Το μουσείο είναι η μνήμη που μας δείχνει το μέλλον. Στην περίπτωση του θεατρικού μουσείου, η μνήμη καταστρέφεται και το μέλλον είναι άδηλο.
Κλειστό από το 2011, σε επίσχεση εργασίας από... τους εργαζόμενους μέχρι σήμερα, ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία της χώρας με αρχειακό υλικό από κείμενα και ντοκουμέντα από το δραματολόγιο του παγκόσμιου θεάτρου έως αρχεία όπως το Παξινού και το Κοτοπούλη, μακέτες σκηνικών, κοστούμια είναι η μοναδική πηγή επιστημονικής έρευνας για το θέατρο, η μοναδική κιβωτός διάσωσης της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου δυο αιώνων.
Το θεατρικό Μουσείο ήταν πάντα ένα αποπαίδι των μουσείων. Παρά τους θησαυρούς που περιέχει ήταν πάντα ένας χώρος χωρίς μουσειολογική υποδομή, κατ' ουσίαν μη επισκέψιμος, κλειστός το σαββατοκύριακο, με ουσιαστικό πρόβλημα στέγασης των συλλογών τις οποίες διαθέτει έτσι ώστε να αναδεικνύονται, να προβάλλονται και αξιοποιούνται.
Η σημερινή κατάσταση είναι δραματική. Τι σημαίνει «κλείνει ένα μουσείο;» ή καλύτερα τι σημαίνει είναι «κλειστό ένα μουσείο»; Και ποιός θα μπορούσε να απαντήσει στην ερώτηση: Τι θα γίνει με όλα τα περιεχόμενά του;
Η απάντηση είναι απλή: Το Μουσείο χρειάζεται ένα νέο χώρο για να συμμαζέψει τα υπάρχοντά του από διαμερίσματα χωρίς φως και νερό και αποθήκες και μια σταθερή χρηματοδότηση. Η οποία αν λάβουμε υπόψη μας τον μικρό αριθμό των υπαλλήλων του, δεν είναι ακατόρθωτη. Αν υπήρχαν 500.000 ευρώ, το Μουσείο θα μπορούσε να ξεχρεώσει. Τις μισθοδοσίες, το ΙΚΑ, τα υπέρογκα ενοίκια της βιβλιοθήκης του. Το Υπουργείο υποσχέθηκε στο Μουσείο 50.000 ευρώ. Για να γίνει απολύμανση, καθαρισμός και να ανέβει η βάση δεδομένων στο διαδίκτυο.
Οι 8 υπάλληλοι του θεατρικού μουσείου με την συναίνεση του Δ.Σ. και εθελοντές από το χώρο των τεχνών ανοίγουν μια δημόσια συζήτηση σχετικά με τον πολιτισμό και την ανάγκη ύπαρξής του σήμερα. Ιδανικά, θα είναι μια συνάντηση προσώπων και φορέων από όλο το φάσμα του πολιτισμού, η οποία θα γίνει την Πέμπτη 27 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, στη 1 το μεσημέρι, στο χώρο του Θεατρικού Μουσείου, Ακαδημίας 50.
Η σημερινή φωτογράφιση της Μικέλας Τσόντζου αποκλειστικά για τη Lifo, αποτυπώνει μια δραματική κατάσταση. Φωλιές τερμιτών, ορδές ποντικών και κατσαρίδων. Ένα μικρό μουσείο φυσικής ιστορίας που αναπτύσσεται παράλληλα με τη μούχλα και την ακαθαρσία.
Φωτ.: Μικέλα Τσόντζου/ LIFO
Πηγή: www.lifo.gr
