Ο Φρόιντ και τα θεμελιώδη έργα του

Στο «Πέραν της αρχής της ηδονής» (Jenseits des Lustprinzips), που γράφτηκε το 1920, ο Φρόιντ συνδυάζει την ψυχανάλυση με τη φιλοσοφία και την εξελικτική βιολογία, αναγνωρίζοντας ως ....
γενικό χαρακτηριστικό των ενορμήσεων την τάση να αποκαταστήσουν μία προγενέστερη κατάσταση του ατόμου, η οποία δεν είναι άλλη από το θάνατο.

SIGMUNT FREUDΣτο «Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας» (Das Unbehagen in der Kultur), που γράφτηκε το 1929, ο Φρόιντ ασχολείται με τις θεμελιώδεις συγκρούσεις μεταξύ του πολιτισμού και του ατόμου, αναγνωρίζοντας ως πρωταρχικό πρόβλημα την αντίθεση ανάμεσα στην αναζήτηση του ατόμου για ελευθερία και την απαίτηση του πολιτισμού για κομφορμισμό και καταπάτηση των ενστίκτων.

Στο «Το Εγώ και το Αυτό» (Das Ich Und Das Es), που γράφτηκε το 1923, ο Φρόιντ διατυπώνει τις θεωρίες του για τις ψυχοδυναμικές τού Εγώ, του Υπερεγώ και του Αυτό, οι οποίες υπήρξαν καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της ψυχαναλυτικής θεωρίας.

Στο «Το μέλλον μιας αυταπάτης» (Die Zukunft einer Illusion), που γράφτηκε το 1927, ο Φρόιντ δίνει τη δική του ερμηνεία για τις ψυχολογικές καταβολές των θρησκευτικών αντιλήψεων, παρουσιάζοντας τη θρησκευτική διαπαιδαγώγηση ως ανασταλτικό παράγοντα στην πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού.

Στο κείμενο της διάλεξης «Ονειρο και τηλεπάθεια» (Traum und Telepathie, 1922), που ο Φρόιντ έδωσε στην Ψυχαναλυτική Ενωση της Βιέννης, καθώς και το εξαιρετικά κατατοπιστικό σύγγραμμα «Το όνειρο» (Uber den Traum), που γράφτηκε το 1901 ως μια συντομευμένη και απλοποιημένη εκδοχή της «Ερμηνείας των ονείρων» (1899).

Στην «Εισαγωγή στον ναρκισσισμό» (Zur Einfuhrung des Narzibmus, 1914) ο Φρόιντ καταπιάνεται με τα βαθύτερα προβλήματα της σχέσης τού Εγώ με τα εξωτερικά αντικείμενα.

Στο «Οικονομικό πρόβλημα του μαζοχισμού» (Das Okonomische Problem Des Masochismus, 1924) επιχειρείται μια σύνδεση ανάμεσα στις μαζοχιστικές τάσεις και την ενόρμηση του θανάτου. Τέλος, ο Φρόιντ μελετά το φαινόμενο του φετιχισμού, το οποίο και αποδίδει στο ανδρικό άγχος του ευνουχισμού (Fetischismus, 1927).

Στην «Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ» (Massenpsychologie und Ich-Analyse), που γράφτηκε το 1921, ο Φρόιντ προσεγγίζει την ψυχολογία των μαζών ως αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχολογίας του ατόμου. Παράλληλα αναζητά τα ιδιαίτερα στοιχεία που καθορίζουν τη δυναμική της μάζας και εξασφαλίζουν τη συνοχή της ή, αντίθετα, οδηγούν στη διάλυσή της.

Στην «Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής» (Zur Psychopathologie des Alltagslebens, 1901), ο Φρόιντ αναζητά κρυμμένες προθέσεις, ενδόμυχες επιθυμίες και καταπιεσμένες σκέψεις, καλυμμένες πίσω από φαινόμενα όπως η ξεχασιά κύριων ονομάτων, η παρανάγνωση και η παραδρομή στη γραφή, τα ολισθήματα της γλώσσας και άλλες φαινομενικά τυχαίες και συμπτωματικές πράξεις, στις οποίες όλοι μας υποπίπτουμε καθημερινά.

πηγη