Η Βενετία αγαπάει τους Ελληνες. Τα τελευταία χρόνια όχι μόνο μας συμπεριλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους αλλά μας δίνουν και βραβεία.
Φορώντας ένα κατακόκκινο φόρεμα ...η Ελένη Ρουσινού ποζάρει στο κόκκινο χαλί της πρεμιέρας της ταινίας «Miss Violence»
Το 2010, η Αριάν Λαμπέντ κερδίζει το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για το «Attenberg» της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγκάρη (ενώ συν-διαγωνίζεται με τη Νάταλι Πόρτμαν για τον «Μαύρο Κύκνο» παρακαλώ). Το 2011, ο Γιώργος Λάνθιμος και ο Ευθύμης Φιλίππου φεύγουν με το βραβείο σεναρίου για τις «Αλπεις».
Το 2012, ο Γιώργος Ζώης βραβεύεται για τη μικρού μήκους ταινία του «Τίτλοι τέλους». Και φέτος; Φέτος οι κριτικές ξεχωρίζουν το «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά που έχει ήδη δημιουργήσει κάποιο buzz, όχι τόσο λόγω κοσμοσυρροής αλλά λόγω της ακρότητας του θέματός του.
Διαβάζουμε στη «Ρεπούμπλικα»: «Ο κόσμος δεν πηγαίνει και τόσο καλά, και το σινεμά, τουλάχιστον σ' αυτή την 70ή διοργάνωση, βλέπει μόνο μαύρο. Δεν ασχολείται βέβαια με πολέμους, δικτατορίες, πολιτικές και οικολογικές καταστροφές - κοινώς, με τίποτα "μεγάλο". Προτιμά όμως να εστιάζει σε άλλα σκοτάδια: Σε μοναχικούς ψυχοπαθείς δολοφόνους, πλούσιες αισθησιακές φόνισσες, εξωγήινους με ανθρώπινη μορφή που τρέφονται με τη δική μας σάρκα, πατεράδες τόσο φρικτούς που εύχεσαι τα παιδιά να ήταν ορφανά και τώρα, έναν έλληνα-θεό της βίας, σ' ένα περιβάλλον όπου βασιλεύουν η τυραννία, η καταπίεση, η υποκρισία και η σιωπή. Η οικογένεια, με την οποία οι περισσότεροι συνδέουμε όλες τις χαρές μας, ευλογημένη από την Εκκλησία που υπερασπίζεται διαρκώς την ενότητά της, καταντά ένα αδιαπέραστο φρούριο, όπου βασιλεύει η πιο φρικτή κόλαση, κρυμμένη καλά στη φαινομενική κανονικότητά της».
Ολα αυτά για το «Miss Violence», τη νέα, πολυαναμενόμενη εδώ, δεύτερη ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά. Και ο «Κυνόδοντας» βέβαια μίλησε σκληρά για τον προαναφερθέντα θεσμό, το εγκυρότατο «Hollywood Reporter» όμως διαχωρίζει την κατάσταση στην κριτική που δημοσίευσε χθες: «Αυτό το στημένο με ακρίβεια φιλμ δεν ανήκει τόσο στο λεγόμενο κύμα του "Hellenic Weird Wave" αλλά μοιάζει με μια πιο κλασική - κυριολεκτικά - ελληνική τραγωδία». Οι συνδέσεις με τη σημερινή πολιτική κατάσταση της χώρας γίνονται, ο ίδιος ο σκηνοθέτης όμως τονίζει πως η ταινία δεν αναφέρεται τόσο στην οικονομική κρίση όσο στην κρίση των αξιών που ταλανίζει τη χώρα. Υπάρχουν πάντως και οι θεατές που χτύπησαν την ταινία - ακούστηκαν και βαριές εκφράσεις στα λεγόμενα tweets. Ο διχασμός όμως είναι πάντα ένα καλό σημάδι, ιδίως όταν διακυβεύονται έπαθλα και διακρίσεις.
Την ίδια ώρα στο Φεστιβάλ, οι δύο προαναφερόμενοι έλληνες κινηματογραφιστές Γιώργος Λάνθιμος και Αθηνά-Ραχήλ Τσαγκάρη συμμετέχουν στο ειδικό πρόγραμμα Venice 70 - Future Reloaded. Το concept έχει ως εξής: 70 σκηνοθέτες απ' όλον τον κόσμο καλούνται να φιλμάρουν από μια ταινία μικρού μήκους, διάρκειας 60-90 δευτερολέπτων. Το θέμα είναι ελεύθερο ενώ ανάμεσα στους σκηνοθέτες (και μαζί με τους δύο «δικούς» μας) συναντάμε τους Μπερνάντο Μπερτολούτσι (πρόεδρος, επίσης, της φετινής διοργάνωσης), Σεκάρ Καπούρ, Αμπάς Κιαροστάμι και ο αμερικανός cult Μόντε Χέλμαν. Η ταινία του Λάνθιμου, διάρκειας 90 δευτερολέπτων, αφορά μια παρέα παιδιών μέσα σε ένα δάσος ενώ αυτή της Τσαγγάρη, στην οποία πρωταγωνιστεί η Ευαγγελία Ράντου, τιτλοφορείται «24 Frames Per Century» και διαρκεί δύο λεπτά.
