Η σατιρική ταινία του Δημήτρη Κολλάτου, η υπογραφή 17Ν και οι συνδικαλιστές δάσκαλοι στην Άρτα
Ο Δημήτρης Κολλάτος γύρισε μια σατιρική ταινία, όπου εμφανίζεται και ο ίδιος κρατώντας ένα πιστόλι, και λέγοντας...
: «Αρχίζει να μου αρέσει η ιδέα να σκοτώσω τον Γιωργάκη». Ο «Γιωργάκης», όπως και ο Ξηρός, είναι εκτελεστές αποφάσεων που λαμβάνουν άλλοι. Παρακολουθώντας τον τρόπο έκφρασής τους, είναι εύκολο να βγάλω το συμπέρασμα, ότι ίσως δεν αντιλαμβάνονται τι είναι αυτό που προτείνουν και πράττουν.
Εκείνο που πρέπει να γίνει είναι να σκοτωθούν οι «ιδέες του Γιωργάκη» και του Ξηρού, τις οποίες όμως για αρκετό διάστημα σιγόνταρε ο «προοδευτικός» κόσμος, ώστε να τις ενστερνισθούν πολλοί. Δυόμιση εκατομμύρια Έλληνες ψήφισαν τον «Γιωργάκη» για πρωθυπουργό της χώρας, και δεν είδα κανέναν να αυτομαστιγώνεται στην πλατεία Συντάγματος ή Αριστοτέλους, από τύψεις.
Αναλύσεις επί αναλύσεων γίνονταν και γίνονται -σε λιγότερο βαθμό σήμερα- για τις ανακοινώσεις κάποιων κέντρων με την υπογραφή 17Ν ή όπως άλλως θες, δίνοντάς τους αξία, και τροφοδοτώντας τον λαό με σκουπίδια σε «προοδευτικό» περιτύλιγμα. Ο «σκοτωμός» των εκτελεστών -πολιτικών και δολοφόνων- δεν αλλάζει τα πράγματα. Βρίσκουν άλλους, της ίδιας νοητικής αντιληπτικότητας. Την αθλιότητα των «δήθεν», μπορούμε να την σκοτώσουμε;
Εφαρμόσθηκαν εχθές από την Βουλή εναντίον της Χρυσής Αυγής οι αυστηρές κυρώσεις που προβλέπονται από τον κανονισμό, στο άρθρο 80, που προβλέπει περικοπή του 1/4 της μηνιαίας αποζημίωσης σε περίπτωση που βουλευτής δεχθεί μομφή για αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά.
Η αρχή έγινε με την Ζαρούλια, η οποία αποκάλεσε τον υπουργό Αθανασίου «αληταρά», και ο προεδρεύων της Βουλής Χ. Μαρκογιαννάκης αντέδρασε εφαρμόζοντας τον κανονισμό της Βουλής. Δημιουργείται τώρα ένα δεδικασμένο, οπότε αν ξαναειπωθεί από βουλευτή ο χαρακτηρισμός σε άλλον «είσαι λουλού», θα πρέπει να αντιμετωπισθεί παρομοίως. Ίδομεν.
Πολλές φορές είμαι αυστηρός σε άσχημες συμπεριφορές δασκάλων (οιουδήποτε κύκλου). Αυτό συμβαίνει όχι επειδή έχω κάτι εναντίον του κλάδου, αλλ’ απεναντίας επειδή πιστεύω όταν αν αυτός ο τόπος έχει μια αμυδρή ελπίδα να ανακάμψει κάποτε -και δεν εννοώ στην οικονομία, αυτό κάποτε θα γίνει, αλλά στην αξιοπρέπεια- μόνον οι δάσκαλοι μπορεί να το επιτύχουν.
Μετά την καταστροφή των Αθηνών, ρωτήθηκε ο Σωκράτης αν έχει ελπίδα η πόλη να ξαναβρεί την παλιά της αίγλη. Απάντησε, ότι αυτό θα συμβεί μόνον με την Παιδεία, που θα διαμορφώσει στους νέους σωστούς χαρακτήρες.
Όταν βλέπω λοιπόν εχθές συνδικαλιστές δασκάλους να διατάσσουν το κλείσιμο των σχολείων στην Άρτα, για να συμπαρασταθούν σε ένα κατηγορούμενο για αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά δάσκαλο, πριν αποφανθεί καν η δικαιοσύνη, για να επηρεάσουν την κοινή γνώμη και προφανώς και τους δικαστές, τι ελπίδα να έχω ότι οι μαθητές τους θα διδαχθούν την σωστή αγωγή;
Δεν μπαίνω καν στην ουσία της υπόθεσης, ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο. Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Μόνον η δικαιοσύνη θα αποδώσει το δίκαιο και τις ευθύνες. Ο οιοσδήποτε υπεύθυνος πολίτης, πολλώ δε μάλλον δάσκαλος στον οποίο αναθέσαμε τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών μας, έχει χρέος να μη προκαταλαμβάνει τις αποφάσεις της, και να μη μιμείται τους αναρχικούς ή οπαδούς ομάδων, που συγκεντρώνονται έξω τα δικαστήρια και απαιτούν εκβιαστικά την αθώωση δραστών ομοϊδεατών τους.
Καλλισθένης
