Άγνωστες πτυχές της βασανισμένης ζωής της Μαρίας Κάλλας φέρνει στο φως μια νέα βιογραφία για τη διάσημη σοπράνο, που ...βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε ανέκδοτες επιστολές και άλλο υλικό το οποίοο συνέλεξε, μετά από κοπιαστική έρευνα, η συγγραφέας Λίντσι Σπενς.
Σύμφωνα με την Guardian, η εικόνα που προκύπτει για τη Μαρία Κάλας μέσα από την έρευνα της Σπενς είναι εκείνη μιας γυναίκας που, ενώ λατρεύτηκε στη σκηνή και αποθεώθηκε από το παγκόσμιο κοινό για το ταλέντο της, δεν γνώρισε ποτέ την αληθινή αγάπη offstage. Η ζωή της φέρεται μάλιστα να υπήρξε ακόμα πιο τραγική απ' ό,τι πιστευόταν στο παρελθόν, αφού έπεσε θύμα «εκβιασμού από τη μητέρα της, κλοπής από τον σύζυγό της Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι και βίαιης μεταχείρισης και εγκατάλειψης από τον Αριστοτέλη Ωνάση για την Τζάκι Κένεντι».
Στο πλαίσιο της έρευνας για την συγγραφή της νεάς βιογραφίας με τίτλο «Cast a Diva: The Hidden Life of Maria Callas» η Σπενς εξασφάλισε πρόσβαση σε ανέκδοτα μέχρι σήμερα γράμματα της Κάλλας και άλλα έγγραφα. Αυτό το υλικό, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, ρίχνει φως στα «βάσανα που βίωσε μέσα από τον γάμο της», στην «κακοποίηση στην οποία την υπέβαλε ο Ωνάσης» και στη «σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε» από τον διευθυντή ενός από τα πιο σημαντικά κονσερβατόρια του κόσμου.
Σύμφωνα με τη Σπενς, οι επιστολές που έχουν να κάνουν με τον Ωνάση αποκαλύπτουν τις τραυματικές εμπειρίες που έζησε η Κάλλας, ιδίως όταν, το 1966, η ζωή της απειλήθηκε από την άσκηση σωματικής βίας. «Υπάρχουν επίσης ανατριχιαστικές πληροφορίες από το ημερολόγιο στενού φιλικού της προσώπου που περιγράφουν λεπτομερώς πώς ο Ωνάσης τη νάρκωσε, κυρίως για σeξουαλικούς λόγους. Σήμερα αυτού του είδους η πρακτική θα χαρακτηριζόταν ως date rape (ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως για να περιγράψει τον βιασμό μιας γυναίκας από άτομο με το οποίο βγήκε ραντεβού)»
αναφέρει η βιογράφος.
Σε επιστολή της προς τη γραμματέα της, η Κάλλας εκμυστηρεύεται: «Δεν θα ήθελα [ο Ωνάσης] να μου τηλεφωνήσει και να αρχίσει ξανά να με βασανίζει».
Αναφορικά με τον γάμο της με τον Μενεγκίνι, η Κάλλας γράφει με απόγνωση σε επιστολή: «Ο σύζυγός μου με παρενοχλεί ακόμα, παρότι μου έκλεψε πάνω από τη μισή περιουσία μου, μεταφέροντας τα πάντα στο όνομά του μετά τον γάμο μας... Υπήρξα ανόητη... που τον εμπιστεύτηκα». Η σοπράνο περιέγραφε τον Μενεγκίνι ως «παράσιτο» που «περνιέται για εκατομμυριούχος ενώ δεν έχει δεκάρα».
Σε ένα άλλο γράμμα της αναφέρεται στον τότε πρόεδρο της Σχολής Μουσικής Τζούλιαρντ στη Νέα Υόρκη, ενός παντρεμένου άνδρα που φέρεται να έστρεψε το εκπαιδευτικό προσωπικό εναντίον της και να εμπόδισε την επιστροφή της για ένα ακόμη εξάμηνο επειδή τον απέρριψε ερωtικά. «Ο Πίτερ Μένιν με ερωτεύτηκε. Επειδή όμως εγώ δεν αισθανόμουν το ίδιο αυτόν, εκείνος στράβηκε εναντίον μου», γράφει η Ελληνίδα ντίβα της όπερας σε επιστολή προς τον νονό της.
Η Κάλλας, που γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Έλληνες μετανάστες γονείς στο 1923, υπήρξε μία από τις πιο αγαπημένες και αναγνωρισμένες τραγουδίστριες της όπερας παγκοσμίως. Οι ερμηνείες της στην «Τόσκα» στη σκηνή του Κόβεντ Γκάρντεν έχουν περιγραφεί ως μία από τις καλύτερες εμπειρίες όπερας όλων των εποχών.
«Μου δόθηκε πρόσβαση η τρεις τεράστιες συλλογές που κληροδοτήθηκαν σε διάφορα αρχεία το 2019 και, μέχρι σήμερα, δεν είχαν εκδοθεί ποτέ. Ανάμεσα στα έγγραφα βρήκα επιστολές της Κάλλας που αποκάλυπταν τις πιο μύχιες σκέψεις της», λέει η βιογράφος.
Οι νέες αποκαλύψεις έχουν να κάνουν και με τα δύσκολα παιδικά χρόνια της καλλιτέχνιδας στην Ευρώπη. «Η Κάλλας απεχθανόταν τη μητέρα της, που εργαζόταν ως ιερόδουλη κατά τη διάρκεια του πολέμου, επειδή είχε προσπαθήσει να πουλήσει το σώμα της κόρης της σε ναζί στρατιώτες», λέει η Σπενς. Αργότερα, σύμφωνα με την ίδια, η μητέρα της Κάλλας πουλούσε πληροφορίες στον Τύπο και εκβίαζε την κόρη της να κρατήσει το στόμα της κλειστό, γράφοντάς της σε επιστολή: «Ξέρεις τι είναι το πρώτο πράγμα που κάνουν οι καλλιτέχνες του σινεμά με φτωχικές ρίζες όταν γίνονται πλούσιοι: Τον πρώτο κιόλας μήνα ξοδεύουν τα λεφτά τους για να φτιάξουν ένα σπίτι για τους γονείς τους και τους κακομαθαίνουν με πολυτέλειες... Τι έχεις να πεις, Μαρία;»
«Αν είχε υπάρξει αληθινή μητέρα για εμένα πριν από χρόνια, θα την λάτρευα» εκμυστηρεύεται σε επιστολή της σε κοντινό της πρόσωπο η σοπράνο.
Και ο πατέρας όμως της Κάλλας προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί, σύμφωνα με τη βιογράφο: «Της είχε γράψει μια επιστολή, παριστάνοντας τον ετοιμοθάνατο σε νοσοκομείο για απόρους, προσπαθώντας να της αποσπάσει σήμερα. Στην πραγματικότητα, είχε μια ελαφριά ασθένεια». «Έχω μπουχτίσει με τον εγωκεντρισμό των γονιών μου και την αδιαφορία απέναντί μου... Δεν θέλω πια να έχουμε καμία σχέση. Ελπίζω να μην το πάρουν μυρωδιά οι εφημερίδες. Τότε πραγματικά θα μετανιώσω την ώρα και τη στιγμή που έχω γονείς», γράφει σε ένα άλλο γράμμα η σοπράνο.
Στο βιβλίο αποκαλύπτονται κρυφές πτυχές της «κόντρας» της Κάλλας με τη μεγάλη της αντίζηλο Ρενάτα Τεμπάλντι, για την οποία η Κάλλας φερόταν να έχει πει κάποτε ότι οι φωνές τους διαφέρουν όσο η σαμπάνια από την Κόκα Κόλα. Η Ιταλίδα σοπράνο από τη μεριά της λεγόταν ότι κατηγορούσε τη διάσημη Ελληνίδα ντίβα ότι δεν έχει καρδιά. Αργότερα και οι δυο απέρριψαν τις φήμες για την κόντρα τους ως αναληθείς. Η Κάλλας επέμεινε σε συνέντευξή της ότι, στη διαβόητή σύγκρισή της, είχε πει «κονιάκ» και όχι «κόκα κόλα» και ότι θα ήθελε πολύ να έχει τη φωνή της Τεμπάλντι, ενώ και η Ιταλίδα προχώρησε σε παρόμοιες φιλοφρονήσεις.
Μια ανέκδοτη μέχρι σήμερα επιστολή όμως αποκαλύπτει ότι οι φήμες είχαν τελικά βάση. «Είναι μοχθηρή και ύπουλη όσο δεν πάει», γράφει η Ελληνίδα σοπράνο για την αντίζηλό της, στο γράμμα που εστάλη το 1957. Σε αυτό κατηγορεί την Τεμπάλντι ότι είχε χρησιμοποιήσει την κόντρα τους για να προωθήσει την καριέρα της και ότι είχε χρησιμοποιήσει το υποτιθέμενο έμφραγμα της μητέρας της για να ακυρώσει την εμφάνισή της στην Metropolitan Opera και να κερδίσει τη συμπάθεια του κοινού. «Έχω βαρεθεί πια αυτήν την εμετική υπόθεση με την "καημένη τη Ρενάτα"... στο Θεό δεν αρέσουν οι μέθοδοί της για να κερδίσει δημοσιότητα και τα όπλα που χρησιμοποιεί εναντίον μου».
Η Κάλλας πέθανε το 1977 σε ηλικία 53 ετών. Το ανέκδοτο υλικό ρίχνει επίσης φως σε άγνωστες λεπτομέρειες για τα προβλήματα υγείας της, που επηρέασαν τις ερμηνείς της τη δεκαετία του '60, και για την εξάρτησή της από τα φάρμακα. «Εντόπισα τον νευρολόγο που την είχε κουράρει πριν τον θάνατό της. Η Κάλλας υπέφερε από μια νευρομυική ασθένεια, τα συμπτώματα της οποίας ξεκίνησαν τη δεκαετία του '50, αλλά οι γιατροί τότε είχαν αδιαφορήσει για τόσα τους έλεγε, πιστεύοντάς την τρελή», λέει η συγγραφέας.
Και καταλήγει: «Ο θάνατος της Κάλλας ήταν μια σπαρακτική ιστορία. Μόνη της στο Παρισινό διαμέρισμά της, βασιζόταν στην αποξενωμένη αδελφή της, Τζάκι, και στη φίλη της Βάσω Δεβετζή, για να της δίνουν [το ηρεμιστικό της]. Η ζωή της ήταν γεμάτη τραγωδίες, αλλά ήθελα να της δώσω τη δική της φωνή».
