Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ
πλέον, αποδεδειγμένα ακραίος Βούλγαρος σόουμαν, περφόρμερ και χορευτής Ιβο Ντίμτσεφ μπορεί να τραυματίζεται και να ματώνει επί σκηνής στο σόλο του «Som Faves» («Τα αγαπημένα μου»), που φιλοξενείται απόψε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο πλαίσιο του βαλκανικού κύκλου της. Αλλά όταν ζητά από τους διοργανωτές των φεστιβάλ που τον καλούν να επιλέξουν 3-4 θέματα για να τα θίξει στην παράστασή του, η επιλογή γίνεται από λίστα με 100 θέματα που έχει ήδη καταρτίσει.
Αυτοτραυματίζεται επί σκηνής και το απολαμβάνει ο αιρετικός Βούλγαρος καλλιτέχνης
Ο ίδιος πάντα καταπιάνεται με 25 θεματικές που είναι οι αγαπημένες μου. Ανάμεσα στις 25 θεματικές συναντά τη μητέρα του, τη Βουλγαρία, την ομοφυλόφιλη ταυτότητά του, τον αγαπημένο του, τα μαθηματικά, έναν πίνακα που αγόρασε στην αγορά του Αμστερνταμ για 3 ευρώ.
Οι επιλογές της Στέγης συμπτωματικά συνέπεσαν με τις δικές του στη μητέρα και στα μαθηματικά. Οι υπόλοιπες είναι το κόκκινο χρώμα και κάτι που φαίνεται να μην πολυσυγκινεί τον Ντίμτσεφ: η οικολογία. «Μ' αρέσει η συνέργεια και η πρόκληση να αφήνεις τρίτους να εισχωρούν μέσα στη δραματουργία σου. Δεν θέλω να κάνω παραστάσεις προβλέψιμες», δηλώνει στην «Ε». Η ικανότητα που αναγνωρίζει στον εαυτό του είναι να βρίσκει εύκολα ευφάνταστες γέφυρες στις θεματικές που θίγει ολομόναχος από σκηνής.
Το σόλο που φιλοξενεί η Στέγη έχει κατ' επανάληψιν χαρακτηριστεί από τη διεθνή κριτική αυτοβιογραφικό: «Ισχύει γιατί μιλάω για την προσωπική εμπειρία μου, τη μάνα μου, το φίλο μου. Γίνομαι πολύ προσωπικός και είμαι εξαιρετικά ειλικρινής», επιβεβαιώνει ο Ντίμτσεφ, ο οποίος στη σκηνή συνυπάρχει με τρεις απρόσμενους «συμμάχους»: την ξανθιά περούκα που φοράει, το αρμόνιο στο οποίο παίζει τις μουσικές του και το φτηνό αγαπημένο του πίνακα που αγόρασε στο Αμστερνταμ.
Ασφαλώς, μας αιφνιδιάζει αποκαλώντας μια παράσταση που καταπιάνεται με εντελώς προσωπικά ζητήματα «πολιτική». «Το ότι μιλάω ανοικτά για την ομοφυλοφιλία μου είναι πολιτική», υποστηρίζει. «Το ότι καταπιάνομαι με θέματα ταμπού για τους υπόλοιπους καλλιτέχνες των Βαλκανίων, είναι πολιτική. Το ότι γίνομαι τόσο ακραίος και φτάνω στο σημείο να εκθέτω το σώμα μου και να χύνω το αίμα μου στη σκηνή, πολιτική είναι». Πάντως, η πολιτική ως πρακτική δεν τον αφορά καθόλου: «Με ενδιαφέρουν οι πολιτικές προοπτικές της δουλειάς μου, αλλά δεν με απασχολεί καθόλου η βουλγαρική κυβέρνηση», εξηγεί.
Με τις παραστάσεις του περιοδεύει σε όλο τον κόσμο -έχει εμφανιστεί στο Centre Pompidou, στο Momuk στη Βιέννη και στο Campo στη Γάνδη. Αν και κοσμοπολίτης, αποφάσισε πολύ συνειδητά να επιστρέψει στη Σόφια ακριβώς πριν από ένα μήνα: «Με χρειάζονται περισσότερο απ' ό,τι στη Βιέννη ή στις Βρυξέλλες», λέει. «Οι άνθρωποι γενικώς στα Βαλκάνια γίνονται ολοένα και περισσότερο ανοικτοί στο νέο». «Πριν από 8 χρόνια είχα ελάχιστο κοινό και το σόκαρα. Σήμερα οι νέοι είναι διψασμένοι για το νέο και ακραίο και το απολαμβάνουν. Απολαμβάνουν μια παράσταση που σπάει τα σύνορα γιατί τα έχουν ήδη ξεπεράσει με το μυαλό τους. Βλέπω ολοένα και περισσότερους νέους Βούλγαρους να θέλουν να σπάσουν τα κλισέ».
Μετά την πολύχρονη παραμονή του στη δυτική Ευρώπη της ευμάρειας και του καταναλωτισμού, τον εντυπωσιάζει να διαπιστώνει στη γενέτειρά του πως οι άνθρωποι «μπορούν να ζήσουν με ελάχιστα. Παρατηρώ την οικογένειά μου, τους φίλους μου. Είναι αφάνταστα επινοητικοί στην εξεύρεση μεθόδων επιβίωσης».
Παρ' όλ' αυτά, σε κάτι άλλο εστιάζει: «Το σημαντικό για μένα είναι ότι πλέον οι συμπατριώτες μου εκφράζουν ανοιχτά αυτό που θέλουν. Πιστεύω, δεν έχει σημασία αν έχεις 200 ή 10.000 ευρώ το μήνα στην τσέπη, αλλά πόσο ελεύθερος είσαι εσωτερικά, πνευματικά και πόσο ανοικτά εκφράζεις όσα θέλεις. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν είσαι πλούσιος ή αν είσαι φτωχός. Εχω δει πάμπλουτους στη Δύση να είναι φυλακισμένοι, κάτι που δεν έχω δει να συμβαίνει με κανένα φτωχό σε ολόκληρη την Ευρώπη» .
info
Ο Ιβο Ντίμτσεφ δημιούργησε στις Βρυξέλλες το δικό του performance space, το Volksroom, στο οποίο παρουσιάζει τόσο τη δική του δουλειά όσο και δημιουργίες άλλων νέων καλλιτεχνών. Συγχρόνως, είναι ο δημιουργός και καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού Humarts στη Βουλγαρία, που οργανώνει τον ετήσιο διαγωνισμό σύγχρονης χορογραφίας. Από τον Ιανουάριο του 2013 και για μια τριετία, ο Ντίμτσεφ είναι artist in residence στο Kaaitheater των Βρυξελλών. Το έγκυρο ολλανδικό περιοδικό «Theatre Maker» χαρακτήρισε το «Som Faves» ως την καλύτερη παράσταση της Ολλανδίας για την περίοδο 2009-10 και μία από τις δέκα καλύτερες παραστάσεις του Het Theater Festival του Βελγίου. Ολες ανεξαιρέτως οι παραστάσεις του έχουν λάβει διακρίσεις τόσο για την ακραία θεματολογία όσο και για τη ρηξικέλευθη φόρμα τους. Εχει ξαναεπισκεφτεί την Ελλάδα το 2007.
