«Δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά απ' ό,τι είναι. Πρέπει να αποδεχόμαστε τις συνθήκες που επικρατούν αλλά όχι και το...
ότι δεν μπορούν να αλλάξουν». Η νομπελίστρια Ναντίν Γκόρντιμερ θυμίζει το απόφθεγμα του αγαπημένου της Νίκου Καζαντζάκη καθώς δηλώνει ότι αποφάσισε να σταματήσει το γράψιμο και να δώσει τη σκληρή μάχη με τον καρκίνο στο πάγκρεας.
Είναι αποφασισμένη να παλέψει για να μείνει όσο περισσότερο μπορεί στη ζωή δηλώνει στην ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα» η κάτοχος του βραβείου Νοµπέλ το 1991 και µία από τις ιστορικές μορφές στον αγώνα κατά του απαρτχάιντ. «Είμαι άρρωστη και παλεύω αλλά λέω αντίο στο γράψιμο. Ισως να τελειώσω μερικά διηγήματα - όχι κάτι μεγαλύτερο - αφού δεν έχω πλέον την ενέργεια που χρειάζεται. Είμαι καταβεβλημένη και ταυτόχρονα πολύ απαιτητική για να συμβιβαστώ με ένα αποτέλεσμα το οποίο δεν θα με ικανοποιεί» αποκαλύπτει η 88χρονη συγγραφέας.
Η αρρώστια της διαγνώστηκε πριν από λίγο καιρό αλλά η Ναντίν Γκόρντιμερ είναι ακόμη διατεθειμένη να κοιτάξει μπροστά. Εκτός από το γράψιμο, η πρόσφατη διάγνωση της αρρώστιας, τής στερεί ακόμη μια χαρά: τα ταξίδια. Λατρεύει την Ευρώπη, αγαπημένη της χώρα είναι η Ιταλία. «Δεν με συνδέει μόνο ο θαυμασμός για τον πολιτισμό της. Στο Τορίνο ζει μόνιμα η κόρη μου Οριάνα. Δεν μπορώ πια να την επισκεφθώ» λέει.
Παρά τη βεβαρημένη υγεία της δεν χάνει τη διάθεσή της να μιλήσει για την αναγκαιότητα της τέχνης όχι μόνο για τους αναγνώστες αλλά και για τους ίδιους τους συγγραφείς. «Ευτυχώς είχα μια ζωή που κατάφερα να ζήσω, να δω και να απολαύσω πολλά. Δεν μπορώ να διανύσω μεγάλες αποστάσεις αλλά έχω τη δυνατότητα να βρεθώ όπου θέλω με τη φαντασία μου. Είναι το θαύμα που προσφέρει η ανάγνωση. Μέσα από αυτήν μπορεί να βρει κανείς το νόημα της ζωής. Στις σελίδες των βιβλίων καταργούνται ο χρόνος και ο χώρος. Αυτό είναι και το θέμα του τελευταίου μυθιστορήματός μου "Τώρα ή ποτέ". Η ύπαρξη ενός κόσμου πέρα από αυτόν που ζούμε».
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι με την τελευταία φράση της η νοτιοαφρικανή συγγραφέας μιλά για το θείον. «Οχι δεν πιστεύω στον Θεό. Δεν αποδέχομαι ότι το ήθος μου, ο τρόπος που σκέφτομαι, που συμπεριφέρομαι στους άλλους υπαγορεύεται από κάποιον που κάθεται εκεί πάνω».
Δεν χάνει επίσης την ευκαιρία να αναφερθεί στη μετα-Μαντέλα εποχή στη Νότια Αφρική: «Η παρουσία του είναι τόσο έντονη! Αναρωτιόμαστε όλοι, όταν λαμβάνεται κάποια απόφαση, εκείνος τι θα σκεφτόταν, τι θα έκανε, άραγε; Πίστευε βαθιά στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στο δικαίωμα του καθενός να έχει μια καλή ζωή. Ναι, ήταν χριστιανός, όμως κανείς δεν μπορεί να πει σε ποιο βαθμό αυτό επηρέασε τον τρόπο σκέψης του».
πηγη
πηγη
