Τα αρχαία Ελληνικά δεν πεθάναν πότε!

Το ακούσαμε κι αυτό. Τα αρχαία ελληνικά είναι νεκρή γλώσσα.

Παρακάτω θα δούμε ότι τα αρχαία ελληνικά ...
όχι μόνο δεν είναι νεκρή γλώσσα, αλλά ότι οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.

Ας δούμε κάποια παραδείγματα.

ιχθύς είναι το ψάρι. Λέμε σήμερα ιχθυοτροφείο, ιχθυοκαλλιέργεια

Άκων ειναι όποιος κάνει κτ. χωρίς τη θέλησή του, απρόθυμα. Λέμε ακουσία.

Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.

Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο, Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες)

Άρχω σημαίνει είμαι πρώτος, πηγαίνω πρώτος, προηγούμαι. Λέμε αρχηγός, αρχιτέκτων, δήμαρχος, ὑπάρχω.

Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.

Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων.

Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο.

Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα λέμε λωποδύτη.

Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια.

Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.

Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.

Ἄγω σημαίνει οδηγώ, φέρνω, μεταφέρω. Καποιες λέξεις που χρησιμοποιούμε σήμερα είναι λοχαγός, χορηγός, ἀπαγωγή, δημαγωγός, εἰσάγω.

Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Λέμε νοσταλγία.

Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.

Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.

Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι – ρύπανση.

Από τη λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο ο αναιδής.

Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.

Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.

Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.

Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.

Ύδωρ είναι το νερό. Λέμε όμως ύδρευση, υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.

Ναυς ειναι το πλοίο. Από τη λέξη ναυς έχουμε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.