάνατος! Κάποια στιγμή, ξαφνικά, όταν συνειδητοποιείς ότι έχεις διανύσει πάνω από το μισό χρόνο μιας ανθρώπινης ζωής, είναι σοκαριστικό! Ειδικά στην εποχή μας που οι άνθρωποι.. αρνούνται να γεράσουν! (Χαχα!)
Γ.Ν: Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη πρόκληση στην ερμηνεία αυτού του ρόλου και πώς την αντιμετώπισες;
Α.Τ: Κάθε ρόλος έχει τη δυσκολία του. Ειδικά όταν διαφέρει αρκετά από την προσωπικότητα σου, ο στόχος είναι να κατανοήσεις «την αλήθεια και το δίκιο του». Στην περίπτωση αυτή, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Είναι τόσο κοντά μου, που νομίζω ότι η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να βρω σε ποια σημεία διαφέρω από αυτή τη γυναίκα, για να την «οριοθετήσω»!
Γ.Ν: Το κομμάτι της σκηνής με το άγαλμα του Απόλλωνα έχει έντονα συμβολικά στοιχεία. Πώς αντιλαμβάνεσαι τη σχέση του ρόλου σου με αυτό το σύμβολο της ομορφιάς και της αθανασίας;
Α.Τ: Στο έργο ο ρόλος «συνομιλεί» με τον θεό: Η γυναίκα αγωνίζεται να μείνει «ζωντανή», «άφθαρτη», όπως ο Θεός Απόλλωνας! Συγκρίνεται μαζί του! Στο έργο όμως υπάρχει σε κάθε περίοδο της ζωής της κι ένας αγαπημένος σκύλος, που τον ονομάζει πάντα «Απόλλωνα», και του χαρίζει έτσι μια μορφή αθανασίας. Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ ωραίο «εύρημα» του συγγραφέα για να συνειδητοποιήσουμε την έννοια του χρόνου.
Ο συμβολισμός αυτός μου θύμισε ένα αγαπημένο, υπέροχο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου! “Η Εκλογή της Μάρπησσας»!
Γ.Ν: Υπάρχουν στιγμές στο κείμενο που νιώθουμε ότι ο συγγραφέας "παντρεύει" το χιούμορ με τη δραματικότητα με έναν ξεχωριστό τρόπο. Πώς καταφέρνεις να διατηρείς αυτήν την ισορροπία;
Α.Τ: Δεν βγαίνει η ζωη αλλιώς! Όταν δεν καταφέρνουμε να ισορροπήσουμε σε αυτό το τεντωμένο σκοινί, βυθιζόμαστε! Το χιούμορ, κι ο αυτοσαρκασμός είναι η σανίδα σωτηρίας μας.
Γ.Ν: Ο χαρακτήρας της Μαίρης είναι αστείος, αναρχικός και συνάμα αριστοκράτισσα. Ποιες πτυχές αυτού του αντιφατικού χαρακτήρα βρίσκεις πιο ενδιαφέρουσες;
Α.Τ: Η Μαίρη είναι ένα ιδιαίτερο άτομο. Έχει σημασία ότι είναι ηθοποιός και υποδύεται διαφορετικούς ρόλους. Οι αντιφάσεις της είναι αυτές που συνθέτουν μια γοητευτική κι ενδιαφέρουσα προσωπικότητα!
Γ.Ν: Το έργο βρίσκεται λίγο πριν την πρεμιέρα του. Πώς νιώθεις και τι προσδοκίες έχεις για την πρεμιέρα;
Α.Τ: Όσες πρεμιέρες κι αν ζήσεις, υπάρχει μια δόση «δημιουργικής» αγωνίας. Η πρώτη μου έννοια είναι όλη η ομάδα να «υπηρετήσει» το όραμα του συγγραφέα και του σκηνοθέτη, -που εδώ ταυτίζονται-. Λατρεύω το Θεατρο γιατί είναι κατ εξοχήν ομαδική δουλειά! Αλλά επειδή δεν υπάρχει Θέατρο χωρίς Θεατές, προσδοκώ να αρέσει στο κοινό! Και βέβαια να είναι και μια προσωπική επιτυχία! (Δηλαδή τα θέλω όλα ! Χαχα)
Γ.Ν: Το έργο αγγίζει πολύ ευαίσθητες πτυχές της ζωής, όπως ο θάνατος και η απώλεια φίλων. Πώς προετοιμάστηκες ψυχολογικά για τέτοιες σκηνές;;
Α.Τ: Το καλό (και κακό), είναι ότι έχω βιώσει ήδη αντίστοιχες καταστάσεις, δεν μου είναι άγνωστες. Έχει μείνει ανεξίτηλη μέσα μου η σκηνή που για πρώτη φορά, σε ηλικία 6 χρόνων, ήρθα σ´επαφή με το θάνατο ενός νεαρού αγοριού. Τελευταία εμπειρία ο θάνατος της μητέρας μου. Αλλά από την άλλη, από όταν ήμουν παιδί μου έκανε εντύπωση η σοφία με την οποία κάποιοι ηλικιωμένοι αντιμετώπιζαν τις δυστυχίες της ζωής, θανάτους και απώλειες. Ακόμη και με χιούμορ! (Οι Πόντιοι ας πούμε, έχουν έθιμο όταν ξενυχτούν ένα νεκρό να θυμούνται ωραίες και αστείες στιγμές που πέρασαν μαζί του και γελούν και τραγουδούν…)
Γ.Ν: Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που πήρες από αυτήν την εμπειρία ως ηθοποιός και θα το κρατήσεις για τις μελλοντικές σου δουλειές;
Αυτήν την ερώτηση θα μπορώ να την απαντήσω μετά από αυτό το ταξίδι!
Γ.Ν: Ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο και τις σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μας. Με την ειλικρίνειά σου και την αγάπη σου για το θέατρο, μου θύμισες την ουσία αυτής της τέχνης: τη βαθιά ανθρώπινη ανάγκη να διηγούμαστε ιστορίες. Σου ευχόμαι καλή επιτυχία στην πρεμιέρα του έργου «ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΖΩΗΣ» και ανυπομονώ να σε δω να ζωντανεύεις τον ρόλο της Μαίρης επί σκηνής!
Πρεμιέρα 29 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 18:30
Παραστάσεις κάθε Παρασκευη, ώρα 18:30
Θέατρο Αλκμήνη:Διεύθυνση: Αλκμήνης 8-12, Αθήνα 118 54 Τηλέφωνο: 21 0342 8650
Για κρατήσεις θέσεων πατήστε ΕΔΩ
