Τη γνωρίσαμε ως την ταλαντούχα 12χρονη με το σαντούρι και τη μελωδική φωνή, που ανακάλυψε ο ...
Γιώργος Νταλάρας το 2001.
Γιώργος Νταλάρας το 2001.
Τη ξανασυναντήσαμε σε ηλικία 15 ετών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας να παίζει και να τραγουδά το παραδοσιακό «Μες στου Αιγαίου τα νησιά» σκορπώντας τη συγκίνηση. Έκτοτε, η Αρετή Κετιμέ δεν έπαψε να μας εκπλήσσει ευχάριστα, με σημαντικές συνεργασίες και ενδιαφέροντα προσωπικά μουσικά «μονοπάτια», ενώ μόλις πριν λίγες μέρες ήταν έτοιμη να συμμετάσχει στον ελληνικό τελικό που θα επέλεγε το τραγούδι για τη Eurovision 2018. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνομίλησε μαζί της για τη συμμετοχή που τελικά δεν ευοδώθηκε, κυρίως όμως για τις μουσικές στιγμές που την καθόρισαν, καθώς και για τα άμεσα όνειρά της.
Ακολουθεί η συνέντευξη της Αρετής Κετιμέ
Ερ. Ξεκίνησες σε ηλικία 6 ετών επιλέγοντας ως μουσικό όργανο το σαντούρι. Είχες μουσικές επιρροές από το σπίτι σου; Τι σε προσέλκυσε σ' ένα τόσο ασυνήθιστο όργανο;
Απ. Στο σπίτι μου ακούγαμε πάρα πολύ μουσική, αλλά ήταν συνειδητοποιημένη μουσική. Δηλαδή, ξέραμε να ξεχωρίζουμε την καλή από την κακή μουσική, τα ρεμπέτικα από τα λαϊκά, τα λαϊκά από τα δημοτικά, τα δημοτικά από τα νεοδημοτικά. Τώρα πώς πήρα την απόφαση να μάθω σαντούρι… Το είδα στην τηλεόραση και μάλλον μου έκανε εντύπωση, γιατί δεν είναι κάτι συνηθισμένο, είναι λίγο σπάνιο. Τότε ειδικά που ήμουν μικρούλα, ήταν στα πρόθυρα να τα ξεχάσουμε αυτά τα όργανα. Μου άρεσε γιατί είναι περίεργο, αλλά και επειδή είναι ένα όργανο που όταν το ακούς δεν το ξεχνάς. Έχει μια σπανιότητα και στον ήχο του ακόμα.
Ερ. Πώς διαχειρίστηκες το γεγονός ότι εκτέθηκες στο κοινό σε τόσο μικρή ηλικία;
Απ. Όταν ήμουν μικρή είχα άγνοια κινδύνου, αλλά δεδομένου ότι εκτίθεμαι από τα έξι μου στο κοινό -επειδή κάναμε γιορτές στη σχολή του Αριστείδη Μόσχου που ήταν ο δάσκαλός μου- ξεθάρρεψα. Για μένα τότε ήταν και λίγο παιχνίδι. Και ακόμα είναι.
Ερ. Ποιους θεωρείς τους σημαντικότερους σταθμούς στην καριέρα σου;
Απ. Οι Ολυμπιακοί αγώνες σίγουρα. Επίσης διάφορα παιξίματα όχι με πάρα πολύ γνωστούς μουσικούς, αλλά που μου έχουν κάνει πολύ καλό, όπως όταν μοιράζεσαι τη σκηνή με ανθρώπους σαν τον Γιώργο Κόρο, τον Γιάννη Βασιλόπουλο, τον Νίκο Σαραγούδα με τη Γιασεμή τη γυναίκα του, τον Πετρολούκα. Είμαι τυχερή γιατί έχω παίξει και με μια γενιά μουσικών, μεταπολεμικών θα λέγαμε, οι οποίοι είναι πολύ σημαντικοί και παίρνεις κάτι από τη σοφία τους. Σίγουρα ήταν ο Γιώργος Νταλάρας, σίγουρα η Γλυκερία, η Ελένη Βιτάλη, γιατί μέχρι τα 20 μου είχα παίξει σχεδόν με όλους.
Ερ. Έχεις κάνει ανοίγματα και σε άλλα μουσικά μονοπάτια, εκτός της παραδοσιακής μουσικής;
Απ. Ναι. Έχω συνεργαστεί με τον Shantel. Έχουμε γράψει από κοινού ένα κομμάτι που ονομάζεται «Δύση και Ανατολή». Προσπαθώ μέσα από όλα αυτά που κάνω να βρίσκω πάντα τη μουσική που μου αρέσει.
Ερ. Τον τελευταίο καιρό συμμετέχεις στο Θέατρο Κάππα, στην παιδική παράσταση «Το αγόρι με τη βαλίτσα», που έγραψε ο Βρετανός Μάικ Κένι, σε μετάφραση-διασκευή Ξένιας Καλογεροπούλου, ένα έργο ιδιαίτερα επίκαιρο λόγω του προσφυγικού προβλήματος. Τι σε έκανε να επιλέξεις τη συγκεκριμένη παράσταση;
Απ. Είναι η τρίτη χρονιά που συνεργάζομαι με τον Ηλία Καρελλά, που κάνει τη σκηνοθεσία σε παιδικές παραστάσεις. Ανταποκρίθηκα θετικά κατευθείαν στο κάλεσμά του, έχω κάνει και την επιμέλεια της μουσικής. Η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά και μεγάλους, δεν αντιμετωπίζει το θέμα με παρηγόρια, αλλά με υπερηφάνεια και δίνοντας δύναμη. Εμείς στις αρχικές παραστάσεις κλαίγαμε, γιατί το κείμενο και ο τρόπος που δένει με τη μουσική δίνει ένα πολύ συγκινητικό αποτέλεσμα. Βασικά θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι υπάρχουν ψυχές που έχουν χαθεί και να είμαστε αλληλέγγυοι. Με άλλα λόγια, είναι ένα έργο για την ανθρωπιά.
Ερ. Τι συνέβη με τον ελληνικό τελικό για την Eurovision 2018;
Απ. Οι συγκυρίες που έγιναν τελικά αποδείχθηκαν κακές για εμάς. Η αλλαγή της διοίκησης της ΕΡΤ από το καλοκαίρι έφερε μια αναστάτωση σε όλα τα επίπεδα στον κρατικό φορέα, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί, κατά την γνώμη μου, πάνω σε ένα κλίμα που δεν είχε σταθεροποιηθεί, να σταλεί μια επιστολή «κάλεσμα» σε όλες τις εταιρείες υπογεγραμμένη από την ΕΡΤ, που δεν ανέφερε εξαρχής οικονομικούς όρους. Πράγματι στείλαμε 20 ενδιαφερόμενοι τα τραγούδια μας και τα 3 προκρίθηκαν από καλλιτεχνική επιτροπή που ήταν διορισμένη από την ΕΡΤ.
Γνωρίζουμε λοιπόν από τον Οκτώβριο ότι είμαστε μέσα στους τρεις προκριθέντες. Από εκεί και πέρα τον τελευταίο μήνα η ΕΡΤ αποφάσισε να βάλει στη συμφωνία κάποιους οικονομικούς όρους.
Αν και στην αρχή δεν είχε αναφερθεί κάτι τέτοιο -γιατί αν ξέραμε τα ποσά και τις συνθήκες ίσως πολλοί από εμάς να μην είχαμε λάβει μέρος στον διαγωνισμό- καθίσαμε στο τραπέζι και τα συζητήσαμε. Η αρχική συγκεκριμένη θέση της ΕΡΤ, πριν από 15 μέρες ήταν 90.000 ευρώ εγγυητική επιστολή, δηλαδή 90.000 ευρώ δεσμευμένο ποσό μέχρι τις 30/5 και όλα τα έξοδα να τρέχουν για την πραγματοποίηση της αποστολής.
Αυτό ήταν αδύνατο και για τις τρεις εταιρείες και γι' αυτό και δεν συμφωνήσαμε.
Τη Δευτέρα 12/2 λοιπόν έρχεται βελτιωμένη πρόταση από την ΕΡΤ για 20.000 ευρώ εγγυητική και 70.000 ευρώ συναλλαγματική ως ρήτρα.
Και τα δυο ποσά η ΕΡΤ θα μπορούσε, το πρώτο να το κρατήσει και το δεύτερο να το διεκδικήσει εάν δεν ήταν ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα σε ένα γενικό επίπεδο, αφού οι όροι στη σύμβαση δεν ήταν συγκεκριμένοι σε σχέση με τι θα μπορούσε να μην τους ικανοποιήσει.
Οπότε εμείς από την Τρίτη 13/2, και βάσει της διαδικασίας που ακολουθεί η τράπεζά μας, δεν προλαβαίναμε να πάρουμε την εγγυητική μέχρι την Πέμπτη 22/2 (σσ. που έχει προγραμματιστεί να γίνει ο ελληνικός τελικός) και ζητήσαμε μια παράταση μέχρι τα μέσα της επόμενης εβδομάδας. Να ευχηθούμε στη Γιάννα Τερζή να φέρει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Ερ. Μίλησέ μας για το τραγούδι σας που είχε προκριθεί για τον ελληνικό τελικό
Απ. Το τραγούδι το έγραψε ο Δημήτρης Καρράς για μένα, δεν γράφτηκε για την Eurovision. Το είχε έτοιμο για μένα και το είχε στο μυαλό του ως ένα κομμάτι που θα μπορούσε να μπει σε κάποιο δίσκο ή βίντεο. Γιατί ο Δημήτρης είναι πολυγραφότατος, έχει γράψει για τη Νατάσσα Μποφίλιου, τον Σκουλά ως τον Σταμάτη Γονίδη και τον Σωκράτη Μάλαμα.
Ο χαρακτήρας του τραγουδιού είναι βαλκανικός, με τρομπέτες, τρομπόνια, κλαρίνα, κρουστά, νταούλια, νταϊρέ, ρεκ, τουμπερλέκι, δυο σαντούρια. Θα έπαιζα εγώ και μια πολύ σημαντική σαντουριέρισσα, η Σταυρούλα Σπανού, ενώ στην παρέα μας θα ήταν επίσης η Έλενα Στατηγοπούλου, που έχει αναλάβει τη χορωδία, η Νατάσα Καμπαστάνα, η Κυριακή Νικολάου και η Αντωνία Χαλλιορή στα φωνητικά, καθώς και η Χρυσάνθη Γεωργαντά, που θα έκανε την απόδοση των στίχων στην ελληνική νοηματική. Με το τραγούδι αυτό θέλαμε να περάσουμε το μήνυμα ότι όλα μπορούν να ξαναρχίσουν, ότι ο ήλιος, που είναι ζωή, μπορεί να μας ενώσει ξανά.
Όχι μόνο ως Ελλάδα, αλλά και ως ανθρώπους, γιατί πολλές φορές στη σημερινή εποχή ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι. Επίσης είναι κάτι ελληνικό, φημιζόμαστε για τον ήλιο μας, είτε το θέλουμε είτε όχι. Αυτός ο ήλιος θα ταξίδευε μεταφορικά στην Πορτογαλία.
Ερ. Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;
Απ. Τώρα προσπαθώ να κάνω μια καινούργια καλλιτεχνική δραστηριότητα που να περιλαμβάνει το ρεπερτόριό μου, δηλαδή παραδοσιακά, δημοτικά, λαϊκά και γενικά μουσικές που μου αρέσουν. Θα ήθελα πολύ το καλοκαίρι να διοργανώσουμε μια περιοδεία που να έχει να κάνει με το πώς βλέπω εγώ εντέλει αυτή τη μουσική, η οποία είναι, για μένα τουλάχιστον, πολύ σημαντική. Θέλω γενικά ό,τι κάνω να έχει κάτι να πει, να είναι όμορφο, να είναι ζωντανό και να το χαίρομαι.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
