περάσει ποτέ από το αργολικό θέατρο, του Δημήτρη Καραντζά.
Με μια ομάδα ερμηνευτών της δικής του γενιάς, ο 26χρονος σκηνοθέτης αναμετριέται για δεύτερη φορά με την ευριπίδεια τραγωδία, την οποία είχε ανεβάσει πριν λίγα χρόνια στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Το ντεμπούτο του στο φεστιβάλ σηματοδοτεί και το αίτημα ανανέωσης του καλλιτεχνικού δυναμικού του θεσμού που συμπληρώνει φέτος 60 χρόνια. Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Γιώργος Λούκος γιορτάζει αυτή την επέτειο παραχωρώντας βήμα στους νέους καλλιτέχνες.
«Χαίρομαι επειδή ξαναδουλεύω πάνω στην Ελένη του Ευριπίδη, είναι μια ιστορία που με αφορά», υποστηρίζει ο Δημήτρης Καραντζάς που δραστηριοποιείται τα τελευταία έξι χρόνια ενεργά στο χώρο της σκηνοθεσίας και στις πρόσφατες δουλειές του έχει βρει καλλιτεχνική στέγη στην Εθνική Λυρική Σκηνή («Κοκκινοσκουφίτσα»), στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών («Ο κυκλισμός του τετραγώνου» του Δημήτρη Δημητριάδη) και στο Εθνικό Θέατρο («Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» του Λουίτζι Πιραντέλο).
Κι αν στην πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα πάνω στο έργο, είχε στη διάθεσή του ένα κουαρτέτο ερμηνευτών, τώρα με εννέα ηθοποιούς στον κορμό της κεντρικής ομάδας αφηγητών της παράστασης (Χαρά Ιωάννου, Ιωάννα Κολιοπούλου, Αντώνης Πριμηκύρης, Δημήτρης Σαμόλης, Γιάννης Κλίνης, 'Αρης Μπαλής, Θύμιος Κούκιος, Ελίνα Ρίζου, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη), αισθάνεται ότι του ανοίγονται νέες δυνατότητες.
«Μια ομάδα εννέα αφηγητών αναλαμβάνει να διερευνήσει το ζήτημα "Ελένη" και την πολυπλοκότητά της. Το αδικημένο πρόσωπο, το εγκαταλελειμμένο από θεούς και ανθρώπους σε μια χορική-χορωδιακή αντιμετώπιση που παλεύει να ψάξει και να παρακολουθήσει το τραγικό πρόσωπο και να το δικαιώσει ή να το απορρίψει. Ο Ευριπίδης παίζοντας με τρομερή ελευθερία με τις δομές του σύγχρονου αρχαίου δράματος- από την τραγωδία, περνάει στη σάτιρα, μετά στη φάρσα για να καταλήξει στην απόλυτη υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου- φέρνει στο επίκεντρο το όνομα «Ελένη» και δίνει αφορμή να διερευνηθεί ενδελεχώς το ζήτημα της πίστης, της ταυτότητας και της ύπαρξης ή μη κάποιας - οποιασδήποτε- ανώτερης δύναμης», σημειώνει ο νεαρός σκηνοθέτης.
Για την «Ελένη» επιλέγει τη μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη, φέρνοντας στο προσκήνιο μια νέα ομάδα καλλιτεχνών «Αν δεν βρεις τη συνεννόηση και τη συνενοχή δεν έχει νόημα η δουλειά του σκηνοθέτη». Σύμφωνα με τον ίδιο, στόχος της παράστασης "Ελένη" είναι να αναδειχθεί η οικουμενικότητα όλων των γυναικών. «Διότι κι αν εκείνη τελικά σώζεται, υπάρχει η αγωνία για όλες τις άλλες. Για μένα δεν έχει αίσιο τέλος αυτό το έργο. Το έργο το βλέπω όπως το βλέπει και ο ίδιος ο Ευριπίδης. Από γραφής φαίνεται ότι στην αρχή στηρίζει ένα πρόσωπο φιλειρηνικό και θύμα των περιστάσεων. Στο τέλος όμως η Ελένη προκαλεί μια νέα τραγωδία, στον λαό της Αιγύπτου. Είναι ένα αντιπολεμικό έργο που όμως προτείνει ως λύση έναν πόλεμο. Σαν να πηγαίνει να σου δώσει απαντήσεις και να στις παίρνει πίσω..».
Ανταποκρινόμενο στις ανάγκες των καιρών και μετά από απαίτηση πολλών θεατών για οικονομικότερη μετάβαση στο Αρχαίο Θέατρο, το φεστιβάλ Επιδαύρου συνεργάζεται για πρώτη φορά με τα ΚΤΕΛ Αργολίδας. Αγοράζοντας το εισιτήριο του ο θεατής θα έχει έκπτωση 45% για τη μετάβασή του στο θέατρο, δηλαδή θα πληρώσει 10 αντί για 19 ευρώ. Ενώ για πρώτη φορά φέτος θα υπάρχουν αγγλικοί υπέρτιτλοι στις παραστάσεις στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Και οι δύο σημαντικές αυτές κινήσεις αφορούν τις παραγωγές του Φεστιβάλ, και συγκεκριμένα τις ακόλουθες: «Ελένη» του Ευριπίδη (5 Ιουλίου), «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου (12 Ιουλίου), «Φιλοκτήτης» του Σοφοκλή (18 και 19 Ιουλίου) και «Βάκχες» του Ευριπίδη (8, 9 Αυγούστου).
