Η φράση «δίνω τόπο στην οργή», δηλαδή αφήνω κατά μέρος το αίσθημα θυμού, προσπαθώ να ηρεμήσω, έχει την προέλευσή της στην αρχαιότητα.
Αυτά τα λόγια λέει ο Αίμωνας στον πατέρα του, τον Κρέοντα, που επιμένει να τιμωρήσει την Αντιγόνη, γιατί δεν υπάκουσε στη διαταγή του και έθαψε το νεκρό αδελφό της, Πολυνείκη.
«Είκε» σημαίνει υποχώρησε, «θυμώ και» αντί «και θυμώ μετάοτασιν δίδου» και άλλαξε γνώμη, δηλαδή δώσε τόπο στην οργή.
Στις «Ευμενίδες» του Αισχύλου (847) λέει η θεά Αθηνά στο Χορό (των Ευμενίδων): «Οργάς ξυνοίσω σοι. Γεραιτέρα γαρ ει». Η λ έξη οργή έχει και τη σημασία: διάθεσης, των αισθημάτων, όπως κι εδώ «θα δώσω τόπο στην οργή», θα υποχωρήσω και θα ανεχθώ τις διαθέσεις σου (ξυνοίσω που σημαίνει συνοίσω , μέλλων του συμφέρω, εδώ ανέχομαι, συγχωρώ, υπομένω), γιατί είσαι γεροντότερη «οργή είκειν» κ.ά.
