Ο «Σημαδεμένος» επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη -Το ριμέικ της θρυλικής ταινίας

Μία από τις διασημότερες γκανγκστερικές ταινίες βίας, εγκλήματος και τρέλας, “Ο Σημαδεμένος”, που ...
αποτελεί ριμέικ του κλασικού “Scarface” του Χάουαρντ Χοκς, ετοιμάζεται για ένα νέο ριμέικ από τους αδελφούς Κοέν, που θα αναλάβουν την παραγωγή και το σενάριο.

Τη σκηνοθεσία θα υπογράψει ο αμφιλεγόμενος Λούκα Γκουαντανίνο, που ειδικεύεται στα ριμέικ και στα σίκουελ.

Ανάμεσα στα θηρία

Η Universal επιθυμεί διακαώς τα τελευταία 8 χρόνια να επαναφέρει τη θρυλική ιστορία του Τόνι Μοντάνα, που ερμήνευσε ο καταλληλότερος για το ρόλο, Αλ Πατσίνο, καθοδηγούμενος με μαεστρία από τον Μπράιαν Ντε Πάλμα, έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες εν ζωή. Μια ταινία που πλέον έχουμε δει δεκάδες φορές στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση αυτά τα 40 χρόνια από την πρώτη της προβολή. Ωστόσο, πριν από την ταινία του Ντε Πάλμα υπήρξε το κλασικό ασπρόμαυρο φιλμ του Χάουαρντ Χοκς, με πρωταγωνιστή τον σπουδαίο Πολ Μιούνι. Τώρα, στην εποχή των ριμέικ, σίκουελ, πρίκουελ του Χόλιγουντ, που δείχνει ανήμπορο να αναδείξει νέα σενάρια, να αφουγκραστεί τις αγωνίες και τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου, αλλά και σκηνοθέτες που θα παλέψουν για τις ιδέες τους και δεν θα κάνουν πίσω στις απαιτήσεις των τεχνοκρατών των μεγάλων στούντιο, έρχεται ο Γκουαντανίνο να αναμετρηθεί με τα θηρία Ντε Πάλμα και Χοκς. Βεβαίως ποτέ δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος για το αποτέλεσμα, αλλά ας κρατάμε μικρό καλάθι. Άλλωστε δεν είναι και λίγα τα ριμέικ- καταστροφή το τελευταίο διάστημα, ενώ και ο Γκουαντανίνο (Suspiria”) συγκαταλέγεται ανάμεσα στους… εξολοθρευτές παλαιότερων επιτυχιών.

Και αν ο Χοκς έστησε την ιστορία του στο Σικάγο, ο Ντε Πάλμα στο Μαϊάμι, με τον Πατσίνο να υποδύεται έναν Κουβανό εγκληματία φυγάδα, που ανέρχεται στον κόσμο του εγκλήματος, ο Γκουαντανίνο θα τοποθετήσει τον ήρωά του στο Λος Άντζελες. Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες από το Χόλιγουντ, πρωταγωνιστής θα είναι πιθανότατα ο μαύρος Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, ένας απλά καλός ηθοποιός.

Γκάνγκστερ στο Σικάγο

Αν όμως για τον “Σημαδεμένο” του Ντε Πάλμα και του Πατσίνο, αλλά και της πρωτοεμφανιζόμενης Μισέλ Πφάιφερ, γνωρίζουμε σχεδόν τα πάντα, καλό είναι να γνωρίσουν οι νεότεροι ορισμένα στοιχεία για το “Scarface” που γύρισε το 1932 ο Χαουαρντ Χοκς, σε σενάριο του απίστευτου γραφιά και σεναριογράφου Μπεν Χεκτ (“Πρώτη Σελίδα”, “Ξαναπαντρεύομαι τη Γυναίκα Μου”, “Νύχτα Αγωνίας”, “Υπόθεση Νοτόριους”) και του πρωταγωνιστή Πολ Μιούνι, που με αυτή την ταινία έκανε την πρώτη του τεράστια επιτυχία.

Ο Χοκς τοποθετεί την ιστορία του στο Σικάγο, την εποχή των γκάνγκστερ και ο ήρωάς του, ένας ταλοαμερικανός, από απλώς εκτελεστής θα φτάσει στην κορυφή του εγκλήματος σκοτώνοντας και λεηλατώντας. Είναι ο Τόνι Καμόντε, που δεν καταλαβαίνει τίποτα πέρα από την άκρατη βία και τα όπλα. Στόχος του η κορυφή, η εκπλήρωση του αμερικανικού ονείρου. Ακόρεστη δίψα για χρήμα και εξουσία. Η απληστία στο μεγαλείο της. Ο Χοκς στηλιτεύει το ρεύμα για εξουσία και άκρατο καπιταλισμό (το οικονομικό κραχ στοιχειώνει ακόμη τις ΗΠΑ), είναι απαισιόδοξος και δικαιωμένος σε μεγάλο βαθμό.

Ο Δυναμικός Πολ Μιούνι

Για όσους δεν γνωρίζουν τον Πολ Μιούνι (22 Σεπτεμβρίου 1895 - 25 Αυγούστου 1967) ή απλώς έχουν ακούσει το όνομά του, πρόκειται για έναν σπουδαίο ηθοποιό του θεάτρου και του σινεμά.

Συνήθως έπαιζε δυναμικούς ήρωες, είχε τεράστιο υποκριτικό εύρος, που ήταν αποτέλεσμα σκληρής προετοιμασίας, ενώ ήταν από τους λίγους ηθοποιούς που είχαν το προνόμιο να επιλέγουν τους ρόλους τους. Σε ηλικία 12 ετών έπαιξε ρόλο 80άρη, ενώ στο φιλμ “Επτά Πρόσωπα”, υποδύθηκε επτά διαφορετικούς χαρακτήρες. Κέρδισε το Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου για την ταινία “Λουί Παστέρ” το 1936, ενώ είχε έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ ερμηνείας.

Ο Μάστορας Χάουαρντ Χοκς

Για τον Χάουαρντ Χοκς, έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, που, ωστόσο, παρέμεινε στη σκιά των μεγάλων της Έβδομης Τέχνης, έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδων κριτικής ανάλυσης. Ποτέ δεν χαρακτηρίστηκε “ο δημιουργός”, αλλά ένας απαράμιλλος μάστορας της σκηνοθεσίας, με όπλα του την άψογη αφήγηση, τη λειτουργικότητα του μοντάζ, το αναγνωρίσιμο στυλ του και κυρίως το μεγαλείο της απλότητάς του. Ποτέ δεν έψαξε τους νεοτερισμούς, το φαντεζί, το περίεργο, τις εξεζητημένες τεχνικές και τους ειδικούς φακούς. Οι ταινίες του ήταν απλές. Τόσο απλές που μπόρεσαν να μιλήσουν στον πλέον ανίδεο θεατή και να κάνουν τους ειδικούς να παραμιλάνε. Ακόμη ένα επίτευγμά του είναι ότι γύρισε όλων των ειδών ταινίες, ξεπερνώντας ακόμη και τους Γουάιλερ και Κιούμπρικ. Γύρισε από γουέστερν (“Το Κόκκινο Ποτάμι”, “Ρίο Μπράβο”, “Ελ Ντοράντο”), πνευματώδεις κωμωδίες (“Up Baby”, “His Girl Friday”, “Monkey Business”), δράματα (“Η Σειρήνα της Μαρτινίκα”) και μιούζικαλ (Οι Άνδρες Προτιμούν τις Ξανθιές”), μέχρι ιστορικές ταινίες (“Η Γη των Φαραώ”) και φυσικά φιλμ νουάρ, το είδος που διέπρεψε και έκανε μια δική του σχολή, με τον “Μεγάλο Ύπνο” και άλλα συγκλονιστικά φιλμ.

Μετά από όλα αυτά η αποστολή για το ριμέικ του “Σημαδεμένου” μοιάζει παρακινδυνευμένη, ένα στοίχημα στο οποίο θα ποντάριζαν μόνο όσοι δεν έχουν δει τις προηγούμενες ταινίες. Πράγμα δύσκολο…