Οι αδελφοί Όλεγκ και Βλαντιμίρ Πρεσνιακόφ συγκαταλέγονται στους γνωστότερους σύγχρονους Ρώσους συγγραφείς και εκπροσώπους του ρωσικού «νέου δράματος». Τα έργα τους, που χαρακτηρίζονται μαύρες κωμωδίες, είναι γεμάτα σαρκασμό και ειρωνεία, και πραγματεύονται την παράδοξη βία του σύγχρονου τρόπου ζωής.
Το έργο ακολουθεί την ιστορία του νεαρού Βάλια. Ο Βάλια ζει και κοιμάται χωρίς να βγάζει το καπέλο του. Τρώει μόνο με ξυλάκια. Και συχνά βλέπει το φάντασμα του νεκρού πατέρα του. Δουλεύει στην αστυνομία παίζοντας το θύμα σε αναπαραστάσεις εγκλημάτων: πότε μια γυναίκα που ίσως δολοφονήθηκε κατά λάθος από τον άντρα της, πότε μια κοπέλα πνιγμένη σε μια πισίνα από τον αλλοδαπό εραστή της, πότε έναν άντρα που δολοφονήθηκε από έναν παλιό συμμαθητή του σε επανένωση του σχολείου τους. Παράλληλα, στο σπίτι, η μητέρα του χρειάζεται κάποιον να τη φροντίζει, ο θείος του τους επισκέπτεται όλο και πιο συχνά μετά τον θάνατο του πατέρα του και η κοπέλα του θέλει επιτέλους μια ενήλικη ζωή. Ο Βάλια νοιώθει ότι όλα παντού είναι μια αναπαράσταση, ότι όλοι υποδύονται κάτι. Κι αυτός, αποπροσανατολισμένος και μουδιασμένος, προσπαθεί να προσδιορίσει τη θέση του σε ένα σύμπαν που μοιάζει να τρελάθηκε και δεν ξέρει πού πηγαίνει.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής σημειώνει: Λένε ότι τα έργα δεν τα διαλέγεις εσύ, αλλά εκείνα διαλέγουν εσένα. Μάλλον κάπως έτσι έγινε και με το Παίζοντας το θύμα. Το διάβασα μαζί με άλλα έργα πριν από πέντε χρόνια, πριν καν μάθω ότι στη Ρωσία είναι πασίγνωστο και ότι έχει γίνει ταινία και μυθιστόρημα. Πριν καν μάθω ρώσικα, το κουβάλαγα μέσα μου ως σκέψη για χρόνια κι έλεγα ότι κάποια στιγμή πρέπει να ασχοληθώ μαζί του μιας και συναντηθήκαμε έτσι μοιραία, αλλά «καλύτερα αργότερα», σκεφτόμουν, «γιατί είναι λίγο δύσκολο». Αλλά το έργο μάλλον το ‘θελε πολύ κι έτσι, μετά από διάφορες συγκυρίες, έγινε αυτό η πρώτη μου σκηνοθεσία στην Ελλάδα. Μοιάζει μαύρη κωμωδία, οι συγγραφείς του το λένε «τσίρκο με άλογα» ή «φιλοσοφική φάρσα», χαρακτηρισμός που αποδίδει με μεγάλη ακρίβεια την ιδιαιτερότητά του. Σε πρώτο επίπεδο είναι οφθαλμοφανή τα κωμικά στοιχεία του έργου, αλλά όσο εμβαθύνεις τόσο αποκαλύπτεται μια βαθειά φιλοσοφική σκέψη για την ύπαρξη. Όλοι οι ήρωες μοιάζουν να έχουν μια κρίση ταυτότητας που από τον καθένα βιώνεται με τελείως διαφορετικό τρόπο.
Το έργο Παίζοντας το θύμα έκανε πρεμιέρα στο Fringe Festival του Εδιμβούργου και πρωτοπαρουσιάστηκε στο ρωσικό κοινό δυο χρόνια μετά, στο θέατρο Τέχνης της Μόσχας από τον Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, προκαλώντας τεράστια αίσθηση. Στη συνέχεια, το 2006, ο ίδιος σκηνοθέτης το μετέφερε στον κινηματογράφο, αποσπώντας το κύριο βραβείο του φεστιβάλ Kinotavr και του διεθνούς φεστιβάλ της Ρώμης.
Ταυτότητα παράστασης
Σκηνοθεσία, μετάφραση, διασκευή: Γιώργος Κουτλής
Σκηνικά-Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα
Μουσική: Λευτέρης Βενιάδης
Κίνηση: Κατερίνα Φώτη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Καλλιόπη Παναγιωτίδου
Διανομή (αλφαβητικά)
Λευτέρης Βενιάδης, Μικές Γλύκας, Ελένη Κουτσιούμπα, Βασίλης Μαγουλιώτης, Λαέρτης Μαλκότσης, Ερρίκος Μηλιάρης, Κώστας Μπερικόπουλος, Εύη Σαουλίδου
• Η διάρκεια παράστασης είναι 105 λεπτά και προτείνεται για θεατές άνω των 15 ετών
• Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική σε όλη τη διάρκεια της παράστασης
Φωτογράφος παράστασης: Ανδρέας Σιμόπουλος
Πληροφορίες για τα Μ.Μ.Ε. 210 5288164, 210 5288196
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη με Κυριακή στις 20:00
Γενική είσοδος: 13€, 10€ νεανικό φοιτητικό, και 5€ για ανέργους
