Χρήστος Τσαγανέας, ο αριστοκράτης κύριος “βεβαίως, βεβαίως” που παράτησε τα πάντα για το θέατρο

Γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά...
ο μεγάλος του έρωτας ήταν το θέατρο. Δεν δίστασε να έλθει σε ρήξη με τον εύπορο πατέρα του, όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Νομική και να εγγραφεί στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Με τη σύζυγό του Νίτσα Βιτσώρη

Σύμφωνα με το finosfilm.com, η αιτία για να εγκαταλείψει τις σπουδές του ήταν η ηθοποιός Νίτσα Βιτσώρη. Ο Τσαγανέας ερωτεύτηκε την κατά εφτά χρόνια μεγαλύτερή του Νίτσα και για χάρη της άφησε τη σχολή του και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο. Αργότερα, όταν πια η Βιτσώρη χώρισε από τον πρώτο της σύζυγο, ο Τσαγανέας όχι μόνο την παντρεύτηκε, αλλά γράφτηκε και στην επαγγελματική σχολή θεάτρου για να πάρει σωστές βάσεις και πτυχίο υποκριτικής.

Η ζωή του για πολύ καιρό δεν ήταν τόσο ρόδινη, αφού αντιμετώπισε πολλά οικονομικά προβλήματα, ενώ ζούσε σε ένα μικρό πλοιάριο στο λιμάνι του Πειραιά. Αναγκάστηκε να παίζει διάφορους ρόλους “του ποδαριού” σε θάσους-μπουλούκια. Ο ίδιος έλεγε “Λίγα τα θέατρα, λίγες οι θεατρικές πιάτσες, πολλοί οι ασκούντες το επάγγελμα”.

Ο κινηματογράφος

Ο Χρήστος Τσαγανέας είχε μια έντονα αριστοκρατική εμφάνιση και λόγω φυσικά της καταγωγής του. Έτσι συνήθως υποδυόταν τον κύριο της υψηλής κοινωνίας ή τον πλούσιο και υπερόπτη. Εμφανίστηκε σε πλήθος ταινιών, ενώ γνωστότερος ρόλος του είναι αυτός του διευθυντή Κολεγίου στην ταινία Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο, με τη χαρακτηριστική ατάκα “βεβαίως-βεβαίως”.

Ο πρώτος σύντομος ρόλος που ερμήνευσε με ιδιαίτερη επιτυχία ήταν στην ταινία Οι Γερμανοί ξανάρχονται με τον Βασίλη Λογοθετίδη που ερμήνευσε τον τρόφιμο του τρελοκομείου, που μέσα στη δίνη της «νέας κατοχής» φώναζε την αλησμόνητη φράση «Άνθρωποι, Άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός».

Συνολικά γύρισε 67 ταινίες, δράματα και κωμωδίες, 12 εκ των οποίων στην Φίνος Φίλμ. Τιμήθηκε από την Πολιτεία με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α’.

Το θέατρο

Πρωτοεμφανίστηκε στο θεατρικό έργο «Η Θυσία του Αβραάμ» και για 30 χρόνια συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους θιάσους της Αθήνας, παίζοντας σε κλασικά κυρίως έργα, ενώ την δεκαετία του 1960 στράφηκε στην κωμωδία συνεργαζόμενος με τον μεγάλο κωμικό Μίμη Φωτόπουλο. Η θεατρική του καριέρα περιλάμβανε όλα τα είδη ρεπερτορίου, από δράματα και κωμωδίες, μέχρι αρχαίες τραγωδίες και οπερέτες.

Πέθανε την ημέρα των γενεθλίων του. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Την επομένη της εκταφής ετάφη στο ίδιο μέρος ο Βασίλης Τσιτσάνης.

Οι ταινίες του

Κακός δρόμος (1933)

Oι Γερμανοί ξανάρχονται (1948)

Έτσι έσβησε η ζωή μου (1952)

Ο άνεμος του μίσους (1954)

Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)

Το φιντανάκι (1955)

Τζο ο Τρομερός (1955)

Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955)

Μια ζωή την έχουμε (1958)

Ο μισογύνης (1958)

Διακοπές στην Κολοπετινίτσα (1959)

Έγκλημα στο Κολωνάκι (1959)

Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα (1959)

Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959)

Έγκλημα στα παρασκήνια (1960)

Το χαμίνι (1960)

Ποιος θα κρίνει την κοινωνία (1961)

Φτωχαδάκια και λεφτάδες (1961)

Μάνα μου, παραστράτησα (1961)

Μην κλάψεις για μένα (1961)

Τα νειάτα θέλουν έρωτα (1961)

Ο θάνατος θα ξαναρθεί (1961)

Ο διάβολος και η ουρά του (1962)

Οι κατατρεγμένοι (1962)

Ο Θόδωρος και το δίκαννο (1962)

Η κυρία του κυρίου (1962)

Μην ερωτεύεσαι το Σαββάτο (1962)

Ορφανή σε ξένα χέρια (1962)

Πεζοδρόμιο (1962)

Προδομένη αγάπη (1962)

Ο Θεόδωρος και το δίκαννο (1962)

Ο δρόμος με τα κόκκινα φώτα (1963)

Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1963)

Κάτι να καίει (1963)

Όσα κρύβει η νύχτα (1963)

Αλύγιστη στη ζωή (1964)

Αν έχεις τύχη (1964)

Είναι βαρύς ο πόνος μου (1964)

Φτωχός, αλλά τίμιος (1965)

Η πικραγαπημένη (1965)

Η στοργή (1965)

Του χωρισμού ο πόνος (1965)

5.000 ψέματα (1966)

Η αρτίστα (1966)

Ένα καράβι Παπαδόπουλοι (1966)

Το συρτάκι της αμαρτίας (1966)

Θυσία (ταινία) (1966)

Δημήτρη μου… Δημήτρη μου (1967)

Τα δολλάρια της Ασπασίας (1967)

Κοκοβιός και σπάρος στα δίχτυα της αράχνης (1967)

Το πιο λαμπρό αστέρι (1967)

Ο σατράπης (1967)

Το πλοίο της χαράς (1967)

Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο (1968)

Δόκτωρ Ζιβέγγος (1968)

Επιχείρησις Απόλλων (1968)

Ο παλιάτσος (1968)

Οι άντρες δεν λυγίζουν ποτέ (1968)

Ένας μάγκας στα σαλόνια (1969)

Ο ακτύπητος χτυπήθηκε (1970)

Ένα αγόρι αλλιώτικο απ’ τα άλλα (1971)

Κάθε ναυάγιο και μια κόλαση (1971)

Η κρεβατομουρμούρα (1971)

Ο Μανολιός ξανακτυπά (1971)

Μάρα και η τσιγγάνα (1971)

Μια γυναίκα φεύγει (1971)

Σέργιος και Άννα (1971)

Ας θυμηθούμε μερικές στιγμές