CLASSICAL RUSSIAN BALLET OF MOSCOW
Του Γιώργου Βαϊλάκη
Είναι η ομορφότερη ιστορία αγάπης, ένας αιώνιος νεανικός έρωτας που τα έχει όλα: την εμμονή, το πάθος, τη θυσία, την άνευ όρων και ορίων ερωτική ταύτιση.
Παράλληλα, σε αυτήν ανιχνεύονται... τα περισσότερα από τα ζητήματα που απασχολούν την ανθρώπινη ψυχή - η αγάπη και το μίσος, ο πόλεμος και η συναδέλφωση, ο έρωτας και η αυταπάρνηση. Ο λόγος, βέβαια, για το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» που παρουσιάζεται από 40 από τους καλύτερους χορευτές του Classical Russian Ballet of Moscow με υπέροχα κοστούμια και καταπληκτικά σκηνικά, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Τρίτη 29 Απριλίου, και προηγουμένως στη Θεσσαλονίκη στο Μέγαρο Μουσικής την Κυριακή 27 Απριλίου και στην Πάτρα στο Συνεδριακό & Πολιτιστικό Κέντρο Πανεπιστημίου Πατρών την Παρασκευή 25 Απριλίου.
Το αριστουργηματικό μπαλέτο του Σεργκέι Προκόφιεφ, το οποίο βασίστηκε στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ, αναδεικνύει υποδειγματικά -θα έλεγε κανείς- το σαιξπηρικό έργο. Οπως εξηγεί χαρακτηριστικά για την παράσταση ο Ηasan Usmanov, καλλιτεχνικός διευθυντής του Classical Russian Ballet of Moscow: «Το μπαλέτο είναι μια τέχνη που μπορεί να διεισδύσει στην ψυχή φέρνοντας τη χαρά, τον ενθουσιασμό, την ευτυχία, τη λύπη και τα δάκρυα. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι μια ιστορία ποτισμένη με μεγάλα πάθη- από τον πολύ μεγάλο έρωτα μέχρι το πολύ βαθύ μίσος.
Χρειαζόταν η μαγική παρτιτούρα του Σεργκέι Προκόφιεφ για να αναδείξει το κατ' εξοχήν μπαλετικό θέμα και η εκπληκτική χορογραφία του Leonid Lavrovsky για να μείνει η συγκεκριμένη εκδοχή αθάνατη». Και, πράγματι, ήταν στα τέλη του 1934 που προτάθηκε στον Προκόφιεφ μία νέα παραγγελία για ένα μπαλέτο από το Θέατρο Κίροφ στην Αγία Πετρούπολη. Η επιλογή του έργου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» υπήρξε από την αρχή αμφίβολη και τελικά την παραγωγή ανέλαβε το Θέατρο Μπολσόι στη Μόσχα. Το πρόβλημα ήταν, ωστόσο, το τραγικό τέλος του έργου του Σαίξπηρ και όπως υποστήριζε ο ίδιος ο συνθέτης «οι ζωντανοί άνθρωποι μπορούν να χορέψουν, οι πεθαμένοι όμως όχι!».
Αν και ο σπουδαίος συνθέτης αναγκάστηκε να κάνει αρκετές μετατροπές στη μουσική, οι χορογράφοι βρήκαν εν τέλει τον τρόπο να αποδώσουν την τραγική κατάληξη της ιστορίας του Σαίξπηρ και ο «Ρωμαίος και η Ιουλιέτα» παρουσιάστηκε -με καθυστέρηση μερικών ετών- στη Μόσχα. Οσο για την υπόθεση του έργου, εξακολουθεί να συνταράσσει τον θεατή: Στη Βερόνα κυριαρχεί αιώνιο μίσος ανάμεσα στις οικογένειες των Μοντέγων και των Καπουλέτων. Κατά τη διάρκεια μιας γιορτής, ο γιος των Μοντέγων γνωρίζει και ερωτεύεται την κόρη των Καπουλέτων. Λίγο καιρό μετά παντρεύονται κρυφά με τη συγκατάθεση του ιερέα Λαυρέντιου, ο οποίος τελεί το μυστήριο με την προσδοκία ότι ο γάμος τους θα συμφιλιώσει τις δύο οικογένειες. Τα πράγματα μπερδεύονται στην πορεία και καθώς ο Ρωμαίος βρίσκεται εξόριστος στη Μάντοβα, η Ιουλιέτα με τη βοήθεια του ιερέα βάζει σε δράση ένα σχέδιο για να γλιτώσει από έναν γάμο που δεν θέλει και να βρεθεί ξανά με τον Ρωμαίο.
Ο Λαυρέντιος της δίνει ένα ελιξίριο, το οποίο θα της προκαλέσει νεκροφάνεια για 42 ώρες, και τη συμβουλεύει να το πάρει λίγο πριν από το γάμο της με τον εκλεκτό τον γονιών της. Ο Ρωμαίος, όμως, μαθαίνει ότι η αγαπημένη του έχει πεθάνει και αγοράζει δηλητήριο για να αυτοκτονήσει πάνω στον τάφο της. Λίγο μετά ξυπνάει η Ιουλιέτα και βλέποντας τι συνέβη αυτοκτονεί και εκείνη. Τα σώματά τους ανακαλύπτονται από έναν υποκόμη και οι δύο οικογένειες συναντιούνται στο νεκροταφείο. Και αφού πληροφορούνται τι έχει διαδραματιστεί, συμφιλιώνονται για να τιμήσουν τη μνήμη των δύο άτυχων νέων. Κάπως έτσι, ο έρωτας θριάμβευσε - έστω και εάν αυτό τελικά συνέβη ερήμην των ερωτευμένων...
