Τα παιδικά τραύματα είναι τόσο βαθιά χαραγμένα στη ψυχή μας, που μπορούν να οδηγήσουν τον ενήλικα σε σημαντικά αδιέξοδα και ...
προβλήματα.
προβλήματα.
Σύμφωνα με τη ψυχολογία, υπάρχουν ορισμένες συμπεριφορές που φανερώνουν ότι ένας ενήλικας έχει παιδικά τραύματα.
Οι πρώτες εμπειρίες της ζωής μας -τότε που θα έπρεπε να ζούμε με ασφάλεια και ισορροπία- είναι καθοριστικές για την ενήλικη ζωή μας, όταν είναι επώδυνες.
Η σωματική βία, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, η ταπείνωση, η φτώχεια, η αδικία, η απόρριψη ή η εγκατάλειψη είναι μερικές μόνο απ’ τις άσχημες εμπειρίες, με τις οποίες μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη μια παιδική ψυχή.
Τα τραύματα αυτά, που έχουν γίνει κομμάτι του εαυτό μας, βγάζουν ρίζες και τρυπώνουν όλο και πιο βαθιά όσο τα αγνοούμε. Συνεπώς, πρέπει να εντοπίσουμε τις συμπεριφορές και τους φόβους που συνδέονται με την παιδική μας ηλικία, προκειμένου, μετά τη διάγνωση, να έρθει κι η σειρά της θεραπείας.
Φόβος δέσμευσης
Αν οι γονείς ή οι άνθρωποι του στενού σας οικογενειακού περιβάλλοντος ήταν απορριπτικοί ή δεν ανταποκρίνονταν στις παιδικές σας ανάγκες, είναι απόλυτα λογικό να θέλετε ενδόμυχα να αποφύγετε στενές σχέσεις με ανθρώπους ή να κρατάτε τον ερωτικό σας σύντροφο σε απόσταση. Μπορεί να κρατάτε μυστικά, να κρύβετε τα αισθήματά σας και να αγχώνεστε όταν οι άλλοι δείχνουν ανοιχτά πώς νιώθουν.
Προβλήματα εμπιστοσύνης
Όταν ένα άτομο έχει βιώσει κακοποίηση, ταπείνωση ή απόρριψη ως παιδί, είναι λογικό να αναπτύξει ισχυρές άμυνες προκειμένου να μην πληγωθεί ξανά. Έτσι, το παιδικό τραύμα μπορεί να μεταφραστεί σε δυσκολία εμπιστοσύνης και απομονωτικές τάσεις.
Φόβος απόρριψης
Αν το οικογενειακό περιβάλλον, το σχολείο ή οι παρέες ενός παιδιού δεν του πρόσφεραν ποτέ το αίσθημα της αποδοχής και της άνευ όρων αγάπης, τότε είναι λογικό μεγαλώνοντας να νιώθει ανασφάλεια και να δυσκολεύεται να αγαπήσει τον εαυτό του. Γίνεται έτσι ένας ενήλικας που αυτο-υποβαθμίζεται, δειλός και απομονωμένος απ’ τον κοινωνικό ιστό, προκειμένου να μην βιώσει ξανά ό,τι επιβεβαιώνει την (λανθασμένη) εκτίμηση για τον εαυτό του.
Φόβος εγκατάλειψης
Ένα παιδί που οι γονείς ή το οικογενειακό του περιβάλλον το φρόντιζαν πλημμελώς, που βίωσε στερήσεις, μοναξιά ή εγκατάλειψη, μπορεί μοιραία να εξελιχθεί σ’ έναν ενήλικα που φοβάται διαρκώς ότι θα τον εγκαταλείψουν. Μπορεί να χωρίζουν με κάποιον πριν τους χωρίσει αυτός, να έχουν τάσεις προσκόλλησης ή να αλλάζουν συχνά δουλειές.
Δυσκολία διαχείρισης αρνητικών συναισθημάτων
Μπορεί να νιώθετε συχνά ότι πλημμυρίζετε από άγχος ή θυμό, να μην μπορείτε να διαχειριστείτε τον εκνευρισμό ή τη λύπη σας και να έχετε την τάση να αντιδράτε συχνά ιδιαίτερα έντονα. Οι φίλοι σας, μπορεί να σας λένε συχνά ότι φέρεστε σαν παιδί κι αυτό μπορεί, σύμφωνα με ειδικούς, να οφείλεται στην τάση σας να «παλινδρομείτε» αναπαράγοντας παιδικές συμπεριφορές.
Αυστηρότητα, κυνισμός, ματαιότητα
Αν μεγαλώσετε σε ένα περιβάλλον άδικο, αυστηρό και απαιτητικό, όπου οι φροντιστές έσπευδαν πάντα να επισημάνουν τα ελαττώματα αντί για τα προτερήματά σας και τα «μη» έδιναν κι έπαιρναν, τότε είναι ιδιαίτερα πιθανό να εξελιχθήκατε σε έναν ενήλικα απόλυτο, κυνικό και τελειομανή. Τα παιδιά που αδικήθηκαν γίνονται ενίοτε ενήλικες με έντονο το αίσθημα της ματαιότητας.
Σώμα και πνεύμα αντιδρούν σε συγκεκριμένα πρόσωπα, μέρη και καταστάσεις
Μία «καταπιεσμένη παιδική μνήμη» -όπως ένα περιστατικό βίας, εγκατάλειψης ή σεξουαλικής παρενόχλησης- μπορεί να οδηγήσει σε έντονες συναισθηματικά αντιδράσεις απέναντι σε άτομα που θυμίζουν στον ενήλικα το τραυματικό περιστατικό των παιδικών του χρόνων.
Είναι ο συναγερμός του σώματος και του πνεύματος που ξυπνάει και χτυπάει όταν κάτι ανακαλεί στη μνήμη του τραυματισμένου ενήλικα τις παλιές, κακές μέρες. Αντίστοιχα έντονη αντίδραση μπορεί να υπάρχει και ενόψει ενός μέρους, μιας μυρωδιάς, ενός ήχου κ.λπ.
