«ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕΝ και διατάσσομεν: απαγορεύονται καθ’ άπασαν την Επικράτειαν και καθ’ οιονδήποτε τρόπον η μετάδοσις ή εκτέλεσις μουσικής και ασμάτων του κομμουνιστού Μίκη Θεοδωράκη, αρχηγού... της κουμουνιστικής νεολαίας Λαμπράκη, τα οποία, εκτός των άλλων, αποτελούν και μέσον συνδέσμου μεταξύ των κομμουνιστών»: με αυτήν την κατάπτιστη διαταγή της 2ας Ιουνίου του 1967 η χούντα φίμωσε, με τον χειρότερο τρόπο τον Έλληνα συνθέτη. Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν ήταν ο μοναδικός συνθέτης που απαγορεύτηκε ή λογοκρίθηκε στην επταετία καθώς στην πολιτιστική «μαύρη λίστα» είχαν μπει, εκείνη την εποχή, ονόματα πολλών ακόμη συνθετών και ποιητών.
Αυτά τα απαγορευμένα τραγούδια θα παρουσιάσει, για πρώτη φορά στο πλαίσιο μιας μουσικής παράστασης, ο Μανώλης Μητσιάς υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Παντελή Βούλγαρη, μεθαύριο και την Τετάρτη, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με αφορμή τη μαύρη επέτειο της 21ης Απριλίου: «Συζητούσαμε με τους ανθρώπους του Μεγάρου Μουσικής για μία συναυλία μου και μόλις πληροφορήθηκα τις διαθέσιμες ημερομηνίες απάντησα πως δεν μπορώ να κάνω, έτσι απλά, άλλη μια συναυλία, τη μαύρη αυτή ημερομηνία για την Ελλάδα αλλά και για εμένα προσωπικά. Κι έπειτα σκέφτηκα πως θα είχε μεγάλη αξία να παρουσιάσουμε αυτές τις μέρες τα απαγορευμένα τραγούδια για να τιμήσουμε τους δημιουργούς της, εκείνους που φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν εξαιτίας τους αλλά και για να μάθουν οι νεότεροι τι συνέβαινε εκείνη την εποχή» λέει στο «Έθνος της Κυριακής» ο Μανώλης Μητσιάς.
Η λογοκρισία που επέβαλε η χούντα στην ελληνική τέχνη ήταν πρωτοφανής.
Στο στόχαστρο βρέθηκαν αρχικά οι μεγάλοι και γνωστοί για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Χρήστος Λεντής, ο Μάνος Λοΐζος. Στις λίστες της λογοκρισίας όμως μπήκαν και τα περισσότερα ονόματα των δημιουργών του λαϊκού και του ρεμπέτικου, όπως ο Μπαγιαντέρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Μάρκος Βαμβακάρης, με την αιτιολογία ότι ήταν εκπρόσωποι μιας λούμπεν κοινωνίας με μοιχούς και χασισοπότες. Και η φίμωση έφθανε ακόμη μακρύτερα καθώς οι λογοκριτές των συνταγματαρχών αναζητούσαν απελπισμένα κρυφές έννοιες πίσω από ερωτικές μπαλάντες, ελαφρά τραγούδια ακόμα και ονόματα που δημιούργησαν «ύποπτους» συνειρμούς όπως Νίκη, Ελευθερία, Αναστασια…
Οι καλλιτέχνες όμως δεν το έβαζαν κάτω. Συνέχιζαν να γράφουν τραγούδια, στίχους, να τραγουδούν έστω και στα κρυφά.
ΠΗΓΗ: ΈΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
