Με τον «Αύγουστο» να αναδεικνύεται σε παράσταση της χρονιάς, πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 7 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών...
, η τελετή απονομής για τα 19α Θεατρικά Βραβεία Κοινού του «α», σε μια βραδιά αφιερωμένη σε διακεκριμένους ξένους καλλιτέχνες
, η τελετή απονομής για τα 19α Θεατρικά Βραβεία Κοινού του «α», σε μια βραδιά αφιερωμένη σε διακεκριμένους ξένους καλλιτέχνες
οι οποίοι έχουν γράψει –και γράφουν– ιστορία και στο ελληνικό θέατρο. Την τελετή απονομής παρουσίασε με εύστοχο χιούμορ και καυστικές ατάκες ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, παρουσία περίπου 1.300 ανθρώπων του θεάτρου και θεατρόφιλων αναγνωστών του «αθηνοράματος», οι οποίοι γέμισαν την αίθουσα. Δείτε τους νικητές και μείνετε συντονισμένοι για το αναλυτικό ρεπορτάζ με τα highlights της βραδιάς που θα ακολουθήσει.
«Αύγουστος»
«Πολλά περισσότερα από μια σαρδόνια αποδόμηση της αγίας αμερικανικής οικογένειας. Μια παράσταση μεγάλων ερμηνειών, σκηνοθετημένη με ακρίβεια μετρονόμου ούτως ώστε να αποκαλυφθούν ο απεγνωσμένος λυρισμός και η μοχθηρή αγωνία του έργου και της σύγχρονης δυτικής σκέψης», γράφαμε για τον «Αύγουστο» στην περσινή κριτική μας. Το θεατρόφιλο κοινό αγάπησε το πληθωρικό αστικό δράμα του Τρέισι Λετς, βραβευμένο με Πούλιτζερ, Τόνι και Drama Desk Award και μεταφερμένο στον κινηματογράφο, δίνοντας στην παράσταση τρεις πρωτιές: 1ο βραβείο καλύτερης παράστασης, 1ο βραβείο σκηνοθεσίας στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και 1ο βραβείο γυναικείου ρόλου στη Θέμιδα Μπαζάκα. Η παράσταση παίζεται και φέτος στο «Δημήτρης Χορν».
«Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα»
Ένα έργο-ανατομία των σχέσεων από τον Γάλλο κορυφαίο δραματουργό Ζοέλ Πομερά, ο οποίος επαναπροσδιορίζει με όρους εκλαϊκευμένης ψυχολογίας, ηθικής και κοινωνικής ανθρωπολογίας την ιστορία της έννοιας «αγάπη». Ο Νίκος Μαστοράκης (2ο βραβείο σκηνοθεσίας) διάβασε το έργο με χιούμορ και σαρκασμό και, στήνοντας δώδεκα αυτόνομες σκηνές, μας έδειξε τους τρόπους με τους οποίους η αγάπη δοκιμάζεται, αμφισβητείται, καταστρατηγείται ή απλώς τελειώνει. Προβληματιστήκαμε, γελάσαμε και συγκινηθήκαμε με αυτήν την απολαυστική παράσταση (2ο βραβείο παράστασης), που φέτος επιστρέφει στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» με αλλαγές στη διανομή.
«Πέτρες στις τσέπες του»
Η κωμωδία της Μαρί Τζόουνς θέλει μόνο δύο ηθοποιούς να παίζουν όλους τους ρόλους και, όπως αποδείχτηκε, ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου έχουν το ταμπεραμέντο και την ευελιξία να το καταφέρουν. Το χαρισματικό ντουέτο ηθοποιών και συν-σκηνοθετών μάς γειώνει στην πραγματική ζωή με χιούμορ, νεύρο και αυτοσχεδιαστικό ταλέντο, σε αυτό το έργο που εξυψώνει το υποκριτικό παιχνίδι και αποκαθηλώνει το λαμπερό κόσμο του θεάματος με τον πιο ειλικρινή τρόπο. Οι θεατρόφιλοι τίμησαν την παράσταση με δύο βραβεία: 3ο βραβείο καλύτερης παράστασης και 3ο βραβείο ανδρικού ρόλου εξ ημισείας στον Μάκη Παπαδημητρίου και τον Γιώργο Χρυσοστόμου.
«Relax...Mynotis»
Το 1ο βραβείο ανδρικού ρόλου χάρισε το κοινό στον Βασίλη Παπαβασιλείου, που με την πειθώ του ρήτορα και την ευγλωττία του διανοητή θεατρίνου ανέβηκε στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» και μας έκανε να κρεμόμαστε από τα χείλη του. Σε αυτήν την παράσταση, που έγραψε και σκηνοθέτησε ο ίδιος, ερμηνεύει τον ρόλο ενός εκατοντάχρονου εμμονικού ηθοποιού, ο οποίος υπαγορεύει στον πολύ νεότερό του συμβολαιογράφο (Γιάννος Περλέγκας) την 35η διαθήκη του. Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Μινωτή τροφοδότησαν το έργο του Βασίλη Παπαβασιλείου, το οποίο ξεκίνησε να γράφει το 1990, με αφορμή τον σχεδόν ταυτόχρονο θάνατο του θεατράνθρωπου Αλέξη Μινωτή και του ποιητή Γιάννη Ρίτσου.
«Φιλιώ Χαϊδεμένου»
Με το βάρος των χρόνων στην πλάτη και την εμπειρία μιας δύσκολης ζωής, που ξεκίνησε με τη θηριωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, η Φιλιώ Χαϊδεμένου, στην παράσταση που σκηνοθέτησε ο Βασίλης Ευταξόπουλους, μας έκανε να αισθανθούμε πως είναι η δική μας «Μάνα Κουράγιο». Και αυτό οφείλεται στην ερμηνεία της βετεράνου Δέσποινας Μπεμπεδέλη, η οποία ζωντάνεψε με την υποβλητική και συναισθηματική, πληθωρική ερμηνεία της το χρονικό μιας ολόκληρης ζωής. Το κοινό έφευγε με δάκρυα στα μάτια από το Θέατρο Βεάκη τον περασμένο χειμώνα και χάρισε στην αγαπημένη του πρωταγωνίστρια το 2ο βραβείο γυναικείου ρόλου.
«1984»
Το δυστοπικό αριστούργημα του Τζορτζ Όργουελ διασκευάστηκε πέρυσι πρώτη φορά για το θέατρο στη χώρα μας και ανέβηκε στο Νέο Θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου», σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου. Η μουσική του Γιώργου Πούλιου (3ο βραβείο μουσικής σύνθεσης) εξέφρασε την καταπιεστική συνθήκη μέσα στην οποία ζουν ο επαναστατημένος Ουίνστον Σμιθ (Αργύρης Πανταζάρας) με τη μυστική ερωμένη του (Λένα Δροσάκη) και τον βασανιστή τους (Νίκος Κουρής) και συνόδευσε με τον καλύτερο τρόπο την πολύ καλά οργανωμένη σκηνοθετικά, σκηνογραφικά, τεχνολογικά και υποκριτικά παράσταση.
«Οπερέττα»
Άνθρωποι και γορίλες πρωταγωνίστησαν σε αυτό το σουρεαλιστικό δρώμενο για την τραγικωμωδία της ύπαρξης, που παίχτηκε στο Εθνικό Θέατρο-Rex και φέτος επαναλαμβάνεται με αλλαγές στο καστ. Ο Νίκος Καραθάνος σκηνοθέτησε την παράσταση με αφορμή το ομώνυμο έργο του Βίτολντ Γκομπρόβιτς και τόσο το εικαστικό περιβάλλον όσο και οι μουσικές ανέδειξαν υποδειγματικά το μεταφυσικής υφής, κωμικής χροιάς και οντολογικών αγωνιών σκηνικό του όραμα. Με το... βουνό που δημιούργησε αφήνοντας αχαλίνωτη τη φαντασία της, η σκηνογράφος κι ενδυματολόγος Έλλη Παπαγεωργακοπούλου (2ο βραβείο σκηνογραφίας και ενδυματολογίας) σχημάτισε το περίγραμμα της ανόδου και της πτώσης του ανθρώπου και με τα κοστούμια και τις μάσκες της ανέδειξε την υπερβολή που διέπει την ανθρώπινη φύση. Οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου (1ο βραβείο φωτισμού) έδωσε μια ιδιαίτερη πινελιά στην ατμόσφαιρα και οι συνθέσεις του Άγγελου Τριανταφύλλου (1ο βραβείο μουσικής σύνθεσης), διατηρώντας τη μουσικοποιητική φόρμα της οπερέτας, έδωσαν ρυθμό στο τολμηρό σκηνικό εγχείρημα.
«Επικίνδυνες σχέσεις»
«Τέλειωσα με τους ανθρώπους. Η ζωή ζει πάντα σε βάρος μιας άλλης ζωής. Εμείς αυτό το ξέρουμε καλά», μονολογούσε εμφαντικά, ως Βαλμόν, ο Γιώργος Κιμούλης στην παράσταση την οποία σκηνοθέτησε πέρυσι στη σκηνή του Θεάτρου Άλμα, τοποθετώντας τη δράση του επιστολογραφικού μυθιστορήματος του Πιέρ Σοντερλό ντε Λακλό από το Παρίσι του 18ου αιώνα στο Παρίσι στην εποχή της ανόδου του Χίτλερ. Ο Γιώργος Κιμούλης (2ο βραβείο ανδρικού ρόλου) υποστήριξε στο έπακρον τον ρόλο του και με το παρουσιαστικό και την ερμηνεία του προσέδωσε στον φιλήδονο, γοητευτικό υποκόμη τη γοητεία που χρειάζεται για να σαγηνεύσει τις κυρίες που τον πολιορκούν (τις ερμήνευσαν οι Εβελίνα Παπούλια, Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους και Μάρα Δαρμουσλή).
«Η δίκη του Κ.»
Πώς η ενασχόληση με τη «Δίκη» του Φραντς Κάφκα, ένα από τα πιο εμβληματικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα, μπορεί να βυθίσει σε... γνωστούς-άγνωστους ονειρικούς κόσμους, να τρομάξει, να διασκεδάσει, να ταράξει, να ανακουφίσει, να προκαλέσει γέλιο ή το ακριβώς αντίθετο; Η απάντηση δόθηκε από τον Θωμά Μοσχόπουλο (3ο βραβείο σκηνοθεσίας) στην ελεύθερη διασκευή του προφητικού μυθιστορήματος, με έναν δεκαμελή θίασο να δίνει σάρκα και οστά στο μαύρο χιούμορ του Κάφκα μέσα στο γεωμετρικό σκηνικό της Ευαγγελίας Θεριανού (3ο βραβείο σκηνογραφίας). Η παράσταση επαναλαμβάνεται στο Θέατρο Πόρτα.
«Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς - Ενθύμιο»
«H τέχνη δεν μπορεί να κυβερνιέται από την περίσκεψη και τη σύνεση», αυτό ισχυρίζεται στο έργο του Στέφεν Τίμπερλεϊ η Φλόρενς, η διασημότερη φάλτσα σοπράνο στην ανθρώπινη ιστορία, για να δικαιολογήσει την εμμονή της να τραγουδά δημοσίως, και μάλιστα Μότσαρτ. Ένα ατμοσφαιρικό ενθύμιο της Αμερικής των ετών 1929-1944 ήταν η παράσταση που σκηνοθέτησε ο Γιάννος Περλέγκας στο Θησείον με τη Ναταλία Τσαλίκη, η οποία, φορώντας τα κομψά κοστούμια εποχής της ενδυματολόγου Λουκίας Χουλιάρα (3ο βραβείο ενδυματολογίας), ανέδειξε το φοβερό πάθος της ηρωίδας της.
«Δεύτερη φωνή»
Ο Θανάσης Παπαθανασίου και ο Μιχάλης Ρέππας, οι δύο δεινοί παραμυθάδες της νεοελληνικής πραγματικότητας, έχουν συνυπογράψει πάνω από 40 επιτυχίες στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο και στο θέατρο και πέρυσι δήλωσαν με τον πιο δυναμικό τρόπο την παρουσία τους στη θεατρική σκηνή με τρεις παραστάσεις. Μία από αυτές ήταν η «Δεύτερη Φωνή», ένα δραματικό έργο που αναδείχτηκε από την ερμηνεία της Νένας Μεντή (3ο βραβείο γυναικείου ρόλου). Η σπουδαία πρωταγωνίστρια ενσάρκωσε στη σκηνή του Θεάτρου Αποθήκη μια αποτυχημένη τραγουδίστρια των ’70s που καλείται σήμερα, μπροστά στα παιδιά της, να μιλήσει μαζί με τον «απόντα» άντρα της για τη δική τους γενιά, τη γενιά της Μεταπολίτευσης, της οποίας τα όνειρα έφτασαν να μοιάζουν κούφια.
«Πυγμαλίων - Ωραία μου κυρία»
Η παράσταση του Pantheon ήταν μία από τις πιο πλούσιες παραγωγές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, με ένα καστ δημοφιλών ηθοποιών. Μέσα στο εντυπωσιακό μεταβαλλόμενο σκηνικό του έμπειρου Μανώλη Παντελιδάκη (1ο βραβείο σκηνογραφίας) παρακολουθήσαμε την Ελίζα (Δ. Ματσούκα), ένα χαμίνι του Κόβεντ Γκάρντεν να μεταμορφώνεται σε αριστοκράτισσα. Το κοινό χάρισε επίσης το 2ο βραβείο φωτισμού στον Αλέκο Αναστασίου και το 1ο βραβείο ενδυματολογίας στον ανερχόμενο Απόλλωνα Παπαθεοχάρη, ο οποίος με τις επιλογές του υπογράμμισε τα καυστικά σχόλια του Μπέρναρντ Σο για την αστική τάξη της εποχής του.
«Πόθοι κάτω από τις λεύκες»
Η Ελένη Καραΐνδρου είναι η μουσικός που ξέρει πώς να πιάνει τον παλμό και να αναδεικνύει την ατμόσφαιρα του έργου και στην παράσταση που σκηνοθέτησε ο Αντώνης Αντύπας στο Εθνικό Θέατρο ακολούθησε με αρμονία και χάρη τη ροή της δράσης του έργου του Ευγένιου Ο’Νιλ. Το κοινό την τίμησε με το 2ο βραβείο μουσικής σύνθεσης, ενώ έδωσε το 3ο βραβείο φωτισμού στη Μελίνα Μάσχα, που τόνισε τις δυνατές σκηνές των πρωταγωνιστών Γιώργου Κέντρου, Μαρίας Κίτσου και Γιώργου Χριστοδούλου.
