Γεννήθηκε στο Πιτσμπουργκ της Πενσυλβάνια. Οι γονείς του ήταν Ρουθήνοι μετανάστες από την Αυστροουγγαρία. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας Κάρνεγκι από το 1945 μέχρι και το 1949. Ύστερα μετακόμισε στην Νέα Υόρκη, όπου αρχικά εργάστηκε ως εικονογράφος στο περιοδικό Glamour. Εκεί τον είχε προωθήσει ο πασίγνωστος Έλληνας γκαλερίστας, Αλέξανδρος Ιόλας.
Μια δεκαετία αργότερα άρχισε να διαμορφώνει ένα προσωπικό ύφος του. Η ζωγραφική του ήταν επηρεασμένη από καθημερινά πράγματα, όπως θέματα διαφημίσεων αλλά και την εικονογραφία των κόμικς. Η Pop Art είχε αρχίσει δειλά δειλά να γίνεται πράξη. Οι πίνακες του είχαν από κουτάκια σούπας, μέχρι μπουκάλια της Coca Cola. Έτσι απέκτησε γρήγορα φήμη και από το 1963, ξεκίνησε να παράγει μαζικά τέτοιου είδους πίνακες, με καταναλωτικά προϊόντα αλλά και προσωπογραφίες διασημοτήτων.
Αμέσως μετά στράφηκε στο σινεμά. Σκηνοθέτησε πειραματικές και προκλητικές ταινίες που είχαν στο επίκεντρο το σeξ και είχαν μεγάλη διάρκεια. Μερικές από αυτές είναι το «Eat» (1963, «My Hustler» (1965) και «Blue Movie» (1966). Η πιο εμβληματική του ωστόσο ήταν το «Empire» (1964) που διαρκούσε 8 ώρες και αποτελούντα από πλάνα του Empire State Building σε πραγματικό χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο παρουσίασε την πιο ακραία μορφή τη δικής του αισθητικής του βαρετού.
Από το 1962, απέκτησε μια αποθήκη που προηγουμένως ανήκε σε ένα εργοστάσιο. Εκεί στέγασε τον εξοπλισμό του και ονόμασε τον χώρο «Factory». Τα επόμενα έξι χρόνια, ήταν ένα συνεχόμενο πάρτι. Από το Factory περάσαν όλων των ειδών οι άνθρωποι, τους οποίους ο Warhol θεωρούσε ενδιαφέροντες. Από celebrities και καλλιτέχνες, μέχρι φυλακόβιους, ναρκομανείς και ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Τα ναρκωτικά δεν έλειπαν, με τον Warhol να συνδυάζει τους ακραίους ρυθμούς του Factory και της συγκατοίκησης με την μητέρα του.
Η εξαετία αυτή τερματίστηκε βίαια, στις 3 Ιουνίου του 1968. Η Βάλερι Σολάνας, μια ηθοποιός που είχε συμμετάσχει σε ταινία του, αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει μέσα στο Factory. Η ηθοποιός ήταν ριζοσπαστική φεμινίστρια και πρέσβευε τον διαμελισμό των ανδρών. Έπασχε από παρανοϊκή σχιζοφρένεια και σε νεαρή ηλικία είχε πέσει θύμα κακοποίησης από τον παππού της. Μπήκε στο γραφείο του, πυροβόλησε 3 φορές και η μια σφαίρα τον βρήκε στο πλευρό. Στο νοσοκομείο σε κάποια στιγμή θεωρήθηκε κλινικά νεκρός, αλλά σώθηκε από την επέμβαση ενός γιατρού. Αυτό ήταν και το τέλος του Factory, με τον Warhol, κάποια χρόνια αργότερα να γίνεται θαμώνας του «Studio 54», του θρυλικού πιο κοσμικού και λιγότερο περιθωριακού club της Νέας Υόρκης.
Την δεκαετία του 1980, στράφηκε προς την θρησκεία. Η στροφή του αυτή μάλλον προέκυψε από τον φόβο του θανάτου που δημιουργήθηκε από τον κύκλο του. Πολλοί φίλοι του πέθαιναν από AIDS και ναρκωτικά, ενώ και ο ίδιος δεν είχε ξεχάσει ποτέ ότι παραλίγο να πεθάνει στα 40 του χρόνια.
Πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου του 1987 σε ηλικία 59 ετών, με έναν περίεργο τρόπο. Βρισκόταν στο νοσοκομείο για μια απλή επέμβαση χολής Ο Warhol όμως ήταν απεγνωσμένος και πίστευε ότι θα πεθάνει. Η εγχείρηση δεν είχε επιπλοκές, ωστόσο ο Warhol πέθανε την επόμενη ημέρα. Οι γιατροί κατηγορήθηκαν για λάθος χειρισμούς της περίπτωσής του.
Ο Andy Warhol ήταν μια εξαιρετικά ισχυρή προσωπικότητα. Αν και έζησε το lifestyle όσο κανείς άλλος, το καυτηρίαζε συνεχώς, με την φράση πως «όλοι στο μέλλον θα έχουν 15 λεπτά δημοσιότητας» να χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Τα κοινωνικά δίκτυα είναι ένα παράδειγμα αυτού που εννοούσε. Μπορεί να υπήρξε κυνικός και σε ορισμένες περιπτώσεις να βγήκε εκτός της πραγματικότητας, αλλά σίγουρα ήταν αυθεντικός. Σήμερα, σίγουρα θα τον κατηγορούσαν για πολλά απ’ όσα είχε κάνει τότε. Η τέχνη του παρολ’ αυτά παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο, με την pop Art να αποτελεί επί αρκετές δεκαετίες τρόπο έμπνευσης στην ζωγραφική, την μόδα και την διαφήμιση.
