Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι (1821-1881) ήταν Ρώσος συγγραφέας, κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Γεννήθηκε στη Μόσχα. Σπούδασε ...
ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία.
ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία.
Το 1859 επέστρεψε στην Πετρούπολη και εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά τα οποία, όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία και σε συνδυασμό με νοσηρό του πάθος για τα τυχερά παιχνίδια βρέθηκε χρεωμένος.
Ο μόνος τρόπος για να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Σε αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα: «Ο παίκτης», «Οι αδερφοί Καραμαζώφ», «Έγκλημα και Τιμωρία», «Ο Ηλίθιος», «Οι δαιμονισμένοι». Όταν κατάφερε πλέον να ανασάνει από το βάρος των χρεών ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού «Πολίτης» και λίγα χρόνια αργότερα εξέδωσε το δικό του περιοδικό, Το Ημερολόγιο Ενός Συγγραφέα, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδοτικές εμπειρίες σημείωσε τεράστια επιτυχία. Πέθανε το 1881 στην Πετρούπολη της Ρωσίας σε ηλικία 60 ετών.
Το Υπόγειο (Σημειώσεις από το Υπόγειο), 1864 – Βιβλίο #1
Το έργο, που έφερε τον τίτλο «Σημειώσεις από το Υπόγειο» ή «Το Υπόγειο», όπως έχει επικρατήσει να τιτλοφορείται, αποτελεί σταθμό στη βιβλιογραφία του Ντοστογιέφσκι, όχι μόνο για τον τρόπο αφήγησης, αλλά κυρίως, για τα κεφαλαιώδη φιλοσοφικά ζητήματα που έθεσε, πρώτη φορά τόσο ολοκληρωμένα και άνευ περιστροφών. Ζητήματα που θα τεθούν ξανά στα μετέπειτα μεγάλα μυθιστορήματά του και τον καταξιώνουν παγκοσμίως ως μια από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές. Μέσα από «Το Υπόγειο», ο συγγραφέας με μία απόλυτα διεισδυτική, ειλικρινή και διαυγή ματιά εξερευνά και σκιαγραφεί την ανθρώπινη ψυχή, αποκαλύπτοντας και βγάζοντας στο φως το παράδοξο, το χαώδες και άρα το τραγικό της ανθρώπινης ύπαρξης. Δείτε το ΕΔΩ
Έγκλημα και Τιμωρια, 1866 – Βιβλίο #2
Ξεκινώντας από ένα έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, στο πρόσωπο του θύτη, που είναι συγχρόνως και θύμα, προβάλλει την υπαρξιακή του αγωνία σε έναν κόσμο ζοφερό. Με το «Έγκλημα και τιμωρία» ο συγγραφέας θέτει ενώπιόν μας το υπαρξιακό πρόβλημα: Ο φοιτητής Ρασκόλνικωφ, που έγινε δολοφόνος διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία και καταγγέλοντάς την, προβληματίζεται αν σε τελευταία ανάλυση είναι ο ίδιος εγκληματίας, τη στιγμή που όσοι κάνουν τους πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο… Η ψυχολογική ανάλυση του ήρωα από το μεγάλο Ρώσο συγγραφέα δίνει στο έργο βάθος και ο προβληματισμός του το καθιστά διαχρονικό. Δίκαια θεωρείται ένα από τα μεγάλα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και διδάσκεται σε πολλές σχολές Ψυχολογίας πανεπιστημίων του σύγχρονου κόσμου. Δείτε το ΕΔΩ
Ο Παίκτης, 1866 – Βιβλίο #3
Ο Παίκτης πρόκειται για το έργο του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, που γράφτηκε μέσα σε 26 ημέρες υπό το καθεστώς μεγάλης πίεσης. Ο Παίκτης (1866) έχει αυτοβιογραφική βάση και περιλαμβάνει τις εμπειρίες του δημιουργού του από την εποχή του δεύτερου ταξιδιού του στο εξωτερικό, το 1863, στις γερμανικές λουτροπόλεις Βισμπάντεν και Χόμπουργκ, όπου ο Ντοστογιέφσκι γνώρισε τον κόσμο της ρουλέτας και του χαρτοπαίγνιου και γοητεύθηκε για ένα διάστημα από αυτόν. Δείτε το ΕΔΩ
Ο Ηλίθιος, 1868 – Βιβλίο #4
Ο ΗΛΙΘΙΟΣ είναι ένα από τα καλύτερα και πιο γνωστά μυθιστορήματα του μεγάλου Ντοστογιέφσκι, όπου ο Ρώσος συγγραφέας δείχνει όλη του την μαεστρία αναλύοντας σε βάθος την ψυχοσύνθεση των βασανισμένων ηρώων του. Η υπόθεση του έργου μιλάει για τον εικοσιεξάχρονο πρίγκιπα Μίσκιν όπου ύστερα από μακροχρόνια θεραπεία στην Ελβετία, επιστρέφει στην Αγία Πετρούπολη, όπου μαθαίνει ότι κληρονομεί μια μεγάλη περιουσία. Έτσι βρίσκεται ανέλπιστα στο επίκεντρο της άγνωστης για αυτόν ζωής της μεγαλούπολης. Οι άντρες που τον περιβάλλουν, μην μπορώντας να εξηγήσουν διαφορετικά την άδολη και αγνή φύση του, τον χαρακτηρίζουν «ηλίθιο», ενώ οι γυναίκες, συνεπαρμένες από αυτές ακριβώς τις ιδιότητές του, τον ερωτεύονται τρελά, με τραγικές συνέπειες… Δείτε το ΕΔΩ
Αδελφοί Καραμαζώφ, 1880 – Βιβλίο #5
Το μυθιστόρημα «Αδελφοί Καραμάζωφ» είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Η πλοκή του έργου επικεντρώνεται γύρω από την διαλυμένη οικογένεια των Καραμάζωφ, που προσπαθεί μετά από χρόνια να γεφυρώσει το χάσμα που την χωρίζει. Οι αδελφοί Καραμάζωφ εκφράζουν στο σύνολό τους το πολύπτυχο της ανθρώπινης ψυχής και ο καθένας τους κουβαλάει και κάτι το σκοτεινό. Ο δύστροπος χαρακτήρας του πατέρα, Φιοντόρ Πάβλοβιτς Καραμάζωφ, και οι συνεχείς συγκρούσεις τους δυσχεραίνουν την προσπάθεια επανένωσης. Η συνεχής αυτή σύγκρουσή θα αποτελέσει την αιτία της διάλυσης της οικογένειας καθώς ο πατέρας μετά από μια λογομαχία, καταλήγει άγρια δολοφονημένος και όλα τα στοιχεία υποδεικνύουν τον ένα από τους αδερφούς ως δράστη. Ο ένοχος φαίνεται να είναι μόνο ένας, εντούτοις τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται.… Δείτε το ΕΔΩ
Ο Μέγας Ιεροεξεταστής, 1880 – Βιβλίο #6
Ο Μύθος του Μεγάλου Ιεροεξεταστή είναι μία ιστορία μέσα στο μυθιστόρημα «Αδελφοί Καραμαζώφ», το κύκνειο άσμα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Στην ιστορία αυτή ο μεγάλος Ρώσσος συγγραφέας υμνεί την ελευθερία. Φτιάχνει μια φανταστική ιστορία και βάζει στα χείλη ενός αναρχικού, άθεου, του Ιβάν Καραμάζοβ την παραβολή του «Μεγάλου Ιεροεξεταστή» μιλώντας με τον αδελφό του, θρησκευόμενο και δόκιμο μοναχό, Αλιόσα. Η ιστορία διαδραματίζεται στη Σεβίλλη της Ισπανίας στην πιο τρομερή εποχή της Ιεράς Εξέτασης, εκεί που κάθε μέρα έριχναν στην πυρά αιρετικούς προς δόξαν Θεού. Εκεί λοιπόν μια ημέρα που ο καρδινάλιος, ο Μέγας Ιεροεξεταστής, είχε κάψει εκατό αιρετικούς μπροστά στο πλήθος, εμφανίστηκε ο Χριστός με την ίδια εκείνη ανθρώπινη μορφή που βάδισε πάνω στη γη πριν από δεκαπέντε αιώνες..… Δείτε το ΕΔΩ
Η Εξομολόγηση του Σταυρόγκιν, 1922 – Βιβλίο #7
Η Εξομολόγηση του Σταυρόγκιν είναι ένα σπουδαίο έργο του Ντοστογιέφσκι που όμως δεν είναι πολύ γνωστό στο ευρύ κοινό, ίσως λόγω της μικρής έκτασής του, ίσως λόγω του ότι δημοσιεύθηκε το 1922 δηλαδή πολλά χρόνια αργότερα από τον θάνατο του. Το έργο καταπιάνεται αριστοτεχνικά με δύσκολα και μείζονα ζητήματα της ύπαρξης. Ο εγκληματίας Σταυρόγκιν, απευθύνεται στον δεσπότη Τύχων θέλοντας να τον απαλλάξει από το φάντασμα ενός θύματός του που τον κατατρύχει. Το έγκλημα δεν περιγράφεται ούτε με λεπτομερειακή αναφορά ούτε με σκληρή γλώσσα. Υπάρχει μια διαφορετική δύναμη στο να παρουσιάζεται μια πράξη βίας με την αποσιώπηση..… Δείτε το ΕΔΩ
Πηγή: ebooks4greeks.gr
