Πόσους διεθνείς εικαστικούς καλλιτέχνες έχουμε; Μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ας υποθέσουμε πως είναι σήμερα όλοι τους άνω των 80 ετών και τυχαίνει να έρθει μια μέρα ο Αγιος Πέτρος να τους καλέσει όλους μαζί για την one way πτήση τους προς τους ουρανούς (Θεός φυλάξοι)....
Πόσο άραγε θα κόστιζε στο «πτωχό» (τω πνεύματι) υπουργείο Πολιτισμού να στείλει πέντε στεφάνια και έναν από τους κηφήνες του υπουργικού γραφείου ή τους συν αυτώ στην κάθε κηδεία; Το πολύ 300 ευρώ (για όλους). Ευτυχώς δεν αποδήμησαν εις Κύριον όλοι μαζί οι καλλιτέχνες που έχουν δοξάσει το όνομα της Ελλάδας διεθνώς, αλλά μόνον η γλύπτρια Χρύσα. Οπότε το κόστος θα ήταν μόνο 50-70 ευρώ.
Ε, λοιπόν, στην κηδεία της όχι μόνο δεν έδωσε το «παρών» κανείς ως εκπρόσωπος της πολιτείας, αλλά δεν φρόντισαν ούτε για τα τυπικά: να στείλουν ένα απλό στεφάνι, ένα μπουκέτο με αγριολούλουδα, ένα σκέτο τριαντάφυλλο, βρε αδερφέ... Τίποτα. Το πολιτισμένο υπουργείο ξέχασε τους καλούς τρόπους του και άφησε στα χέρια κάποιου τριτοκλασάτου γραφιά να «περιποιηθεί» με ύφος διεκπεραιωτικό το ολιγόλογο συλλυπητήριο που έφερε την υπογραφή του υπουργού. Ετσι, με ένα μέιλ (κόστος 0) αποχαιρέτησε η επίσημη πολιτεία μια καλλιτέχνιδα το όνομα της οποίας κοσμεί από χρόνια την ιστορία της αμερικανικής πρωτοπορίας. Το κακό είναι ότι αυτή η αδιαφορία προκάλεσε θλίψη και οργή σε όσους πήγαν να αποχαιρετήσουν τη Χρύσα παραμονές Χριστουγέννων εκείνο το βροχερό μεσημέρι στο Α' Νεκροταφείο, με μια πίκρα που την έβλεπες πάνω τους να πέφτει βαριά.
Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ
