Η ταινία είναι ένα θρησκευτικό θρίλερ όπου υπάρχουν έντονα τα στοιχεία μυστηρίου και αποτελεί μία Ελληνογερμανική παραγωγή.
Τι συμβαίνει όταν ο παπάς του χωριού (Πατέρας Θεόπνευστος - Χρήστος Βασιλόπουλος) γίνεται μάρτυρας μιας αυτοκτονίας και καλείται να αντιμετωπίσει ένα σκοτεινό μυστικό; Πως θα διαχειριστεί αυτό το σκοτεινό μυστικό και ποια θα είναι στο εξής η σχέση του με τους ανθρώπους και τον Θεό;
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ανήλικη Ζωή (Νιόβη Βλαστάκη) όπου μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά στο βουνό του ορεινού χωριού, η ζωή της δεκατετράχρονης Ζωής άλλαξε ριζικά. Ο πατέρας της πέθανε στις φλόγες, ενώ εκείνη σώθηκε τελευταία στιγμή από τον Γιάννη, τον θείο της. Δεν μίλησε ξανά, ούτε αποχωρίστηκε το μαντήλι που έκρυβε το μισοκαμμένο πρόσωπό της.
Η Νιόβη Βλαστάκη είναι μια πολυτάλαντη και πολύπλευρη καλλιτέχνιδα. Ήδη μετράει 14χρόνια πιάνο με κλασικό τραγούδι ως σοπράνο κοντά στο πτυχίο
Τελείωσε το μουσικό γυμνάσιο και Λύκειο Αλίμου με ειδίκευση στο σαξόφωνο και τώρα σπουδάζει στην Θεατρικών Σπουδών Αθήνας
Έχει εμφανιστεί στη σκηνή της Λυρικής, αγαπά την υποκριτική και στο μέλλον θέλει να τη συνδυάσει με το τραγούδι και τη μουσική. Δεν μπορεί να αποχωριστεί την γυμναστική η οποία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της και στον ελεύθερο χρόνο της εκτός από το να ακούει μουσική και να διαβάζει, γράφει ποίηση.
Ας διαβάσουμε όμως τι είπε η ίδια στον συνεργάτη μας Στέφανο Καρυδάκη
Καλησπέρα και από εμένα. Είναι μεγάλη μου τιμή, που συνεργάζομαι με τον Χρήστο. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως μπορώ να μάθω πολλά από εκείνον και μου φάνηκε πολύ προσιτός άνθρωπος. Με έχει βοηθήσει ήδη αρκετά, και με έχει κάνει να καταλάβω πολλα πράγματα για τον ρόλο της Ζώης, από τον τρόπο που αντιμετωπίζει εκείνος τον ρόλο του Πάτερ Θεόπνευστου. Φυσικά είναι δύσκολο να σταθώ δίπλα σε έναν ηθοποιό με την εμπειρία και τις γνώσεις του Χρήστου Βασιλοπούλου, όμως κάνω το καλύτερο που μπορώ και είμαι σίγουρη πως και με την καθοδήγηση της Ακριβής θα έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Πώς νιώθεις που θα υποδυθείς ένα δεκατετράχρονο κορίτσι που, μάλιστα, φέρει πάνω του βαριά εγκαύματα;
Μπορώ να καταλάβω ένα δεκατετράχρονο παιδί. Νιώθω ταυτόχρονα πολύ μακριά και πολύ κοντά. Μέσα από τις πρώτες πρόβες που κάναμε στους χώρους που πρόκειται να γίνουν τα γυρίσματα της ταινίας μπόρεσα να έρθω πιο κοντά στον χαρακτήρα. Να καταλάβω τις σκέψεις του, που φυσικά αρμόζουν στην ηλικία του αλλά και τα τραύματά του.
Σου αρέσει πολύ η μουσική. Ποια η σχέση της υποκριτικής με τη μουσική που τόσο έχεις σπουδάσει και αγαπάς;
Χωρίς τη μουσική ερμηνεία ένα μουσικό κομμάτι είναι απλά σκόρπιες νότες. Αν δεν ερμηνεύσεις σωστά τις μουσικές φράσεις, ένα τραγούδι κινδυνεύσει να χάσει το νόημα του. Έτσι θεωρώ ότι συμβαίνει και στην υποκριτική. Εάν δηλαδή δεν κατανοήσεις τον χαρακτήρα που υποδύεσαι, η σκηνή μπορεί να αποκτήσει ένα τελείως διαφορετικό νόημα που θα επηρεάσει το σύνολο της ταινίας.
Βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον να τραγουδάει και στην όπερα;
Το να γίνεις μονωδός είναι αρκετά δύσκολο καθώς ο χώρος είναι αρκετά κλειστός και ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την τύχη να βιοπορίζονται από αυτό. Απαιτείται ο τέλειος συνδυασμός υποκριτικής και άριστης μουσικής κατάρτισης, μαζί βέβαια με μια μεγάλη δόση ταλέντου. Φυσικά και θα ήθελα στο μέλλον να βρεθώ μέσα σε αυτόν τον κόσμο, για αυτό και συνεχίζω να δουλεύω ασταμάτητα και με την πειθαρχία, που είναι αναγκαία.
Το να τραγουδάς μπροστά σε κοινό είναι πολύ διαφορετικό με το να βρίσκεσαι μπροστά από μια κινηματογραφική κάμερα. Πώς είναι αυτές οι διαφορές για σένα;
Στην πρώτη περίπτωση, εσύ είσαι υπεύθυνος για αυτό που θα περάσει στο κοινό σου. Προσωπικά, μετά από όλα αυτά τα χρόνια στο τραγούδι, νιώθω πια αρκετά μεγάλη άνεση στο να μεταδώσω αυτό που ερμηνεύω, με χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Η άμεση έκθεση σε ένα μεγάλο κοινό είναι πολύ απαιτητική, γιατί δεν σου αφήνει περιθώρια λάθους μέσω της επανάληψης και της διόρθωσης ή βελτίωσης, όπως συμβαίνει στις κινηματογραφικές λήψεις. Στην ερμηνεία μπροστά στη κάμερα –σύμφωνα με την πρόσφατη εμπειρία μου- έχεις μεγαλύτερη ελευθερία να αποδώσεις συναισθήματα. Εδώ όμως δεν έχεις εσύ την πλήρη εικόνα, με αποτέλεσμα να μην έχεις και τον απόλυτο έλεγχο. Το κλειδί λοιπόν στην περίπτωση αυτή είναι η τυφλή πίστη στον σκηνοθέτη σου. Στην κινηματογράφηση είναι αναγκαίο να διατηρείς την συναισθηματική σου ενέργεια σε κάθε λήψη. Αντίθετα, σε μια μουσική παράσταση το συναίσθημα έχει παρατεταμένη ροή και συνέχεια.
Έχεις χόμπι;
Λοιπόν, ένα από τα χόμπι μου είναι η γυμναστική. Κάνω καθημερινά. Γενικά από πολύ μικρή, είχα περάσει από πολλά αθλήματα. Έχω κάνει βόλεϊ, Ρυθμική, μπαλέτο καθώς και άλλα είδη χορού, όπως λάτιν και τζαζ
Πέρα από αυτό εκτός από το κλασσικό τραγούδι που ασχολούμαι πιο επίσημα και με καθηγήτρια, τραγουδάω και σύγχρονο. Βρίσκω ακόρντα, παίζω πιάνο και τραγουδάω.
Όχι, αλλά τώρα που το είπατε μου αρέσει πολύ η γραφή και έχω γράψει και κάποια ποιήματα.
Με την μουσική πως ξεκίνησες; Ποιο ήταν το έναυσμα
Γενικά από μικρή μου άρεσε πολύ να τραγουδάω! Και έλεγα πάντα στην μητέρα μου από 3-4 χρόνων πως θέλω να κάνω μαθήματα. Με πηγε σε ωδείο, όμως φυσικά δεν γινόταν να ξεκινήσω τραγούδι από 4 χρόνων και έτσι ξεκίνησα πιάνο. Αγάπησα τη μουσική και έδωσα εξετάσεις για να μπω σε μουσικό Σχολείο αλλά επειδή μου άρεσε πάντα και το θέατρο έδωσα και στο Καλλιτεχνικό σχολείο στον Γέρακα. Πέρασα και στα δύο αλλά επέλεξα το μουσικό. Ο λόγος ήταν πως εκεί είχα αφιερώσει περισσότερο χρόνο και γνώριζα περισσότερα πράγματα.
Μετά άρχισα και τραγούδι στην Δευτέρα Γυμνασίου και συνεχίζω και τα δύο μέχρι και τώρα. (πιάνο και τραγουδι)
Όσο ήμουν στο μουσικό είχα ξεκινήσει και σαξόφωνο αλλά το άφησα μόλις τελείωσα το σχολείο.
Ποια είναι τα ακούσματά σου; Είναι στην οικογένεια κάποιος μουσικός;
Όχι, κανείς. Γενικά από μικρή άκουγα ελαφρά λαϊκα τραγουδια στο σπίτι, όμως επειδή ψαχνωμουν πολύ από μικρή με την μουσική ακούω σχεδόν τα πάντα τώρα.
Πες μου ένα αγαπημένο σου κομμάτι (Ελληνικό και ξένο) και γιατί σου αρέσουν;
Γενικά μου αρέσει πολύ από ελληνίδες τραγουδίστριες η Τάνια Τσανακλιδου και ένα αγαπημένο κομμάτι της είναι το "Δύο ψυχες". Μου αρέσει γιατί έχει πολύ ωραίους στίχους και είναι έντονα θεατρικό. Ειναι ιδιαίτερο πιστεύω.
Από ξένα αγαπημένο είναι το"This is the life" απο Amy Macdonald. Γιατί το άκουγα από το δημοτικό και μου θυμίζει ωραία πράγματα. Δεν βαριέμαι ποτέ να το ακούω.
Ας επιστρέψουμε τώρα στην συμμετοχή σου στην ταινία "ΤΥΦΛΗ ΠΙΣΤΗ" της Ακριβής Κόλια όπου συμπρωταγωνιστείς με τον Χρήστο Βασιλόπουλο. Ποιος ο ρόλος σου εκεί;
Υποδύομαι ένα 14χρονο κορίτσι το οποίο ζει με την οικογένειά του σε ένα ορεινό χωριό της Μάνης, ώσπου μια πυρκαγιά ξεσπά και έτσι χάνει τον πατέρα της και τραυματίζεται με βαριά εγκαύματα ένα από τα οποία καλύπτει την δεξιά πλευρά του προσώπου της
Είναι ένας δύσκολος ρόλος να υποδυθείς ένα χαρακτήρα που κουβαλάει τόσες πολλές πληγές όχι μόνο στο σώμα του, αλλά και στην ψυχή του.
Μπορείς να μας πεις λίγο την εξέλιξη της υπόθεσης; και ποια η σχέση σου με τον Χρήστο βασιλόπουλο;
Ουσιαστικά ο Πάτερ Θεόπνευστος τον οποίο υποδύεται ο Χρίστος Βασιλόπουλος, βρίσκεται στον δρόμο αυτού του κοριτσιού για να τη βοηθήσει και προσπαθεί να την κάνει να εμπιστευτεί ξανά τους ανθρώπους και αφήνοντας πίσω τα τραύματα της κυριολεκτικά και μεταφορικά να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Με τον Χρήστο έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία και είναι τιμή μου που παίζω μαζί του σε μια τέτοια ταινία!
Όχι είμαστε ακόμα στο στάδιο προβων. Έχω δει όμως τους χώρους τον γυρισμάτων.
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και την όμορφη συνέντευξη και να σε αποχαιρετήσω με το "This is the life" απο Amy Macdonald και ευχομαι αυτό το βήμα να σηματοδοτήσει την ζωή σου για όλα όσα έχεις σκεφτεί να κάνεις.
θα τα πούμε εκ νέου στην πρεμιέρα της ταινίας.
Οι φωτογραφίες είναι του Νικου Δαλέζιου και προέρχονται από το επίσημο site της ταινίας https://el.blindfaithmovie.com
