Πρόκειται για δυο από τις πιο πολυσύχναστες και γνωστές συνοικίες του κέντρου της Αθήνας. Τα ονόματα τους πλέον είναι... υποκοριστικά. Μοναστηράκι το ένα, Κολωνάκι το άλλο. Δεν λέγονταν πάντα έτσι. Και οι δυο συνοικίες είχαν διαφορετικά ονόματα. Το παράξενο είναι πως και στην παλιά ονομασία τους, είχαν και πάλι την ίδια κατάληξη. Τζιερτζίδικα (ή Αμπατζήδικα) και Κατσικάδικα.
Το Μοναστηράκι λοιπόν κάποτε ονομαζόταν «Τζιερτζίδικα». Η ονομασία προερχόταν από την τουρκική λέξη τζιέρι, που σημαίνει σπλάχνο ή συκώτι. Και μάλλον οφειλόταν στα πολυάριθμα ταβερνάκια της περιοχής τα οποία σέρβιραν τέτοιους μεζέδες. Τα τζιερτζίδικα ήταν διάσημα ταβερνάκια λοιπόν, που γέμιζαν με κόσμο, με γνωστότερο εκείνο του Τασούλα στην οδό Άρεως 1. Το «Αμπατζήδικα» από την άλλη είναι ακόμα παλαιότερη ονομασία. Την πήρε από την επίσης τουρκική λέξη αμπάδες, που σημαίνει υφάσματα. Την περιοχή της Τουρκοκρατίας, η περιοχή ήταν γεμάτη από τέτοια μαγαζιά.
Το όνομα «Μοναστηράκι» προέκυψε από τον ναό της Παναγίας της Παντάνασσας, έναν από τους παλιότερους ναούς της πόλης ο οποίος χτίστηκε τον 10ο αιώνα και αποκαλούνταν «Μεγάλο Μοναστήρι», αφού αρχικά λειτουργούσε ως γυναικεία μονή.
Το αριστοκρατικό Κολωνάκι από την άλλη, μάλλον δεν έχει τόσο αριστοκρατική ιστορία. Γιατί παλιά λεγόταν «Κατσικάδικα». Οι γαλατάδες στην περιοχή πάνω από την δεξαμενή και στους πρόποδες του Λυκαβηττού έβοσκαν τις κατσίκες. Η περιοχή ήταν ουσιαστικά ένα βουκολικό βοσκοτόπι όπου σε κάθε γωνιά της κάποιος μπορούσε να μυρίσει κατσικίσιο γάλα. Λόγω της θέσης του και της γειτνίασης με το κέντρο της Αθήνας, με την πάροδο των χρόνων μετατράπηκε στην αριστοκρατικότερη γειτονιά του.
Η ονομασία «Κολωνάκι» προέκυψε από το αρχαίο κολωνάκι που βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας Κολωνακίου. Ο αρχαίο αυτός στύλος βρισκόταν αρχικά στην δεξαμενή και οι αρχαίοι πίστευαν πως αποτρέπει θεομηνίες και νόσους αλλά και ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Μεταφέρθηκε οριστικά στην πλατεία το 1938 και έκτοτε βρίσκεται εκεί, δίνοντας και το όνομα στην γύρω περιοχή.