Του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ
Παρά τη θερμή υποδοχή της από το κοινό στην επίσημη βραδινή προβολή της, η ελληνική ταινία «Το μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη (φωτογραφία) προκάλεσε...
ανάμικτες εντυπώσεις στους δημοσιογράφους, με αρκετούς να τη βρίσκουν εξαιρετική και άλλους να τη θεωρούν κάπως αργή.
Ακριβώς, σε σχετική ερώτηση ξένου δημοσιογράφου για το ρυθμό της ταινίας, στη συνέντευξη Τύπου που έγινε αργά προχθές το απόγευμα, ο Οικονομίδης απάντησε πως στόχος του δεν ήταν να φτιάξει μια ταινία δράσης και πως «ο καθένας έχει τους ρυθμούς του και η ταινία χρειαζόταν αυτούς τους ρυθμούς για να μπορέσει ο θεατής να καταλάβει το χαρακτήρα του ήρωα και να ταυτιστεί με αυτόν».
Σε ερώτηση αν στην ταινία του αυτή θέλησε να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην οικονομική και κοινωνική κρίση στη σημερινή Ελλάδα, ο σκηνοθέτης εξήγησε πως «αυτό που κάνω, μέχρι σ' ένα βαθμό, είναι ένα σχόλιο πάνω στην κατάσταση της κοινωνίας γενικότερα, της κοινωνίας του δυτικού πολιτισμού, μαζί και της Ελλάδας αλλά και της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Γερμανίας και όλων των ευρωπαϊκών χωρών και γενικότερα του πολιτισμού μας. Αυτή η κοινωνία με τη διαφθορά της, τη πτώση των αξιών της, τα αδιέξοδά της, είναι μια κοινωνία που με ενδιέφερε εδώ και δεκαετίες και που έχουν επηρεάσει τα πρόσωπα όλων των ταινιών μου».
Υποτονική ήταν, κατά τα άλλα, η χθεσινή μέρα, με καλύτερη ταινία το «Aloft» της Περουβιανής σκηνοθέτριας Κλαούντια Λιόσα, που η ταινία της «Το γάλα της θλίψης» είχε κερδίσει τη Χρυσή Αρκτο στο Βερολίνο το 2009. Η ταινία παρουσιάζει τη σχέση ανάμεσα σε μια γυναίκα με θεραπευτικές ικανότητες και το γιο της που είχε εγκαταλείψει εδώ και χρόνια, όταν, εξαιτίας του σκοτώθηκε το μικρότερο παιδί της. Η Λιόσα καταγράφει την πορεία του μεγάλου πια γιου (Κίλιαν Μέρφι) με μια δημοσιογράφο που έρχεται να τον συναντήσει, παράλληλα με την ιστορία της μητέρας (Τζένιφερ Κόνελι) και των δύο μικρών παιδιών της όπως εξελίχθηκε πριν από 20 χρόνια. Τελικά πρόκειται για μια ταινία-ταξίδι αυτογνωσίας, με πολύ καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα από την Τζένιφερ Κόνελι, ερμηνεία που σίγουρα θα ληφθεί υπόψη στα βραβεία.
Η ταινία «Μαύρο κάρβουνο, λεπτός πάγος» του Κινέζου Ντιάο Γίναν, δεύτερη ταινία του διαγωνιστικού τμήματος που είδαμε στο χθεσινό πρόγραμμα, αναφέρεται στις προσπάθειες ενός αστυνομικού, που στη διάρκεια μιας αστυνομικής έρευνας είχε παλιότερα τραυματιστεί και που πέντε χρόνια αργότερα, όταν έχει αποσυρθεί και εργάζεται ως φρουρός ασφαλείας, αποφασίζει, όταν ο εγκληματίας ξαναχτυπά, να ερευνήσει την υπόθεση. Ερευνα η οποία θα τον οδηγήσει σε μια ύποπτη γυναίκα που ενώ αρχίζει να την παρακολουθεί, σταδιακά την ερωτεύεται. Η ταινία παρακολουθείται με ενδιαφέρον χάρη στον καλό ρυθμό της και την τεταμένη ατμόσφαιρα που κατάφερε να δημιουργήσει ο σκηνοθέτης.
