κανόνες, οι άντρες είναι σκληροί, οι άντρες δεν αγκαλιάζονται. Και κάπου εκεί μπερδευέσαι, και ξεχνάς να πεις πόσο πολύ αγαπάς τον πατέρα σου. Και όμως το νιώθεις, τον έχεις πρότυπο, προσωπικά για μένα παραμένει ακόμα πρότυπο, αΛλά δεν το εκδηλώνεις.
Εκείνος με το πέρασμα του χρόνου απομακρύνεται, δεν είσαι πια παιδί να σε χαίρεται, είσαι ολόκληρός άντρας πια. Σε θαυμάζει, σε καμαρώνει, δεν σε ρωτάει ποτέ πως είσαι, αυτά τα έχει αναλάβει η ελληνίδα μάνα.
Μια διαφήμιση ήταν αρκετή για να λυγίσουμε και να συγκινηθούμε. Ο πατέρας δουλεύει σκληρά για να σπουδάσει το παιδί του, και κάπου εκεί χάνονται στη μετάφραση. Δεν έπαψαν ποτέ να αγαπιούνται, απλώς δεν ξέρουν πως να το εκφράσουν. Μια αγκαλιά είναι αρκετή...
.
.
