Τις εποχές προ «πολυκαταστημάτων», στο κέντρο της Αθήνας υπήρχαν πολλοί μπακάληδες, καφεπώλες, καταστηματάρχες νεωτερισμών, και ακόμα, πολλοί θεατρικοί επιχειρηματίες.
Τα θέατρα ήταν ...αρκετά στο κέντρο της πόλης. Λίγοι οι θεατρώνες που διέθεταν πάνω από μία αίθουσα. Διέθεταν όμως το μεράκι του «μάστορα» που δημιουργεί «χειροποίητα» μια θεατρική παραγωγή.
Από τότε πολλά άλλαξαν. Ο Σακελλάριος δεν κάνει ταινίες και μυθικοί θεατρικοί επιχειρηματίες όπως οι Μπουρνέλλης, Λειβαδάς και Λεμπέσης δεν υπάρχουν πια. Τα ολιγοπώλια εξαφάνισαν τους πολλούς επαγγελματίες του κέντρου. Τα θεατρικά ολιγοπώλια εξαφάνισαν το είδος των «μεμονωμένων» επιχειρηματιών του θεάτρου, εγκλωβίζοντας και επιβάλλοντας τους όρους τους στους εργαζομένους. Α! Υπάρχει και η ΠΕΕΘ. Μια παρωχημένη εργοδοτική ένωση, λαμπερή στο παρελθόν, πλήρως απαξιωμένη πια, με τα περισσότερα μέλη της, «επιχειρηματίες» κατ' ευφημισμόν.
Ασφυκτιώντας, το θέατρο αναζήτησε λύσεις εκτός των παραδοσιακών αιθουσών. Νέοι, αλλά και παλαιότεροι θεατρίνοι, μαζί με καινούργιους παραγωγούς, έστησαν τα πατάρια τους σε μικρές αίθουσες, χώρους αντισυμβατικούς, παντού όπου θα μπορούσαν να αρθρώσουν το δικό τους φρέσκο θεατρικό λόγο. Μακριά από τη μέγκενη του θεάτρου που έχει ως καλλιτεχνικό στόχο το κέρδος, και μόνον αυτό, στερώντας θεατρόφιλους από τα θέατρα των ολιγοπωλίων.
Στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου εμφανίζονται για λίγες ημέρες γύρω στα τρεις χιλιάδες θεατρικά συγκροτήματα. Εχω παρακολουθήσει παραστάσεις σε εκκλησίες, αποθήκες καταστημάτων, πατάρια, δωμάτια, παντού όπου μπορείτε να φανταστείτε.
Και να, εδώ στην Αθήνα, έρχεται ο δήμαρχος κ. Καμίνης και με βάση ένα μεταξικό νόμο του 1957 απειλεί να κλείσει όλους αυτούς τους χώρους. Για την ασφάλεια, λένε, θεατών και εργαζομένων.
Σε αυτή την εποχή της κρίσης, όλοι όσοι την επέβαλαν φοβούνται πολλά. Ο πολιτισμός είναι ένα από αυτά. Ηδη το κράτος τον έχει απαξιώσει. Τώρα, τον κυνηγά και από τις «φωτεινές σπηλιές» στις οποίες κατέφυγε.
Ζητείται λοιπόν ένα νέο νομικό πλαίσιο, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σύγχρονου καλλιτεχνικού γίγνεσθαι, θα βάζει όρους και θα δίνει ζωή στα μικρά θέατρα και όλους τους χώρους πολιτισμού. Αλήθεια, κ. Καμίνη, έχετε ελέγξει τα «μεγάλα» θέατρα; Πληρούν όλα τους όρους;
Το υπουργείο Πολιτισμού θα πρέπει κάποτε να εγκαταλείψει την αγρανάπαυση, κ. Παναγιωτόπουλε. Επιτέλους!
ΠΑΝΟΣ ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΣ
