Το θέμα της εξορίας, με έναν όμως διαφορετικό τρόπο, πραγματεύεται και ο Στέλιος Κούλογλου στην ταινία «Απόδραση από την Αμοργό».
Ήρωας του ντοκιμαντέρ είναι ο... Γεώργιος Μυλωνάς, πρώην υπουργός, ο οποίος στη διάρκεια της δικτατορίας (1967-74), βρέθηκε εξόριστος στην Αμοργό, ακολουθώντας την τύχη που είχαν χιλιάδες άλλοι αντιφρονούντες.
Το 1969 οργανώθηκε μια διεθνής συνωμοσία για την απόδρασή του. Μιλώντας για τον ήρωά του, ο κ. Κούλογλου τόνισε, μεταξύ άλλων: «Ο Γεώργιος Μυλωνάς ήταν μία ξεχωριστή φυσιογνωμία του πολιτικού κόσμου. Δεν ήταν κλασικός πολιτικός. Είχε χιούμορ, ήταν τίμιος και γι’ αυτό διαφορετικός. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν ανελίχθηκε, αν και υπήρξε υπουργός και δεξί χέρι του Γεωργίου Παπανδρέου τη δεκαετία του ‘60. Έτυχε να τον γνωρίσω στο παρελθόν, μου έδωσε μάλιστα το βιβλίο του που κυκλοφορούσε στα αγγλικά και από τότε ήξερα την ιστορία του. Η ιστορία του δεν είναι από τα κλασικά θέματα με τα οποία συνήθως ασχολούμαι, αλλά επειδή μου έλεγαν όλοι “φεύγουμε από τις ταινίες σου με μία γροθιά στο στομάχι”, ήθελα να κάνω κάτι που να έχει happy end». Παράλληλα, ο σκηνοθέτης ήθελε να μεταδώσει ένα πολιτικό μήνυμα. Ο ίδιος επεσήμανε σχετικά: «Επί δικτατορίας υπήρχαν μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα, βαρβαρότητα και γελοιότητα. Αυτά θέλησα να θυμίσω στους Έλληνες».
Σχολιάζοντας το γεγονός ότι βλέποντας κανείς το ντοκιμαντέρ νιώθει σαν να βλέπει μυθοπλασία, ο κ. Κούλογλου απάντησε: «Επειδή η ιστορία είχε πάρα πολλά εμπόδια, ψυχολογικές μεταπτώσεις και πολιτική ίντριγκα, κάποια από τα στοιχεία που είχα στη διάθεσή μου τα παρέλειψα για λόγους κινηματογραφικής οικονομίας. Θα γινόταν εξαιρετική κινηματογραφική ταινία αν έβαζε κανείς σε αυτή στοιχεία μυθοπλασίας. Ο άνθρωπος αυτός είχε χιούμορ και ήθος. Έμεινε πιστός στον Γεώργιο Παπανδρέου παρότι του πρότειναν να γίνει πρωθυπουργός. Υπάρχει μάλιστα στην ταινία μία έντονη διαμάχη με τη γυναίκα του, που προσπαθεί να μεσολαβήσει στη δικτατορία για να του δώσουν άδεια κι αυτός αρνείται». Απαντώντας σε ερώτηση για το πώς χρηματοδοτεί τα ντοκιμαντέρ του, ο κ. Κούλογλου επεσήμανε, μεταξύ άλλων: «Θα έλεγα ότι είμαι παραγωγικός σκηνοθέτης, αλλά χρεοκοπημένος παραγωγός, γιατί -ίσως κακώς- δεν κοιτάζω το οικονομικό, ούτε ψάχνω συμφωνίες ή ξένους συνεργάτες που να συγχρηματοδοτήσουν τις ταινίες. Είχα την ελπίδα ότι τουλάχιστον τα προηγούμενα ντοκιμαντέρ θα αγοράζονταν από διεθνή μέσα ενημέρωσης, καθώς υπήρχε ενδιαφέρον, αλλά και λόγω του ότι ήταν αιχμηρά πολιτικά, δεν έγινε κάτι τέτοιο».
