Τραγικό παιγνίδι της μοίρας Ένας από τους καλύτερους συγχρονους Έλληνες ζωγράφους, ο Ηρακλειώτης Αριστείδης Βλάσσης δεν υπάρχει πια.
Κι αυτό συνέβη την ώρα που...είναι σε εξέλιξη η μεγάλη έκθεση που Κάνει στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου. Σαν να περίμενε αυτή τη στιγμή για να φύγει...
Ο Βλάσσης ,παρά το κινητικό του πρόβλημα ,που τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι ξεπερασε τον εαυτό του, δίδοντας δείγματα μεγάλου ζωγράφου. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1947, όπου έζησε και δημιούργησε έως το 1994. Έκτοτε ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Δάσκαλός του υπήρξε ο γνωστός ζωγράφος Ανδρόγεως Αλεξανδρίδης, που διέκρινε το ταλέντο του Βλάσση και τον δίδαξε με το καλύτερο τρόπο πως να εκφράσει αυτό που άλλωστε είχε μέσα του : την ευαισθησία, τη φαντασία και την καλλιτεχνική ωριμότητα.
"Μετά από πολύν καιρό, ο Αριστείδης Βλάσης παρουσιάζει την εργασία του, στην κεντρικότερη αίθουσα της πόλης μας,την Βασιλική του Αγίου Μάρκου. Τον είχαμε αναζητήσει, η τέχνη του έχει απήχηση σε πολλούς συμπολίτες μας, το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο στο φιλότεχνο κοινό μας" έγραψε πρόσφατα ο Βασίλης Ζεβελάκης και συνεχίζει:
"Είναι ίσως ο σημαντικότερος εν ζωή ζωγράφος του νησιού μας. Έγινε καλλιτέχνης του χρωστήρα, στα στενά της Παλιάς μας Πόλης, στην οδό Βικελα, που καποτε δεν περνούσε ούτε ποδήλατο , από ένα δωμάτιο που έβλεπε τον απέναντι τοίχο, είδε τον κόσμον ολόκληρο.
Χωρίς οχήματα, χωρίς πλοία και αεροπλάνα πήγε παντού στη χώρα μας και διέσχησε και τις πέντε ηπείρους. Γίνεται κάποτε το θαύμα, η Τέχνη δεν περιορίζεται, δεν χειραγωγείται, δεν καθοδηγείται και δεν(εξ)αγοράζεται-κι ας λένε διαφοροι. ο Αριστείδης δεν είχε την τύχη να μαθητεύσει σε μεγάλους δασκάλους, στα περίφημα εργαστήρια της Κρητικής Σχολής , του 16ου αιώνα,έμαθε τα στοιχειώδη από ένα Ηρακλείωτη ζωγράφο, τον Α.Αλεξανδρίδη, που έκανε μαθήματα σε παιδιά του γυμνασίου κάποτε. Διάβασε συζήτησε σκέφτηκε πολύ και είδε με τα μάτια της ψυχής, του έμαθε ο μεγάλος συμπατριώτης του ο Κορνάρος: «τα μάθια δεν καλοθωρούν στο μάκραιμα του τόπου, μα πιο καλά και πιο μακριά θωρεί η καρδια τ ανθρώπου».
Ο Αριστείδης Βλάσσης είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου από το 1991. Το 1993 τιμήθηκε με το «Βραβείο Καζαντζάκη», το οποίο απονέμεται από τον Δήμο Ηρακλείου. Έργα του βρίσκονται στη Δημοτική Πινακοθήκη Ηρακλείου, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μουσείο Βορρέ, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, στις συλλογές της Αγροτικής και Ιονικής Τράπεζας, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, στην ΕΤΒΑ, στο Πολυτεχνείο Χανίων, στην Συνεταιριστική Τράπεζα Κρήτης και στην Τράπεζα Εργασίας, η οποία το 1997 τυπώνει την Χριστουγεννιάτικη κάρτα της με έργο του. Επίσης, σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στη Γαλλία και στο Βέλγιο, στη συλλογή της Γκαλερί Racines, στις συλλογές Β. Φρυσίρα, Κ.Σχιζάκη και Ι. Γρυσπολάκη. Το 1992, κατά την τιμητική επανέκδοση του Μουσικού έργου του Σταύρου Ξαρχάκου από το Μουσείο Πιερίδη, κυκλοφορεί με δικό του εξώφυλλο, ο δίσκος «Κόκκινα Φανάρια».
Έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα σε βιβλία και μελέτες, σε ποιητικές συλλογές, ενώ έχει εικονογραφήσει το αναγνωστικό για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας για τους Έλληνες της Αμερικής (Learning Greek - Μαθαίνουμε Ελληνικά, Θ. Παπαλοΐζου, 1984). Έργο του κοσμεί και τη Βουλή των Ελλήνων.
Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο κ Χάρης Kαμπουρίδης, Ιστορικός τέχνης – σημειολόγος και Μέλος της Academia Europaea: «Ο εικαστικός κόσμος του Βλάσση κερδίζει τον θεατή της, μοιάζει σαν να έχει προκύψει εύλογα, από μια εικονική πραγματικότητα που βρίσκεται κάπου δίπλα και μέσα μας, αλλά που την ξεχνάμε στην πιεστική ροή των καθημερινών καταστάσεων που ζούμε σε καταιγιστικό ρυθμό, στις μέρες μας. Ως προς αυτές τις αλλοτριωτικές όψεις της νέας καθημερινότητας, οι ζωγραφιές του Βλάσση αναλαμβάνουν λειτουργία παρηγορητική, καθώς «η αγαλματώδης παρουσία του πεπερασμένου έπους», οι παλιές ιδανικές στιγμές που αντικρύζουμε, στηρίζουν ηθικά τον τωρινό θεατή που διαισθάνεται ότι πολύ σύντομα αυτό που ζεί θα μεταβληθεί σε παλιά «παγιωμένη στο χρόνο στιγμή» όπως οι πίνακες.
Οι ατομικές του εκθέσεις είναι πάρα πολλές και αυτό οφείλεται στην παραγωγικότητα του καλλιτέχνη που πραγματικά είναι εντυπωσιακή.
1974 Πρακτορείο Πνευματικής Συνεργασίας, Αθήνα
1975 Πανεπιστημιακό Φεστιβάλ στο Νανσύ της Γαλλίας
1976 Γκαλερί Ροτόντα, Αθήνα
1976 Γαλλικό Ινστιτούτο, Θεσσαλονίκη
1977 Βασιλική του Αγίου Μάρκου, Ηράκλειο
1979 Γκαλερί Ζυγός, Αθήνα
1985 Γκαλερί Νέες Μορφές, Αθήνα
1989 Διεθνές Εκθεσιακό κέντρο, Νίκαια Γαλλίας
1994 Γκαλερί Racines, Βρυξέλλες
1996 Αίθουσα Τέχνης Νέου Ψυχικού
1997 Γκαλερί Μυλωνογιάννη Χανιά
1998 Γκαλερί Χρυσοθέμις, Αθήνα
1998 Αίθουσα Τέχνης Πολύγνωτος, Ηράκλειο
1999 Γκαλερί Σκουφά, Αθήνα
1999 Γκαλερί Μυλωνογιάννη Χανιά
2000 Περιπλάνηση Χώρος Τέχνης, Γλυφάδα
2000 Γκαλερί Selini, Αθήνα
2001 Γκαλερί ΑΜΥΜΩΝΗ, Ιωάννινα
2003 Γκαλερί Μυλωνογιάννη , Χανιά
2005 Παγκρήτιο Εκπαιδευτήριο , Ηράκλειο
2007 Γκαλερί Μυλωνογιάννη , Χανιά
2008 Γκαλερί της ΄Ερσης , Αθήνα
Έχει λάβει μέρος και στις ακόλουθες ομαδικές εκθέσεις.
1975 Πανελλήνια Έκθεση, Ζάππειο Μέγαρο, Αθήνα
1977 Γκαλερί Κοχλίας, Θεσσαλονίκη
1979 Άρμα Θέσπιδος, Θεσσαλονίκη
1981 Αίθουσα Τέχνης, Ηράκλειο Κρήτης
1981 Παγκρήτια Έκθεση, Αίθουσα «Χρυσόστομος», Χανιά
1983 Αίθουσα Τέχνης, Ηράκλειο Κρήτης
1986 Παγκρήτια Έκθεση υπό την αιγίδα του ΥΠ.ΠΟ.
1988 Εθνική Πινακοθήκη, Έκθεση Συλλογής Μ.Ι.Ε.Τ.
1989 Έκθεση υπέρ της Αρμενίας, Πινακοθήκη Πιερίδη
1990 Έκθεση Δέκα Ελλήνων Ζωγράφων, Δήμος Villefranche, Κυανή Ακτή, Γαλλία
1992 Αέναον - Στουρνάρη, Αθήνα
1992-95 Γκαλερί της Έρσης, Αθήνα
1995 Αέναον - Στουρνάρη, Αθήνα
1997 Γκαλερί Σκουφά, Αθήνα
2001 Αίθουσα Τέχνης Τρίγωνο Κηφισιά
2008 Γκαλερί Σκουφά, Αθήνα
Το Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου
Σε ανακοίνωση, που υπογράφεται από τον κ. Κώστα σχιζάκη αναφέρεται:
"Το συμβούλιο , τα μέλη του Μουσείου Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου καθώς και εγώ προσωπικά θρηνούμε την απώλεια του εξαίρετου ζωγράφου και ειλικρινούς φίλου, ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΒΛΑΣΣΗ.
Για μας ο Αριστείδης , παραμένει παρών χάριν στο πλούσιο έργο που έχει αφήσει η δε παραμονή του αυτή θα είναι διαρκής δεδομένου ότι στην πινακοθήκη μας υπάρχουν πάρα πολλά δείγματα της δουλειάς του που μαρτυρούν το μεγάλο ταλέντο αλλά και την γνησιότητα της ζωγραφικής του διάστασης καθ όλη την πορεία που διένυσε τα χρόνια αυτά αποδίδοντας θεματολογικά τις πτυχές , τις εικόνες που τον συγκινούσαν, με τον καλύτερο τρόπο.
Το Ηράκλειο, η Σμύρνη, ο έρωτας των ζευγαριών, οι παιδικές μας στιγμές εκφράστηκαν από τα χέρια
του Αριστείδη με τον πιο κατάλληλο τρόπο, με το σχέδιο και τα χρώματα να αφήνουν τη ζωηρή μελαγχολία που ήθελε να ξεπηδά πάντα μέσα απο τα έργα του ζητώντας να προβάλλει το παρελθόν στην τρέχουσα επικαιρότητα.
Η τιμή που οφείλουμε στη μνήμη του είναι μεγάλη και καθίσταται μεγαλύτερη ακόμα χάριν του μεγέθους της φιλίας και εκτίμησης που μας συνέδεε το μακρύ χρονικό διάστημα που βρεθήκαμε μαζί.
Είναι καθήκον μας να συμβάλλουμε με όποιον τρόπο κριθεί κατάλληλος στην ανάδειξη του σπουδαίου έργου του αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για τον σκοπό αυτό. Για μας θα είναι πάντα παρών".
