Για όσα έχει κερδίσει μέσα από την 55χρονη διαδρομή του στο θέατρο, όσα αγαπάει, αλλά και τις πολιτικές του πεποιθήσεις μίλησε ο σπουδαίος ηθοποιός...
«Ό,τι έχουμε καταφέρει στη ζωή, μάς το έχει χαρίσει το θέατρο. Και όταν λέω το θέατρο, εννοώ τον κόσμο, το κοινό μας, το λαό μας. Από τη στιγμή που δεν σε αποδέχεται ο λαός, το κοινό σου, οι άνθρωποι γενικότερα, παύεις να είσαι ηθοποιός», ανέφερε στην εκπομπή ΠΕΖΟΙ στον ΑΕΡΑ, με τις Ιωάννα Κλεφτόγιαννη και Φωτεινή Λαμπρίδη ο μεγάλος πρωταγωνιστής μας Νικήτας Τσακίρογλου, προσθέτοντας εμφατικά: «Η ζωή μου είναι θέατρο. Όχι με την έννοια της υποκρισίας. Η ζωή μου είναι ελεγχόμενη. Ξέρω να ελέγχω τα συναισθήματα μου, ξέρω να ελέγχω τις δυνάμεις μου. Τις αδυναμίες μου μόνο δεν ξέρω, γιατί άμα τις ήξερα δεν θα ήταν αδυναμίες».
Την τελευταία εποχή, «έχουν δει πολλά τα ματιά μας γύρω από το θέατρο», παραδέχτηκε. «Ωστόσο θέλω να πιστεύω πως ο θεατής έχει ένα ένστικτο που ξέρει να διαχωρίζει το κάλο με το κακό και τοποθετεί τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Θέλω να πιστεύω ότι το κάθε είδους θεάτρου θέλει μια ενασχόληση με σοβαρότητα, μια αντιμετώπιση το κάθε είδος και μια χρόνια επικοινωνία με το είδος. Όχι δεν μπορεί να παίξει ο καθ’ ένας τραγωδία! Όπως και επιθεώρηση και κωμωδία. Κάπου θα είμαστε καλύτεροι, κάπου χειρότεροι».
Ήταν επίπονη η 55χρονη διαδρομή του στο θέατρο; «Χρειάζεται και πόνος και κόπος για να μπορέσεις να καταφέρεις και να επιβιώσεις σε αυτό το δύσκολο επάγγελμα», απάντησε. «Νομίζουμε ότι είναι εύκολο επάγγελμα, αλλά κάθε νέος πρέπει να ξέρει ότι ο δρόμος είναι επίπονος και μοναχικός. Συν μοναστικός. Το λέω αυτό και το υποστηρίζω, ότι για εμάς το θέατρο το καμαρίνι μας είναι το κελί. Δεν είναι διασκέδαση. Δεν είναι «πάμε στο θέατρο για να περάσουμε καλά»».
Τι κέρδισε απ’ το θέατρο; «Είτε το θέλεις είτε δεν το θέλεις, φτωχός φεύγεις από το θέατρο. Ωστόσο, ποτέ δεν με ενδιέφερε το χρήμα. Στο θέατρο γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους και αυτό είναι μια περιουσία για τον ηθοποιό, τον καλλιτέχνη, τον άνθρωπο. Αισθάνομαι ότι είμαι περιούσιος, θα έλεγα. Μου δόθηκε, μου χαρίστηκε αυτό που έγινα, άλλα κι εγώ προσπάθησα να κερδίσω από αυτό που μου δόθηκε».
Πόσο τον επηρεάζει αυτό που συμβαίνει εκτός θεάτρου; «Υπάρχω, εξαρτώμαι απ’την κοινωνία, απευθύνομαι στην κοινωνία ως ηθοποιός, σε μια κοινωνία που έχει αλλάξει, δεν μπορούσε να είναι πότε στάσιμη. Η κρίση τής έκανε κακό, δεν τη δίδαξε. Νομίζω κάνουμε τα ίδια λάθη. Βλέπω ότι τα αυτοκίνητα έχουν μεγαλύτερες πωλήσεις».
Πολιτικά ανήκει κάπου; «Δεν ανήκω πουθενά, μπερδεύω τον κόσμο επίτηδες για να μη με βρει πουθενά. Όχι επειδή έχω να κερδίσω από κάποιους. Και ο Καραμανλής όταν με τοποθέτησε διευθυντή (στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας) για μένα ήταν έκπληξη, δεν άνηκα πότε στη Νέα Δημοκρατία, έχω φίλους στη Νέα Δημοκρατία, όπως έχω και στο ΣΥΡΙΖΑ και όπως έχω και στο ΚΚΕ ιδιαίτερα, γιατί πρόεδρος μας η Αλέκα Παπαρήγα ήταν φίλη μου και παρακολουθούσε τις παραστάσεις. Εκτιμώ τους πολιτικούς που παρακολουθούν τις παραστάσεις μου».
Αυτό τον καιρό πρωταγωνιστεί στη «Λυσσασμένη Γάτα» του Τένεσι Ουίλιαμς (στο θέατρο Θησείον): «Νομίζω ότι επειδή έχει αμερικανοποιηθει η ζωή μας πολύ, το έργο μας αφορά», υποστηρίζει.
Τι άλλο αγαπάει πέραν του θεάτρου; «Αγαπώ τα δεντρά, αγαπώ τη θάλασσα, αγαπώ τους ειλικρινείς ανθρώπους. Μερικές φορές τους βρίσκω!».