Με τον Διονύση Λυκιαρδόπουλο γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια και έτσι μου είναι πιο εύκολο να τον παρουσιάσω και ως άνθρωπο και ως δημιουργό. ...
Ένας αγωνιστής του κινηματογράφου, ο οποίος πέρασε στην απέναντι όχθη. Εντελώς άγνωστη για αυτόν όπως είναι το θέατρο. Μας αποδεικνύει όμως ότι ήρθε για να μείνει.
Μετά την Μύγα του Λάγκελαν που μετέφερε με εξαιρετική επιτυχία στο θέατρο, φέτος μας παρουσιάζει μια νέα δική του δημιουργία που εμπνέεται από την σειρά επιστημονικής φαντασίας "Twilight Zone".
Ένας αγωνιστής του κινηματογράφου, ο οποίος πέρασε στην απέναντι όχθη. Εντελώς άγνωστη για αυτόν όπως είναι το θέατρο. Μας αποδεικνύει όμως ότι ήρθε για να μείνει.
Μετά την Μύγα του Λάγκελαν που μετέφερε με εξαιρετική επιτυχία στο θέατρο, φέτος μας παρουσιάζει μια νέα δική του δημιουργία που εμπνέεται από την σειρά επιστημονικής φαντασίας "Twilight Zone".
Σ.Κ: Δεύτερη χρονιά που καταπιάνεσαι με το θέατρο και με ένα δικό σου σενάριο βασισμένο σε ένα επεισόδιο από την σειρά επιστημονικής φαντασίας twilight zone. Πρωτοξεκίνησες την θεατρική σου πορεία με την “Μύγα” του George Langelaan και τώρα πάλι με κάτι αντίστοιχο. Τι είναι αυτό που σε κάνει να ασχολείσαι με αυτό το είδος;
Δ.Λ: Παρόλο που αυτό το είδος στο θέατρο είναι ένα δύσκολο είδος, ίσως ακριβώς εκεί να βρίσκεται και η γοητεία του, και επειδή οι καταβολές μου είναι φυσικά κινηματογραφικές, είναι κάτι που γνωρίζω καλύτερα, αλλά επίσης μου δίνει την δυνατότητα να αφηγηθώ ιστορίες, και μέσα από το φανταστικό, να προβάλω και δικές μου απόψεις και σκέψεις , εκείνο όμως που με γοητεύει στο φανταστικό είναι η διαλογική που αναπτύσσετε ,τόσο στους χαρακτήρες μεταξύ τους, όσο και με το κοινό (που τους κλείνεις το μάτι αφού αυτά που λες στο έργο υποτίθεται ότι δεν τους αφορούν, μιας και το έργο είναι φαντασίας )
Σ.Κ: Να υποθέσω δηλαδή ότι και η 3η σου δουλειά θα είναι στο ίδιο μοτίβο;
Δ.Λ: Ποτέ δεν μπορείς να απαντήσεις με σιγουριά κάτι τέτοιο , ωστόσο μάλλον ναι, αυτή είναι η πρόθεσή μου
Σ.Κ: Ο “Μάντης” συμβολίζει κάτι που θα πρέπει οι θεατές να προσέξουν;
Δ.Λ: Ο ΜΑΝΤΗΣ είναι μια αφορμή για ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μαζί με όλες τις αντιστάσεις που μπορεί να προβάλλει κάποιος σε αυτό, οι φόβοι μας, οι προκαταλήψεις μας, οι ελπίδες, όλα οσα πιστεύουμε, έρχονται να αμφισβητηθούν από τις προβλέψεις του ΜΑΝΤΗ αλλά και τις απόψεις του ιδιόρρυθμου μπάρμαν.
Σ.Κ: Απουσίαζε το κινηματογραφικό στοιχείο από τον “Μάντη” κάτι το οποίο το γνωρίζεις πολύ καλά μετά απο τόσα χρόνια της ενασχόλησής σου με τον κινηματογράφο. Αυτό δηλώνει την ολοκληρωτική σου μεταφορά στο θέατρο;
Δ.Λ: Όχι σε καμιά περίπτωση δεν δηλώνει κάτι τέτοιο, ήθελα ωστόσο να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε μια ‘’μετωπική’’ με το θέατρο, και σίγουρα στην επόμενη ταινία μου, θα χρησιμοποιήσω την πολύτιμη (ανεκτίμητη θα έλεγα) θεατρική εμπειρία
Σ.Κ: Άρα να περιμένουμε κάτι στον κινηματογράφο; κάποια ταινία μικρού η μεγάλου μήκους;
Δ.Λ: Ναι το σκέφτομαι και αυτό ,αλλά όπως ξέρεται τα πράγματα στον ελληνικό κινηματογράφο είναι πολύ δύσκολα
Σ.Κ: Κινηματογράφος και θέατρο. Αν έπρεπε να επιλέξεις μόνο ένα, ποιο θα ήταν;
Δ.Λ: Το καθένα εχει τη δική του δυσκολία και γοητεία , μάλλον το αφήνω ανοιχτό, και θα εξαρτηθεί από τις προσωπικές μου ανάγκες καλλιτεχνικής έκφρασης ,πάντως όποτε και να κάνω θέατρο τα θέματα μου σίγουρα θα είναι κινηματογραφικά
Σ.Κ: Μέχρι πότε θα συνεχιστούν οι παραστάσεις του “Μάντη”;
Δ.Λ: Σε πρώτη φάση μέχρι την Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018 .Ευελπιστούμε όμως σε κάποια παράταση παραστάσεων από Ιανουάριο
Σ.Κ: Αρέσουν στον κόσμο οι παραστάσεις επιστημονικής φαντασίας; Πως το έχεις εκλάβει μετά από δύο παραγωγές του είδους; να σημειώσουμε ότι εκτός της σκηνοθεσίας έχεις αναλάβει και την παραγωγή των παραστάσεών σου.
Δ.Λ: Σε αυτό το έργο παρεμπιπτόντως είχα κάποια βοήθεια από το θέατρο (ευτυχώς). Πιστεύω ότι στον κόσμο του αρέσει όταν βάζεις μέσα στο έργο αλήθεια, τουλάχιστον την δική σου αλήθεια μέσα στην ιστορία, πράγμα που δεν είναι πάντα πολύ εύκολο. Επίσης νομίζω ότι η φαντασία και το μυστήριο γοητεύουν πάντα τον θεατή και τον ταξιδεύουν τελικά σε ανεξερεύνητα μονοπάτια του δικού του μυαλού.
Σ.Κ: Μέσα από την εμπειρία σου πες μας, είναι εύκολο να ασχοληθεί κάποιος με την παραγωγή θεατρικών έργων;
Δ.Λ: Oλες οι παραγωγές είναι δύσκολες ,και στην Ελλάδα δυστυχώς αν θέλεις να σκηνοθετήσεις δικά σου πράγματα, εισαι αναγκασμένος να κάνεις και τον παραγωγό, κατά κάποιο τρόπο είμαστε ερασιτέχνες παραγωγοί (γιατί λεφτά είναι σχεδόν αδύνατον να βγάλεις), και αυτό πηγάζει από την ανάγκη μας να σκηνοθετήσουμε
Σ.Κ: Συνεργάζεσαι ξανά με τους ίδιους ηθοποιούς που συνεργάστηκες και στην ‘’Μύγα‘’ υπάρχει καλή χημεία μεταξύ σας να υποθέσω
Δ.Λ: Ναι δοκιμαστήκαμε στη’’ ΜΥΓΑ’’ με τον Σταμάτη Κακαβελάκη, με τον Ιορδάνη Καλέση και με την Ελενα Τριανταφύλλου, είναι όλοι τους εξαιρετικοί ηθοποιοί και νομίζω ότι υπάρχει μια χημεία μεταξύ τους αλλά θέλω να πιστεύω και μεταξύ μας.
Σ.Κ: Μικρά η μεγάλα θέατρα; Που αποδίδεις καλύτερα;
Δ.Λ: Νομίζω σε σχετικά μικρά θέατρα νοιώθω ποιο άνετα
Σ.Κ: Θα μας αποκαλύψεις κάτι για τα μελλοντικά σου σχέδια;
Δ.Λ: Επειδή προς το παρόν είναι λίγο μπερδεμένα νομίζω ότι δεν έχω να πω κάτι πολύ συγκεκριμένο
Σ.Κ: Και μια τελευταία ερώτηση: Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;
Δ.Λ: Λίγο κοινότυπο ίσως, το Imagine του John Lennon
Σ' ευχαριστώ για την συνέντευξη και εύχομαι σε σένα και την ομάδα σου πολλές πολλές ακόμη παραστάσεις.
