παρασκήνια του θεάτρου Χυτήριο. Η εκδοχή που παρουσιάζει ο ηθοποιός είναι τελείως διαφορετική από όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν βγήκα να μιλήσω τόσες μέρες:
1) Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δεν μπορώ να ακολουθήσω κάποιον που χορεύει τον χορό του Ζαλόγγου.
2) Θεωρώ ότι προστάτευα και τον εαυτό μου και την ίδια την κ. Παυλίδου. Έχουμε οικογένειες, έχουμε παιδιά.
3) Υπάρχει μια παράσταση. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που γίνεται όλο αυτό, δεν μπορώ να το ακολουθήσω.
4) Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έπαιρνε αυτή την έκταση.
Ο Μάνος Παπαγιάννης παρουσιάζει στην Φαίη Σκορδά μια άλλη ιστορία για τη Σοφία Παυλίδου!
Με χτύπησε στο πρόσωπο πολύ άσχημα και την απώθησα
«Άνοιξα έντονα την πόρτα, μπορεί να ένιωσε ότι κινήθηκα επιθετικά, εγώ δεν κινήθηκα επιθετικά και μου επιτέθηκε κατευθείαν στο πρόσωπο. Με χτύπησε στο πρόσωπο πολύ άσχημα και την απώθησα. Έγινε αυτό, τίποτα άλλο. Στο περιστατικό ήρθε ο άνθρωπος του θεάτρου, ο κος Καλογεράς, ο οποίος τρόμαξε όταν με είδε. Το επιβεβαιώνουν και τα χαρτιά από το νοσοκομείο.
Νιώθω τρομερά αδικημένος! Είμαι το θύμα κανονικά. Εάν εγώ χτυπούσα τη Σοφία θα υπήρχαν κάποια στοιχεία, ούτε η ίδια παραδέχεται ότι έφαγε μια σφαλιάρα, ας πούμε. Δεν υπάρχουν στοιχεία από τη γνωμάτευση ότι υπάρχουν μώλωπες ή οτιδήποτε.
Στην πορεία η Σοφία έπεσε πάνω στην καρέκλα κι εγώ έφυγα. Με ένταση, βρίζοντας ο ένας, βρίζοντας και ο άλλος. Δεν έσπασα την πόρτα. Εκείνη την ώρα κατάλαβα ότι έχουμε ξεφύγει γι’ αυτό τον λόγο σηκώθηκα κι έφυγα.
Πιο ψέμα από το ότι με έβγαλε ο Καλυβάτσης από το καμαρίνι δεν υπάρχει!
Όπως κατέβαινα τις σκάλες είδα τον Σωτήρη, δεν ήταν καν μπροστά ο Σωτήρης. Ακριβώς από πίσω μου ήρθε τρέχοντας ένας βοηθός σκηνής γιατί άκουσε τις φωνές, ο οποίος πάλι δεν επιβεβαιώνει τα χτυπήματα και πιο πίσω από τον κύριο ήταν η Κόνυ Μεταξά, η οποία είδε όλο το περιστατικό. Δεν ξέρω τι έχει πει στην κατάθεσή της.
Εγώ άνοιξα έντονα την πόρτα, δεν την χτύπησα! Γιατί σήκωσε χέρι σε μένα; Σήκωσε χέρι και αυθόρμητα την απώθησα. Απορώ πώς κάποιος άνθρωπος, ο οποίος είναι το θύμα της ιστορίας, γίνεται ο θύτης.
Πιο ψέμα δεν υπάρχει από αυτό, ότι με έβγαλε ο Καλυβάτσης από το καμαρίνι. Ο Σωτήρης ούτε καν είδε την ιστορία! Έφυγα μόνος μου, μόλις είδα ότι χοντραίνει το πράγμα. Έφυγα σπίτι μου, με είδε η Αγγελική με τις γρατσουνιές, άντε να της εξηγήσεις τώρα τι έγινε…»
Δεν το έκανα! Δεν χτύπησα άνθρωπο!
Την άλλη μέρα μαζευόμαστε όλοι, ζητάω συγγνώμη για την αναστάτωση που προκάλεσα κι εγώ από την πλευρά μου από τον θίασο και την παραγωγή, ήμουν έτοιμος να ζητήσω συγγνώμη και από την κα Παυλίδου και όταν έληξε η κουβέντα, έρχεται η αστυνομία να με συλλάβει κανονικά. Εγώ κρύφτηκα, έφυγα… δεν το έχω ξαναζήσει, δεν έχω πάει ποτέ σε δικαστήριο, ποτέ να με κυνηγάει η αστυνομία
Μετά το περιστατικό του αυτοφώρου , με όλον τον θίασο μπροστά και όλους τους παραγωγούς, είπα ότι θα πάρω τηλέφωνο να ζητήσω συγγνώμη στη Σοφία. Όχι γιατί είμαι ένοχος. Γιατί ακόμα και μετά από αυτό εγώ θεώρησα ότι δεν πρέπει να δοθεί έκταση, να το λήξουμε να πάμε να κάνουμε την παράσταση.
Όταν σου έχει κάνει καταγγελία δημόσια ότι την ξυλοκόπησες, είναι σαν να το έκανες. Δεν το έκανα! Δεν χτύπησα άνθρωπο»!
