Με μία μοναδική συναυλία αρχαίας ελληνικής μουσικής στη Βιέννη, από το φημισμένο Σύνολο Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής «ΛύρΑυλος» που προκάλεσε... την κατάπληξη, τον εντυπωσιασμό και τον θαυμασμό του διεθνούς κοινού της, πραγματοποιήθηκε ο αποχαιρετισμός της ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Αυστρία.
Την ιδέα, την πρωτοβουλία και τη διοργάνωση της συναυλίας στην ιστορική αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Βιέννης, στην οποία παραβρέθηκαν πολλοί επικεφαλής διπλωματικών αποστολών, εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών, της διεθνούς κοινότητας και της ομογένειας, είχαν η Κοινωνική Επιτροπή «Αμικάλε» του Ευρωπαϊκού Γραφείου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας της ελληνικής πρεσβείας στην Αυστρία.
Με ανακατασκευασμένα αρχαία μουσικά όργανα από το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής Κληρονομιάς, που δημιούργησε ο Παναγιώτης Στέφος, οι τέσσερις συντελεστές του «ΛύρΑυλου», ο επί σειρά ετών μουσικός της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Ορχήστρας Χρωμάτων, Παναγιώτης Στέφος, η σύζυγός του, Χριστίνα Σιάκη και τα παιδιά τους, Μιχάλης και Όλγα, ζωντάνεψαν για περισσότερο από δύο ώρες τους αρχαίους ήχους.
Οι συντελεστές, εξηγώντας στο κοινό τον τρόπο κατασκευής των μουσικών οργάνων και αναφέροντας στοιχεία της αρχαίας ελληνικής μουσικής, ερμήνευσαν μία σειρά από σωζόμενα αρχαία ελληνικά «μουσικά κείμενα» μέσα από αρχαία κιθάρα, λύρα, σύριγγα, κοχύλια, διπλό αυλό, άσκαυλο (Παναγιώτης Στέφος), τραγούδι, τύμπανο, κοχύλια (Μιχάλης Στέφος), λύρα, πανδουρίδα (Χριστίνα Σιάκη) και βάρβιτο, σαντούρι, φωνητικά (Όλγα Στέφου), συμπληρώνοντας παράλληλα με διαχρονικές μελωδίες και δημοτικά τραγούδια.
Στον χαιρετισμό της, η νέα πρέσβειρα της Ελλάδας στην Αυστρία, Χρυσούλα Αλειφέρη, εξέφρασε την ιδιαίτερη χαρά για τη δυνατότητα να γίνει αποχαιρετισμός της πέμπτης ελληνικής Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ στη Βιέννη, με την πρωτότυπη σε ομορφιά και συμβολισμό συναυλία γνωριμίας με την αρχαία ελληνική μουσική, μία εκδήλωση ελληνικού πολιτισμού που, όπως τόνισε, είναι ένας σημαντικός πυλώνας του παγκόσμιου πολιτισμού.
Με βασικό στόχο να βγει από την αφάνεια η μουσική κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και να φανεί η συνέχεια της ελληνικής μουσικής παράδοσης από τον Ορφέα έως σήμερα, ο «ΛύρΑυλος»- το όνομά του οποίου προέρχεται από τον συνδυασμό των δύο δημοφιλέστερων μουσικών οργάνων της αρχαιότητας, λύρας και αυλού (εκφράζουν αντίστοιχα το απολλώνειο και το διονυσιακό στοιχείο) έχει να επιδείξει ένα πολύπλευρο έργο (ερευνητικό, καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό), που τον οδήγησε σε σημαντικές συνεργασίες και σε μία αξιόλογη διεθνή παρουσία.
Σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ- ΜΠΕ στη Βιένη, ο κ. Στέφος ανέφερε ότι για την ανακατασκευή των αρχαίων ελληνικών μουσικών οργάνων, από το Κέντρο, χρησιμοποιούνται ως πηγές, αφενός, οι εικαστικές μαρτυρίες, δηλαδή αγγειογραφίες, αγάλματα, νομίσματα, ανάγλυφα και αφετέρου φιλολογικές πηγές, καθώς σχεδόν όλοι οι συγγραφείς, π.χ. Πλάτων, Αριστοτέλης, έχουν αναφορές στη μουσική και ο συσχετισμός αυτών των πηγών οδηγεί σε σημαντικά συμπεράσματα ως προς το σχήμα, το μέγεθος, το υλικό κατασκευής και τον τρόπο παιξίματος των μουσικών οργάνων.
Όπως σημείωσε, έχουν σωθεί περίπου 60 έως 65 μουσικά κομμάτια, άλλα γραμμένα σε πάπυρους και άλλα χαραγμένα σε μάρμαρο, τα περισσότερα σε κακή κατάσταση, και αυτά, που δεν μοιάζουν φυσικά με τις σημερινές μουσικές αλλά είχαν τα γράμματα του αλφάβητου, έχουν αποκρυπτογραφηθεί και καταβάλλεται προσπάθεια από τους συντελεστές του «ΛύρΑυλου» να τα ερμηνεύσουν στις συναυλίες με την καλύτερη δυνατή προσέγγιση.
Επίσης, ο «ΛύρΑυλος» κάνει έναν συσχετισμό με τη σημερινή παραδοσιακή μουσική, διότι κάποια στοιχεία, ρυθμικά και μελωδικά, διασώζονται έως σήμερα σε διαχρονικές μελωδίες και δημοτικά τραγούδια σε όλη την Ελλάδα, και ακούσματα γνωστά και ιδιαίτερα δημοφιλή- όπως τα ριζίτικα, σμυρναίικα, ηπειρώτικα, θρακιώτικα- αποκτούν άλλη διάσταση και δυναμική με τα ηχοχρώματα αρχαίων και παραδοσιακών οργάνων.
Καταλήγοντας, ο κ. Στέφος ανέφερε ότι ο «ΛύρΑυλος» χωρίς στείρα αρχαιολατρική διάθεση και «εμμονές» έθεσε εξαρχής ως βασικούς στόχους τη σε βάθος μελέτη, την καλαίσθητη και επιστημονική αναβίωση και την ορθή προβολή της αρχαίας ελληνικής μουσικής.
