Αριστοφάνης με νέους κανταδόρους
Η μουσική παράσταση που είχε δοθεί τον Σεπτέμβριο του 2011 στο Ηρώδειο, με τον ίδιο και χορωδία των Αρσάκειων Σχολείων, βγήκε σε... cd.
Της Νόρας Ράλλη
Ο Διονύσης Σαββόπουλος μπορεί να «μην ξέρει τι να παίξει στα παιδιά, στην αγορά, στο Λαύριο», ωστόσο τα γεγονότα μάλλον το αντίθετο αποδεικνύουν. «Διακόσια παιδιά είχαν την τύχη να έρθουν σε επαφή με τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, με τον πιο φυσικό και αβίαστο τρόπο. Λάτρεψαν τον Σαββόπουλο, που αποδείχθηκε, εκτός των άλλων, και μεγάλος μαέστρος στην τέχνη του συναισθήματος», δήλωσε η μουσικός και διευθύντρια χορωδιών των Αρσάκειων Σχολείων, Χριστίνα Βαρσάμη, αναφερόμενη στην εκδήλωση που διοργάνωσαν στις 25 Σεπτεμβρίου 2011 στο Ηρώδειο, με τον ίδιο να τραγουδά στη σκηνή.
Η συναυλία αυτή βασισμένη στη μουσική του Σαββόπουλου για τους Αχαρνής, ηχογραφήθηκε ζωντανά και αποτυπώθηκε σε CD, «Αριστοφάνους Αχαρνής – Τραγούδια για νέους κανταδόρους», από τη δισκογραφική εταιρεία «Sui Generis Music». Τα κείμενα, την αφήγηση, τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης υπογράφει ο Διονύσης Σαββόπουλος και ερμηνεύουν οι Ρωξάνη Γαρεφαλάκη, Ασπα Θεοφίλου, Βασιλική Καρακώστα, Αλκης Κωνσταντόπουλος, Πάνος Μουζουράκης και Γιώργος Μυλωνάς, καθώς και μαθητές των χορωδιών των Αρσάκειων Σχολείων. Την ενορχήστρωση, τη διεύθυνση ορχήστρας και την επιμέλεια της παραγωγής είχε ο Ορέστης Πλακίδης. Τη χορωδιακή επεξεργασία, τη διδασκαλία και τη διεύθυνση των χορωδιών έκανε η Χριστίνα Βαρσάμη-Κούκνη. Μαζί τους εκείνη τη μελωδική βραδιά ήταν καλλιτέχνες του Χοροθεάτρου «Ροές». Τις χορογραφίες και την κινησιολογία υπέγραφε η Σοφία Σπυράτου. Στη χθεσινή παρουσίαση του δίσκου, ο Διονύσης Σαββόπουλος ανέτρεξε νοερά στην εποχή που γράφτηκαν τα χορικά και η μουσική για τους «Αχαρνής» παρουσιάζοντας «μια φωτογραφία της δεκαετίας του ’70», όπως είπε χαρακτηριστικά.
«Η πρώτη μου επαφή με το σοβαρό θέατρο ήταν όταν, μαθητής ακόμα, είδα στη Θεσσαλονίκη τους “Ορνιθες” στην ιστορική εκείνη παράσταση του Καρόλου Κουν. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι όταν κάποια χρόνια αργότερα, συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του ’76, ο ίδιος ο Κουν μού τηλεφώνησε και μου ζήτησε να γράψω τη μουσική για τους “Αχαρνής” έμεινα κάγκελο! Ενιωσα πως έμπαινα σ” έναν κήπο φτιαγμένο με τα υλικά των παιδικών μου ονείρων. Και καθώς ήμουν και καλός στ” αρχαία, δεν περίμενα τη μετάφραση του Λαζάνη, αλλά μετέφρασα μόνος μου τα χορικά και τα μελοποίησα. Ωστόσο, αυτό ενόχλησε την “πτέρυγα Λαζάνη” του θεάτρου Τέχνης, είχαν χωριστεί βλέπετε σε αυτήν και στου Αρμένη, και τελικά η συνεργασία δεν έγινε. Εγώ την έληξα, καθώς ένιωσα τον Κουν να πιέζεται. Και έτσι, οι παρτιτούρες μείναν στο συρτάρι. Μιλάμε για ένα έργο κατ’ εξοχήν γραμμένο πάνω σε κρίση οικονομική, κοινωνική και πολιτική, που έφτασε στον παροξυσμό, δηλαδή στον πόλεμο. Το πρωτοπαρουσιάσαμε τελικά τον Δεκέμβρη του 1976, ως παράσταση με τίτλο “Τραγούδια για νέους κανταδόρους”. Ηταν στην μπουάτ “Ρήγας”, με τους τότε νεαρούς καλλιτέχνες Νίκο Ζιώγαλα, Πάνο Κατσιμίχα, Ηλία Λιούγκο, Σάκη Μπουλά, Νίκο Παπάζογλου, Μανώλη Ρασούλη και Μελίνα Τανάγρη. Κάπως έτσι δόθηκε και ο υπότιτλος στον δίσκο για τους “Αχαρνής”, που εκδόθηκε ένα χρόνο μετά και που συνοδεύει και το cd της Sui Generis Music σήμερα. Το θεωρώ, δε, άθλο να βγάζει κάποιος τη σήμερον ημέρα δίσκο. Μπράβο στη δισκογραφική εταιρεία που τολμάει σε αυτή τη δύσκολη εποχή».
Και μοιράστηκε μαζί μας την υπέροχη αυτή μουσική με τη βοήθεια παιδιών από διάφορες τάξεις του Αρσακείου. «Να ξέρετε πως ο δεσμός καθηγητή – μαθητή είναι ακατάλυτος», τους απευθύνθηκε ο συνθέτης. «Κρατώντας τον δυνατό, θα έχετε νεανικότητα στην καρδιά και ένα μυαλό ανοιχτό, χωρίς προκαταλήψεις». Και συνέχισε τραγουδώντας μαζί τους κομμάτια από τον δίσκο, αλλά και άλλα δικά του αγαπημένα, όπως το «Με αεροπλάνα και βαπόρια», το «Λαύριο» κ.ά.
Συγκινητική και τρυφερή, ουσιαστική και μελωδική, η παρουσίαση αυτή μας απέδειξε πως εν τέλει το θέμα είναι η ίδια η μουσική. Η δύναμή της, η ενωτική, η φαντασιακή, η ομορφάδα της. «Να’ μαστε καλά, να ανταμώνουμε!», όπως είπε και ο Σαββόπουλος στο τέλος.
