Το Ιδρυμα Ωνάση συνεχίζει να μοιράζεται και να δημιουργεί, ανέπαφα μεν, αλλά με την ίδια αγάπη για...
τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του, τους καλλιτέχνες και το κοινό τους.
τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του, τους καλλιτέχνες και το κοινό τους.
Νέες δημιουργίες καλλιτεχνών στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση
Το Ίδρυμα Ωνάση αναθέτει τις τελευταίες εβδομάδες σε δημιουργούς από όλο τον κόσμο νέα πρωτότυπα έργα φτιαγμένα μέσα σε 120 ώρες. Χωρίς να έχουν πλέον πρόσβαση σε θεατρικές σκηνές, χώρους προβών ή στούντιο, οι καλλιτέχνες δημιουργούν τα πάντα μόνοι τους με τα laptop τους να ανάγονται σε δημιουργική υπερδύναμη. «Από τις οθόνες μας και εμείς, πατάμε ENTER σε νέες φόρμες, σε νέες δημιουργίες, που φιλοδοξούν να αποτελέσουν ένα είδος καλλιτεχνικής ψηφιακής χρονοκάψουλας, μια πνοή ελπίδας για τον καλλιτεχνικό χώρο που πλήττεται και μία ακόμη απόδειξη ότι έχουμε ο ένας τον άλλον» αναφέρει για τις διαδικτυακές του προβολές το Ιδρυμα Ωναση.
Η μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη ισορροπεί περίτεχνα ανάμεσα στο όνειρο και τον εφιάλτη, την πραγματικότητα και τη δυστοπία, την απομόνωση και την εγγύτητα
Από τη Δευτέρα 1η Ιουνίου πατούν ENTER καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο με αναθέσεις από το Ίδρυμα Ωνάση (Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Onassis USA, Ola House-Onassis Los Angeles).
O κινηματογραφιστής Γιώργος Ζώης δημιουργεί ένα ερωτικό sci-fi σε δυστοπικές εποχές (Touch me).Σε ένα μακρινό μέλλον, όπου το νερό και ο αέρας είναι μολυσμένα και οι άνθρωποι απαγορεύεται να αγγίζονται, ένα κορίτσι και ένα αγόρι αποφασίζουν να πάνε σε μια παραλία. Ο Γιώργος Ζώης δημιουργεί ένα ερωτικό sci-fi που στοχάζεται για τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις με χιούμορ και τρυφερότητα.
Ο σκηνοθέτης Σίμος Κακάλας αναρωτιέται τι νόημα έχει ένα σύμπαν που δεν υπάρχει κανείς να το παρατηρήσει (Destination Acropolis). Ένα πλάσμα που περπατάει στην άδεια Δημητρακοπούλου. Μια διαδρομή που εκτείνεται στην καρδιά μιας συνοικίας ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα, κάδους απορριμμάτων, πολυκατοικίες χωρίς ίχνος ζωής και πουλιά που πετούν αμέριμνα.
Ο Daniel Wetzel (Rimini Protokoll) παρατηρεί τι είδους ιστορίες θα μπορούσαν να μας διηγηθούν οι καρτέλες με τις οδηγίες ασφαλείας των αεροπλάνων την εποχή της ακινησίας (Safety Cards 2.0), ο βραβευμένος με Marcel Duchamp 2019, Eric Baudelaire μας παραδίδει την περιπέτεια ενός φουσκωμένου γαντιού ατομικής προστασίας τον καιρό του κορωνοϊού (The Glove). Ένα έγκλειστο λαστιχένιο γάντι κάνει απόδραση στον κόσμο σε περίοδο πανδημίας. Η περιπλάνησή του μέσα σε μισοάδειους δρόμους έχει για ηχητικό υπόβαθρο μια πρωτότυπη μουσική επένδυση, αυτοσχεδιασμένη από τον Alvin Curran. Όπως αναφέρει ο δημιουργός του, Eric Baudelaire: «Καμιά φορά νιώθεις σαν ένα φουσκωμένο γάντι ατομικής προστασίας και σχεδόν θέλεις να πηδήξεις από το παράθυρο.»
Ο Σίμος Κακάλας, στο δεύτερο βίντεό του για το ENTER, χρησιμοποιεί το Google translate για να μεταφράσει κείμενα που βρήκε γραμμένα σε «τοίχους» ανθρώπων την περίοδο της καραντίνας, ως μεταφορές της καθημερινής ζωής που αποκτούν μια άλλη σημασία σε αυτή την παράξενη συνθήκη
Οι Tim Etchells, Jim Fletcher και Chris Thorpe σχολιάζουν με κωμικό τρόπο την εξουσία, τη θνητότητα και την αυταπάτη (We are the King of Ventilators), οι ITCHY-O κάνουν μια επίκληση στους θεούς το βράδυ που το φεγγάρι βρίσκεται στο σημείο της ελάχιστης απόστασής του από τη Γη (Milk Moon Rite), ενώ οι Ethan Lipton & his Orchestra μετέτρεψαν σε νότες τις σκέψεις ενός ανθρώπου σε συνθήκες καραντίνας (Sleep Train).
«Καμιά φορά νιώθεις σαν ένα φουσκωμένο γάντι ατομικής προστασίας και σχεδόν θέλεις να πηδήξεις από το παράθυρο.»
Ο Ερίκ Μπωντλαίρ (γενν. 1973) είναι εικαστικός καλλιτέχνης και κινηματογραφιστής, που ζει στο Παρίσι
Διατίθενται ήδη έργα σημαντικών καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο που ανήκουν σε διάφορες γενιές και καλλιτεχνικά πεδία: Isabella Rossellini & Paul Magid, Ziad Antar, Μαρία Παπαδημητρίου, Αντώνης Φωνιαδάκης, Βασίλης Κεκάτος, Ευθύμης Φιλίππου, Σίμος Κακάλας, Δημήτρης Καραντζάς, Εύη Καλογηροπούλου, Kareem Kalokoh, Λένα Κιτσοπούλου, Κωστής Σταφυλάκης & Τεό Τριανταφυλλίδης & Αλέξης Φιδετζής, Akira Takayama, Risa Puno & Avi Dobkin, Ηλίας Αδάμ, Στέφανος Τσιβόπουλος, 600 HIGHWAYMEN, Maria Antelman, Kimberly Bartosik, Annie Dorsen, Emily Johnson, Kathryn Hamilton (Sister Sylvester), Radiohole, RootlessRoot, QUEENSBOUND 2020 (Nadia Q. Ahmad, Rosebud Ben-Oni, Pichchenda Bao, Nana Brew-Hammond, Jared Harel, Abeer Y. Hoque, Joseph O. Legaspi, Robert Ostrom, KC Trommer), Samita Sinha, Frisly Soberanis, Alina Tenser & Gabo Camnitzer, Xin Liu, Madeline Best & Brian Rogers, Tei Blow, keyon gaskin, Dynasty Handbag, Annie-B Parson.
Τις επόμενες μέρες θα προστεθούν νέα πρωτότυπα έργα, από τους Έφη Μπίρμπα & Άρη Σερβετάλη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Γιάννη Μανταφούνη, Χρήστο Σαρρή, Kat Valastur και πολλούς ακόμα διεθνείς καλλιτέχνες και οργανισμούς, ενώ η λίστα συνεχώς μεγαλώνει. Ο καθένας μόνος του, αλλά τελικά όλοι μαζί, δημιουργούν μια σειρά έργων που διακτινίζονται από το δικό τους στο δικό μας σαλόνι, διαμηνύοντας έτσι πως η τέχνη δεν πρέπει να σταματά ποτέ, όποιοι και αν είναι οι περιορισμοί. Πατήστε ΕΝΤΕR σε πάνω από 40 νέα έργα που διατίθενται ήδη, χωρίς αντίτιμο ή χρονικό περιορισμό, και περιπλανηθείτε στα έργα καλλιτεχνών που δίνουν φωνή στο σήμερα.
