Το κορίτσι από το Διδυμότειχο ήταν η πρώτη ποιοτική που δεν φοβήθηκε να είναι και σέξι. Και αυτό είναι κάτι που ούτε ξεχνάμε, ούτε υποτιμούμε εδώ στο αυτόνομο κρατίδιο του Hall of Femme.
Θωμάς Σγουρός
Πάνε 21 χρόνια από τότε που...
η -55χρονη πλέον- ηθοποιός με το πιο πολεμικό όνομα όλων των εποχών έμπαινε στο δημόσιο προβολέα μέσα από το εξαίσιο Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά. Εκεί που δεν δίστασε να ξεγυμνώσει τόσο το ταλέντο της όσο και το κορμί της. Και τα δυο μας έμειναν αξέχαστα.
η -55χρονη πλέον- ηθοποιός με το πιο πολεμικό όνομα όλων των εποχών έμπαινε στο δημόσιο προβολέα μέσα από το εξαίσιο Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά. Εκεί που δεν δίστασε να ξεγυμνώσει τόσο το ταλέντο της όσο και το κορμί της. Και τα δυο μας έμειναν αξέχαστα.
Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να καταλάβεις για την Καρυοφυλλιά (και την άγρια, αδάμαστη και εντελώς ελληνική ομορφιά της) είναι ότι ποτέ της δεν διάλεξε τον εύκολο (εμπορικό) δρόμο.
‘Όταν έκανα στην τηλεόραση τα “Βαμμένα κόκκινα μαλλιά” μου πρότειναν να διαφημίσω, με έναν πολύ extravagant τρόπο, δηλαδή γυμνή ένα μαγειρικό λάδι! Μου έδιναν μια εντυπωσιακή αμοιβή, αλλά δεν το συζήτησα’
Ακόμη και όταν δεν είχε ευρώ στην τσέπη της, το ψυγείο της ήταν άδειο και δεν μπορούσε να πληρώσει το ενοίκιο της για έξι μήνες.
‘Πριν από δέκα χρόνια που δεν είχα καθόλου εισοδήματα, σκέφτηκα να κάνω σπικάζ. Έκανα δοκιμαστικά, όμως αντέδρασε τόσο πολύ ο οργανισμός μου, ώστε ήμουν σίγουρη πως δεν θα ήμουν καλή. Δεν ήθελα να θέσω τον εαυτό μου στην υπηρεσία μιας εταιρείας. Θέλω να χρησιμοποιώ την φωνή και την εικόνα μου αποκλειστικά για καλλιτεχνικούς λόγους’
Κάτι που σημαίνει ότι κάθε γυμνή σκηνή που έχει κάνει (από το Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά και τον Μεγάλο Θυμό μέχρι τον Εργένη) την έχει κάνει για χάρη της τέχνης της. Και όχι για πάρτη μας.
Για την ακρίβεια, το τι πιστεύουμε εμείς (οι άντρες) για εκείνη, δεν την ενδιαφέρει καθόλου. Και δεν την ενδιέφερε ποτέ. Ίσως γιατί ανέκαθεν ήξερε ότι αυτό που μας βγάζει είναι ένας συνδυασμός πάθους, ντροπής και φόβου.
Πάθος γιατί αυτό εκπέμπει από κάθε πόρο του κορμιού της, ντροπής (του να παραδεχτούμε ότι μας αρέσει) γιατί η ομορφιά της είναι αντισυμβατική και φόβου γιατί ξέρουμε ότι είναι πολύ ανεξάρτητη και δυναμική για τις αντοχές μας.
Στο τέλος της ημέρας η Καρυοφύλλια αποτελεί μια από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις γυναικών που έχουμε ποτέ εντάξει στο Hall of Femme μας ακριβώς γιατί δεν εντάσσεται σε κανένα καλούπι.
‘Εγώ δεν καταδεχόμουν να κάνω τηλεόραση. Ούτε καν κρατική. Όταν μου έκανε την πρόταση ο Κουτσομύτης για τον “Κίτρινο Φάκελο”, έκανα να του απαντήσω έναν μήνα. Βέβαια, μετά, παρόλο που μου έγιναν προτάσεις για να κάνω πράγματα πολύ πιο εμπορικά, αρνήθηκα. Μέχρι και ο Φώσκολος με πήρε για να πάω στη “Λάμψη”’
Ένα κορίτσι από τα έσχατα της ελληνικής επικράτειας (το χωριό Δόξα στο Διδυμότειχο) που πέρασε τα παιδικά της χρόνια σε ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό και με το νερό να έρχεται με στάμνες από μια πηγή έξω από το χωριό (‘Πλενόμασταν σε μεταλλική σκάφη με παγωμένο νερό. Τα γλειφιτζούρια μας ήταν οι σταλακτίτες από τις στέγες των σπιτιών’).
Εκεί όπου ο χειμώνας σήμαινε δυο μέτρα χιόνι και το καλοκαίρι βουτιές σε παχιά στρώματα άχυρου και ξενύχτια στις αυλές των σπιτιών πάνω σε κιλίμια.
Μια 8χρονη που είδε τις πρώτες της ταινίες, αυτές με τη Βουγιουκλάκη, τον Ξανθόπουλο και τον Κούρκουλο, στο καφενείο των γονιών της από τους περιοδεύοντες σινεμάδες της εποχής.
Μια 12χρονη που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη στην προσπάθεια των -απόφοιτων δημοτικού- γονιών της να της δώσουν καλύτερες συνθήκες ζωής και παιδείας (‘ Η μητέρα μου που ήταν αρχόντισσα στο χωριό κατέληξε να καθαρίζει σκάλες και να πλένει ρούχα σε διάφορες κυρίες της γειτονιάς, μέχρι να δουλεύει σε εργοστάσια για να επιζήσουμε’).
Μια αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος που άφησε και αφήνει με το στόμα ανοιχτό όποιον είχε την ευκαιρία να την δει από κοντά σε θεατρική παράσταση. Ήδη από την εποχή που είχε ιδρύσει την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης.
Μια γυναίκα που έχει μάθει να ζει με τα λίγα (‘ Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έχω ζήσει με λίγα. Παλιότερα ζούσα με ελάχιστα. Τα τελευταία χρόνια που έχω υποχρεώσεις οικογενειακές, τη συντήρηση των γονιών μου, ένα στεγαστικό πρέπει να δουλεύω συνέχεια για να μπορώ να αντεπεξέλθω’).
Αλλά που, στον έρωτα, ποντάρει, ρισκάρει και δίνει τα πάντα.
‘Ο έρωτας έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Νομίζω ότι από τα χειρότερα πράγματα που μπορούν να συμβούν είναι να βιώνεις έναν δυνατό έρωτα και να αισθάνεσαι ότι ο άλλος το προδίδει αυτό το πράγμα. Εκεί φτάνεις στα έσχατα σημεία, δηλαδή μπορεί να φτάσεις σε σημείο να χάσεις τον εαυτό σου, να μη θες να ζεις, να σέρνεσαι στα πατώματα’
Ή τουλάχιστον αυτό θέλουμε να πιστεύουμε εμείς για εκείνη.
Ένα φωτεινό πλάσμα που έχει βρει εδώ και χρόνια το νόημα της ζωής. Και αυτό δεν είναι κάτι που έχουμε πει ποτέ, για καμία άλλη.
πηγη
