λίγες μόνο παραστάσεις στη Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Επί Κολωνώ από 22 Μαρτίου έως 13 Απριλίου 2014.
Σε αυτό το εγχείρημα θεατρικής συγγραφής, η Ελένη Ζιώγα εκμυστηρεύεται μια αληθινή οικογενειακή ιστορία, εκείνη της γιαγιάς της και του πατέρα της.
Η παράσταση βασίζεται στο μυθιστόρημα του σημαντικού μας -θεατρικού κυρίως- νεοέλληνα συγγραφέα Βασίλη Ζιώγα «Όπως τα κούρντισες, Θέ’ μου» (1993), ένα έργο που γράφτηκε από εκείνον με σκοπό κυρίως να διαχειριστεί την απώλεια της μητέρας του και να καλύψει το κενό που άφησε μετά τον θάνατό της.
Δώδεκα χρόνια μετά το θάνατο και του Βασίλη Ζιώγα, η κόρη του Ελένη Ζιώγα -αποτίοντας τον δικό της φόρο τιμής σ’ εκείνον- ζωντανεύει στη σκηνή μνήμες από τη ζωή της γιαγιάς και του πατέρα της με ένα κείμενο που έγραψε η ίδια, σταχυολογώντας στοιχεία από το μυθιστόρημα του πατέρα της και προσθέτοντας την δική της οπτική στην οικογενειακή ιστορία.
Πρόκειται για ένα μονόλογο που κρατάει μια μαγική ισορροπία ανάμεσα στο πραγματικό και το θεατρικό στοιχείο. Ένας μονόλογος δοσμένος με χιούμορ, που συγκινεί τελικά, γεφυρώνοντας ένα χάσμα γενεών μέσα από την απώλεια.
Λίγα λόγια για το έργο:
Το 1914, λίγο μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τους Τούρκους, γεννιέται στην πόλη η Ελένη, μητέρα του συγγραφέα Βασίλη Ζιώγα. Η Ελένη, ως παιδί αγνώστου πατρός και προτού ακόμα καταλάβει τη ζωή, καταλήγει στη βρεφοδόχο κι από κει σε θετούς γονείς, που την μεγαλώνουν χωρίς αγάπη.
Από τα 15 της, που την παντρεύουν αναγκαστικά με έναν πολύ μεγαλύτερό της και μέσα σε ένα αντίξοο για τη γυναίκα κοινωνικό περιβάλλον, το θεληματικό κορίτσι απ΄ τα Γιάννενα παίρνει τη ζωή του στα χέρια του, ακόμα κι αν έπρεπε διαρκώς να συγκρούεται με το κατεστημένο και να παλεύει τον άνισο αγώνα για την ελευθερία.
Έτσι, σε μια αλληλουχία συγκυριών και επιλογών, μέσα από έρωτες, πάθη, πληγές και ελπίδες, βιώνει ένα μυθιστορηματικό ταξίδι ζωής, που περνάει απ΄ τα βουνά της Ηπείρου και την Αντίσταση κατά των Γερμανών, συνεχίζεται μετά την Απελευθέρωση στο Παρίσι και καταλήγει στην Αθήνα του 1988 όπου αφήνει και την τελευταία της πνοή.
Την «κυρία ‘Ελεν», όπως της άρεσε να την αποκαλούν οι πελάτισσες του Ινστιτούτου Αισθητικής, που διηύθυνε από τη δεκαετία του ’60 στην οδό Ερμού, την συναντάμε ακριβώς εκείνη τη στιγμή της εξόδου προς το επέκεινα...Να κάνει τον τελευταίο της απολογισμό, κοιτάζοντας για πρώτη φορά τον εαυτό της με ειλικρίνεια και τόλμη. Να καταδύεται στα βάθη της ψυχής της ανασύροντας μνήμες, μυρωδιές, χαρές και πίκρες, σωστά και λάθη. Να εξομολογείται την ιδιαίτερη και αντιφατική σχέση της με τον χαρισματικό γιο της, που, η ίδια, μέχρι να δει να δημοσιεύονται κριτικές για το έργο του, ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει σαν καλλιτέχνη.
Αλλά κυρίως να έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη με το μεγάλο της μυστικό.
Το μεγάλο αμάρτημα, που για πρώτη φορά ομολογεί στον εαυτό της και στον κόσμο και για το οποίο πρέπει να αναζητήσει την εξιλέωση...
Ένα μυστικό που μαθεύτηκε τυχαία και στην πραγματική ζωή από τον Βασίλη Ζιώγα δύο χρόνια μετά τον θάνατο της και τον οδήγησε να γράψει το μυθιστόρημά του « Όπως τα κούρντισες Θε’ μου»…
Οι συντελεστές:
Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Μαριάννα Κάλμπαρη, τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε ο Κωνσταντίνος Ζαμάνης. Την παράσταση επενδύει με μουσική η Ευανθία Ρεμπούτσικα. Τους φωτισμούς σχεδίασε η Στέλλα Κάλτσου.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά/Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός σκηνοθέτη: Μιχάλης Κωνσταντινίδης
Παίζει η Ελένη Ζιώγα
Εμφανίζεται η Μυρτώ Καρέκου
Διαβάστε αποσπάσματα από τις κριτικές που έχουν γραφτεί για την παράσταση
Υποδυόμενη τη γιαγιά της, η Ελένη Ζιώγα δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια αγιοποίησης ή εξιδανίκευσης της. Αντίθετα, μεταμορφώνει τα λόγια του πατέρα της σε μία ρεαλιστική περσόνα με ελαττώματα και προτερήματα, με αδυναμίες, αλλά και εξαιρετική δύναμη ψυχής.
(Λυδία Τριγώνη - www.artic.gr)
Κείμενο μεστό, γεμάτο ανθρωπιά, που ξεκινά με την ανάλαφρη αύρα μιας καθημερινής κουβέντας, διανθίζεται με πηγαίο χιούμορ και καταλήγει με την αποκάλυψη ενός μεγάλου μυστικού και την οδύνη του θανάτου. Ερμηνεύοντας την Κυρία Ελεν, η γνωστή ηθοποιός, στιχουργός και σεναριογράφος, καδράρει το βλέμμα στους θεατές, συνομιλεί μαζί τους, τους κλείνει το μάτι και ταυτόχρονα αφήνεται χωρίς φόβο σε συναισθηματικές εξάρσεις.
(Ελένη Πετάση - Ναυτεμπορική)
Η παράσταση της Ελένης Ζιώγα έχει την ίδια πρωταγωνίστρια και κάποια λιτά σκηνοθετικά ευρήματα. Με αρκετές δόσεις χιούμορ και συγκίνησης καταφέρνει να «ζωντανέψει» πειστικά μια γυναίκα (την γιαγιά της) και να της δώσει υπόσταση στην σκηνή. Χωρίς να θέλει να την αγιοποιήσει, σίγουρα την κάνει συμπαθή.
(Γιώργος Σμυρνής - www.monopoli.gr)
Το εξαιρετικό κείμενο κατορθώνει να ισορροπεί πάνω στην λεπτή γραμμή του δράματος με άπλετες κωμικές ανάσες, νότες λυρικές και σε στιγμές ακόμα και στοιχεία υπερρεαλισμού. Με εξαιρετική μαεστρία και αφοπλιστική ειλικρίνεια, το κείμενο φανερώνει τον πληθωρικό και γενναίο χαρακτήρα μιας γυναίκας δυνατής, ίσως και σκληρής, ενός πραγματικού μαχητή της ζωής.
(Ειρήνη Μάρκου - www.mytheatro.gr)
Το μεγάλο επίτευγμα όμως της Ζιώγα σ΄αυτή την έξοχη ηθικά ερμηνεία της – είναι ότι κατόρθωσε να ζωντανέψει μέσα από την ταραχώδη προσωπική της περιπέτεια, όλες τις χαίνουσες πληγές της μετεμφυλιακής Ελλάδας, με ανάλαφρο γλυκύ τρόπο, επιστρατεύοντας άλλοτε την μοναδική υποκριτική της ικανότητα, ενίοτε μαρμαρυγές έξυπνου και δροσερού χιούμορ, που ξεκούραζαν ψυχικά τον θεατή και αποσυμπίεζαν την ηθική του συστολή, από τον δραματικό χαρακτήρα του έργου.
(Πάνος Αβραμόπουλος - www.olympia.gr)
Είναι μια έντιμη παράσταση. Καλοφτιαγμένη, καλοπαιγμένη, άμεση και συγκινητική. Η Ελένη Ζιώγα, άνθρωπος άμεσος και ζεστός και ευγενικός, μεταφέρει στη σκηνή με την ίδια απλότητα και ζεστασιά και ευγένεια αυτή την προσωπική ιστορία, χωρίς καμιά επιδίωξη να σκανδαλίσει, κάνοντάς την ενδιαφέρουσα για όλους.
(Γιώργος Σαρηγιάννης - totetartokoudouni.blogspot.gr)
