"Δεν μπορούσα να κοιμηθώ από τους δαιμόνους που έβλεπα κάθε βράδυ κι ...
αναμετριόμουν. Έλεγα: ας βάλει ο Θεός το χέρι του να γυρίσω πίσω", εξομολογείται η κορυφαία ηθοποιός.Καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4» βρέθηκε το απόγευμα της Παρασκευής (12/1) η Λυδία Κονιόρδου. Η σπουδαία τραγωδός του ελληνικού θεάτρου άνοιξε τα χαρτιά και την καρδιά της στους δύο οικοδεσπότες, όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην εμπειρία της από την περίοδο που ενσάρκωσε τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, με αφορμή την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία της Εύας Νάθενα.
«Όταν παίζαμε τη Φόνισσα, το έργο αυτό ήταν τόσο ακραίο, τόσο άγριο. Κάθε βράδυ έκανα τον σταυρό μου κι έλεγα: απελθέτω απ’ εμού το πικρό ποτήριον. Παρ’ όλο που λάτρευα τον ρόλο, λάτρευα τον Παπαδιαμάντη, ήταν τέτοια η δοκιμασία κάθε βράδυ», περιγράφει η Λυδία Κονιόρδου.
«Επί τρία χρόνια δεν έζησα για να παίξω αυτόν τον ρόλο. Δεν έζησα», εξομολογείται η γνωστή ηθοποιός στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
«Παίζαμε, γυρνούσα σπίτι 12-1 και κοιμόμουν στις 5 το πρωί, γιατί δεν μ’ έπαιρνε ο ύπνος. Δεν μπορούσα από τους δαιμόνους που έβλεπα κάθε βράδυ που αναμετριόμουν. Έλεγα: ας βάλει ο Θεός το χέρι του να γυρίσω πίσω κάθε βράδυ», εξομολογείται αμέσως μετά η Λυδία Κονιόρδου.
«Ήταν άγριο πράγμα, πολύ άγριο πράγμα, πολύ ακραίο και απόλυτο. Νομίζω ότι δεν έχω ξανακάνει κάτι τόσο απόλυτο και τόσο ακραίο. Επειδή εγώ δεν είμαι ο άνθρωπος που θα βγει και θα πιει, δεν μπορούσα τα βράδια να κοιμηθώ», παραδέχεται η διακεκριμένη τραγωδός.
«Είχα δει όλα τα ντοκιμαντέρ, τα τηλεμάρκετιγνκ, τα χαλιά, τις επαναλήψεις. Αυτό το ντοκιμαντέρ για το Εδιμβούργο πρέπει να το είδα και 10 φορές», κατέληξε χαριτολογώντας στην ιστορία της η Λυδία Κονιόρδου.
