Στοιχεία για τη σχέση των ταινιών και του παιξίματος του Θανάση Βέγγου με το μετεμφυλιακό κλίμα ...
στην Ελλάδα και άγνωστες λεπτομέρειες από την καριέρα του βρίσκονται στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και βλέπουν τώρα το φως της δημοσιότητας στο νέο «Εργοτάξιο», την ετήσια περιοδική έκδοση των ΑΣΚΙ.
στην Ελλάδα και άγνωστες λεπτομέρειες από την καριέρα του βρίσκονται στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και βλέπουν τώρα το φως της δημοσιότητας στο νέο «Εργοτάξιο», την ετήσια περιοδική έκδοση των ΑΣΚΙ.
«Ο Βέγγος δεν αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό αφηρημένα, αντιπροσωπεύει τον ηττημένο, πληγωμένο, αλλά περήφανο λαό της δεκαετίας του 1940. Εκπροσωπεί ό,τι έμεινε από τις ελπίδες και τα οράματα που συνετρίβησαν μέσα σε λουτρό αίματος. Είναι ο ηττημένος, αλλά αξιοπρεπής και χαμογελαστός αγωνιστής, που επιμένει να μην το βάζει κάτω», εξηγεί στα «Νέα» ο ιστορικός Θανάσης Γάλλος.
Αυτό που έκανε τον κωμικό ηθοποιό ξεχωριστό ήταν η ικανότητά του να ερμηνεύει «λαϊκούς χαρακτήρες, φτωχοδιαβόλους, και μικροεπαγγελματίες». Άλλωστε, ανάμεσα στην απόλυσή του από την Μακρόνησο, το 1950, και το ντεμπούτο του με τον Νίκο Κούνδουρο στον κινηματογράφο(«Μαγική Πόλη») επιβίωσε δύσκολα δουλεύοντας εδώ και εκεί.
Την εποχή της δύσκολης επιβίωσής του απεικονίζει και η ταυτότητα-ντοκουμέντο της Ένωσης Τεχνικών Ελληνικού Κινηματογράφου με την επαγγελματική ένδειξη «Accessoiriste» (Φροντιστής). Όταν εγγράφηκε το 1956, είχε μόλις αρχίσει και την καριέρα του στον κινηματογράφο, ενώ νωρίτερα είχε κάνει πολλές δουλειές του «ποδαριού».
