Με τον τίτλο «Η γιορτή της ασημαντότητας» και ένα μυθιστόρημα ασύνδετων και ασυμβίβαστων χαρακτήρων, ο Μίλαν Κούντερα μας θυμίζει ότι την πραγματικότητα...
Ο Αλαίν λατρεύει μια μητέρα που προσπάθησε πάση θυσία να μη γεννηθεί, αδιαφορώντας για τον πατέρα του ο οποίος χρεώθηκε το έργο της ανατροφής του.
Ο Ντ' Αρντελό πείθει τους πάντες ότι πάσχει από καρκίνο ενώ είναι υγιέστατος. Ο Σαρλ και ο Κάλιμπαν στήνουν από τη μεριά τους μια γλωσσική σκευωρία, χρησιμοποιώντας ως όχημα της φάρσας τους τα πακιστανικά. Ο Κακλίκ, πάλι, γοητεύει τις γυναίκες λέγοντας τις πιο αυτονόητες κοινοτοπίες. Όσο για τον Ραμόν, θα διακηρύξει για λογαριασμό ολόκληρης της συντροφιάς την ανυπαρξία οποιασδήποτε αξίας. Όλοι μαζί θα αναλάβουν δράση στη «Γιορτή της ασημαντότητας, με φόντο την εποχή του Στάλιν και μιας σοβιετικής ηγεσίας που θα βγάλει αφρούς απέναντι στην αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό και τη μόνιμη αίσθηση παντοδυναμίας του αρχηγού της ενώ εκείνος θα διασκεδάσει με το μίσος όλων προς το πρόσωπό του.
Όπως επισημαίνεται, «η «Γιορτή της ασημαντότητας» δεν οδηγεί σε κανένα εύκολο και ασφαλές συμπέρασμα. Οι χαρακτήρες του Κούντερα είναι εσκεμμένα ατελείς, με επαμφοτερίζουσα ψυχολογία και αμφίβολη διαύγεια. Και όσα έρχονται, εντούτοις, να συμβούν στη ζωή τους δεν θα είναι λιγότερο απροσδιόριστα και συγκεχυμένα. Αυτό, όμως, ίσως είναι το μήνυμα που επιδιώκει ο συγγραφέας να στείλει προς πάσα κατεύθυνση (αν όντως επιδιώκει να στείλει κάποιο μήνυμα): ο περίγυρός μας δεν συνιστά ένα πεδίο που μπορούμε να καταγράψουμε και να γνωρίσουμε συστηματικά, αλλά μιαν εξυπαρχής υπονομευμένη και διασαλευμένη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα την οποία θα κατανοήσουμε καλύτερα μόνο αν χαμογελάσουμε στραβά με τους ανθρώπους της. Ένα τέτοιο χαμόγελο, πάντως, θα λειτουργήσει ως μια πράξη απελευθέρωσης από τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις μας».
Το μυθιστόρημα του Μιλάν Κούντερα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εστία σε μετάφραση Γιάννη Η. Χάρη.
