Τα σενάρια για το τι κρύβει ο λαμπρός τάφος της Αμφίπολης δίνουν και παίρνουν το τελευταίο διάστημα, αν και οι αρχαιολόγοι που μετέχουν στην ανασκαφή κρατούν χαμηλούς τόνους.
Έξι είναι, σύμφωνα με την...
εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», τα επικρατέστερα σενάρια, αν και το καθένα από αυτά παρουσιάζει τα… προβλήματά του:
1. Τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Αν και δεν υπάρχει καμία ιστορική πηγή που να το υποστηρίζει, οι θιασώτες αυτής της θεωρίας επικαλούνται τον πόθο της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδας, να μεταφέρει το ταριχευμένο σώμα του γιου της στη Μακεδονία. Ωστόσο, ακόμη και εάν το πετύχαινε υποθετικά αυτό, είναι βέβαιο πως δε θα επέλεγε την Αμφίπολη για την ταφή του μονάκριβου γιου της.
2. Τάφος της Ρωξάνης: Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα, η σύζυγός του Ρωξάνη και ο γιος τους Αλέξανδρος Δ” οδηγήθηκαν στη Μακεδονία, όπου με εντολή του βασιλιά Κάσσανδρου φυλακίστηκαν στην Αμφίπολη και στη συνέχεια εξοντώθηκαν. Ωστόσο, ο Λέοντας στην κορυφή του ταφικού τύμβου δε συνάδει με μία γυναίκα, ακόμη κι αν αυτή είναι η σύζυγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
3. Τάφος του Αλέξανδρου Δ’: Ο 13χρονος γιος του Μεγάλου Αλεξάνδρου δολοφονήθηκε μαζί με τη μητέρα του Ρωξάνη στην Αμφίπολη, με εντολή του Κάσσανδρου, που φοβήθηκε μην απολέσει το θρόνο της Μακεδονίας. Ο τάφος στο λόφο Καστά θα μπορούσε να ανήκει στο μικρό Αλέξανδρο. Ωστόσο, η Αρχαιολογία υποστηρίζει επίσημα πως ο τάφος του ανακαλύφθηκε το 1979 στη Βεργίνα από τον αρχαιολόγο Μανώλη Ανδρόνικο.
4. Τάφος του Νεάρχου: Ο Νέαρχος υπήρξε ο επικεφαλής του στόλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Ασία. Έζησε για χρόνια εξόριστος στην Αμφίπολη, αφού είχε πέσει σε δυσμένεια από το βασιλιά Φίλιππο, αλλά στη συνέχεια αποκαταστάθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο, που τον κατέστησε πολύτιμο συνεργάτη του. Τελευταία φορά μνημονεύεται το 313 π.Χ. ως σύμβουλος του Δημητρίου του Πολιορκητή, διαδόχου του Αλέξανδρου. Στη συνέχεια χάνονται τα ίχνη του.
5. Τάφος του Βρασίδα: Φημισμένος στρατηγός της Σπάρτης, διακεκριμένος για τις στρατηγικές του ικανότητες, κατάφερε το 424 π.Χ., στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, να καταλάβει την Αμφίπολη από τους Αθηναίους. Σε μία αντεπίθεση των Αθηναίων, έχασε τη ζωή του κάτω από τα τείχη της πόλης, που τελικά διασώθηκε, με αποτέλεσμα να ταφεί με τιμές. Ωστόσο, η χρονολόγηση του τάφου του λόφου Κάστα δε συμπίπτει με την εποχή θανάτου του Βρασίδα.
6. Τάφος Αθηναίων οπλιτών: Μαυσωλείο ή κενοτάφιο προς τιμήν των 3.000 Αθηναίων οπλιτών που έχασαν τη ζωή τους στη Μάχη του Δραβήσκου (το 465 π.Χ. από Θράκες) στην προσπάθειά τους να προχωρήσουν προς το εσωτερικό και να καταλάβουν τα προσοδοφόρα χρυσωρυχεία του Παγγαίου. Η θεωρία αυτή επίσης δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί από την εποχή κατασκευής του τάφου του λόφου Κάστα, ο οποίος χρονολογείται σχεδόν έναν αιώνα μετά.
