[...] Ότι οι δικοί μας νεοναζί στον τρόπο που φέρονται και στολίζονται, είναι βουντουιστές, είναι φανερό. Πάνε να κλέψουν τη δύναμη των άλλοτε σφαγέων τους και νυν πάλι καταπιεστών με μαγικές μιμήσεις και πρωτόγονες τελετές, μιμούμενοι ακόμα και την.... επιθετικότητα των ναζί, την δολοφονική τους συμπεριφορά και το υβρεολόγιο τους. Το φαινόμενο είναι μοναδικό στην ευρωπαϊκή Ελλάδα και πήρε τρομακτική έκταση λόγο της βάρβαρης πολιτιστικής και οικονομικής συμπεριφοράς της γερμανοτραφούς Τρόικας απεναντί μας με το να μας καταντήσει τριτοκοσμικούς [...] Ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης, μιλά με την Κρυσταλία Πατούλη, εξηγώντας τι σημαίνει «ταύτιση με τον επιτιθέμενο» ή αλλιώς, το φαντασιακό σύνδρομο – ψυχολογική άμυνα, που δημιουργεί τους νεοναζί στη χώρα μας.
«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»
Περιμένοντας τους Βαρβάρους,
Κ. Π. Καβάφης
N.B: Όχι μόνο ήρθαν αυτοί οι βάρβαροι, αλλά εμφανίστηκαν ξαφνικά με όλα τα στολίδια που αρέσουν στους Βαρβάρους, όπως λέει ο Καβάφης τόσο διορατικά, άμα βλέπεις τους χρυσαυγίτες με τα τατού, τους αγκυλωτούς σταυρούς, τα μαύρα κοστούμια, τα ξυρισμένα κεφάλια, τους πυρσούς, τις νυχτερινές πορείες και τελετές. τα τραγούδια και τα παρατράγουδα, τις απειλές ότι θα νομοθετήσουν, ολόκληρο το θέατρο των ύβρεων σε χυδαία γλώσσα, και την εκάστοτε δολοφονική βία.
Αν δεν ήταν εκεί μπροστά μας να μας θυμίσουν πόσο ανασφαλείς είμαστε και πόσο χρειαζόμαστε την ταύτιση με τους ισχυρούς του κόσμου ετούτου, είτε πλούσιους είτε διάσημους, είτε πολιτικά ισχυρούς, θα έπρεπε να τους εφεύρουμε, ως το σύμπτωμα της μακράς μας ασθένειας των αιώνων. Τον φόβο του αφανισμού.
Οι αρχαϊκοί λαοί πίστευαν ότι κατοικούνται απ” τα φαντάσματα ή πνεύματα των προγόνων τους, τους οποίους παρίσταναν με διάφορες μάσκες γλυπτά τοιχογραφίες ζώων σε σπήλαια ή σε τοτέμ, άλλοτε απειλητικούς και φοβερούς για να τρομάξουν εχτρούς και φίλους και άλλοτε με άλλα πολλά σύμβολα για να τους τιμήσουν με χορούς και τελετουργίες.
Διότι οι βάρβαροι οι αληθινοί δεν γεννιούνται από το τίποτα. Ενυπάρχουν ήδη στις συνειδήσεις πριν ξεπεταχτούν ως φαινόμενο. Οι 430 χιλ. ψηφοφόροι που τους ψήφισαν τους είχαν ήδη μέσα τους και δεν ήταν λίγοι. Αυτά τα φαινόμενα είναιπροεκτάσεις του διαστρεβλωμένου φθαρμένου ψυχισμού που τους τρέφει, και βέβαιατων συνθηκών αδυναμίας, καταπίεσης, υποταγής και ταπείνωσης που περνάμε.
Η ταύτιση με τον καταπιεστή σου, τον εχτρό, τον κατακτητή σου, τον τύραννο σου, στο ατομικό επίπεδο έχει ανιχνευτεί από πολλούς ψυχαναλυτές και λογοτέχνες, ιδίως τον Ντοστογιέφσκι. Και στο συλλογικό επίπεδο, όμως, η μίμηση ή η ταύτιση είναι επίσης πολύ γνωστή.
Φυλές του Ειρηνικού έχτιζαν με ξύλα ομοιώματα αεροπλάνων για να προσελκύσουν μαγικά τις αεροπορικές πτήσεις ευρωπαίων. Η προσομοίωση είναι έναν παράλληλο φαινόμενο. Στο επίπεδο των θρησκειών η μίμηση είναι διαδεδομένη τόσο από τους Σουμέριους και Βαβυλωνίους ίσαμε τους Έλληνες και τους Ετρούσκους ή τους Ρωμαίους.
Όπως και το πάνθεο του Βουντού της Αιτής που μετατρέπει τους αφρικανικούς θεούς του, σε αντίστοιχα πρόσωπα των ευρωπαϊκών θρησκειών, είτε παγανιστικά είτε χριστιανικά ή σε τρέχοντα πρόσωπα, όπως ο Βαρώνος Σάββατο Θεός του θανάτου. Οι Μάμπο τους και οι Χουνγκάν, Ιέρειες και Ιερείς αντίστοιχα.
Μια Κατερίνα Ντάναμ πανέμορφη Μάμπο που γνώρισα στο Παρίσι, έγραψε ένα βιβλίο το «Στοιχειωμένο Νησί» όπου περιγράφει τις τελετές. Οι Λόα, κατώτερα πνεύματα, αντιστοιχούν σ’ενα καθολικό Άγιο. Η θρησκεία ονομάζεται Συγκρετική, γιατί συνενώνει δύο θρησκείες. Και μιά τους πρακτική είναι η στοίχειωση, η κατάληψη του πιστού, από έναν Θεό ή μια Θεά τους.
Αυτή η θρησκεία είναι των δούλων Αφρικανών στην Αμερική κυρίως Καραβαϊκή όπως το Σαν Ντομιγκο. Η μίμηση των επαναστατημένων μαύρων δεν αρκείται στη θρησκεία αλλά και σε όλα τα αξιώματα των κατακτητών τους Γάλλων.
Το μίγμα είναι πολύ πρωτότυπο και δεν συγκρίνεται με την χονδροειδή μίμηση των Ελλήνων νεοναζί από Γερμανικά πρωτότυπα, αλλά ο μηχανισμός της ταύτισης είναι ο ίδιος. Οι καταπιεστές Γάλλοι στοιχειώνονται και συγχωνεύονται με τους κατακτημένους, που τους κλέβουν τη μαγική τους δύναμη.
Ότι οι δικοί μας νεοναζί στον τρόπο που φέρονται και στολίζονται, είναι βουντουιστές, είναι φανερό. Πάνε να κλέψουν τη δύναμη των άλλοτε σφαγέων τους και νυν πάλι καταπιεστών με μαγικές μιμήσεις και πρωτόγονες τελετές, μιμούμενοι ακόμα και την επιθετικότητα των ναζί, την δολοφονική τους συμπεριφορά και το υβρεολόγιο τους. Το φαινόμενο είναι μοναδικό στην ευρωπαϊκή Ελλάδα και πήρε τρομακτική έκταση λόγο της βάρβαρης πολιτιστικής και οικονομικής συμπεριφοράςτης γερμανοτραφούς Τρόικας απεναντί μας με το να μας καταντήσει τριτοκοσμικούς.
Η ΧΑ είναι ένα τριτοκοσμικό φαινόμενο. Κινδυνεύει αυτός ο πρωτοφανής νεοναζισμός στην Ελλάδα να γίνει θρησκεία, μια θρησκεία του… διαβόλου, αν δεν αναλυθούν εκτενώς και από πολλές πλευρές τα πρωτόγονα κίνητρα τους, της μαγικής προσομοίωσης με τον ισχυρό πρώην και νυν σφαγέα.
Τι διαφέρουμε από την Χαϊτί, ή τους Ιρλανδούς που μιμήθηκαν τους άγγλους σε μια ολόκληρη τάξη Αγγλοϊρλανδών γαιοκτημόνων που φέρονταν στους φτωχούς Ιρλανδούς χειρότερα από τους Άγγλους; Οι Ινδοί παρόλο τον αρχαίο τους πολιτισμό μιμήθηκαν τους Άγγλους παρόλο που τούς μισούσαν και πήραν τη γλώσσα τους σε μεγάλη έκταση, τουλάχιστον διοικητικά και λογοτεχνικά ακόμα και σήμερα.
Από την άλλη πλευρά, έργα σημαντικά μικρών λαών που είχαν κατακτηθεί η παρακμάσει έβγαλαν σπουδαίους ποιητές. Η Αργεντινή τον Μπόρχες, η Τσεχία τον Κάφκα, η Αλεξάνδρεια τον Καβάφη, η Πορτογαλία -με 50 χρόνια δικτατορίας- τον Πεσσόα, το Μεξικό τον Οκτάβιο Παζ, η Ιρλανδία τον Τζόυς, έναν Μπέκεττ, τον Γέητς, αλλά και τον Σουίφτ, κι εμείς έναν Σεφέρη έναν Ελύτη κι έναν Ρίτσο. Οι Ρουμάνοι έναν Τζαρά έναν Γκερασίμ Λούκα, έναν Ιονέσκο.
Όλοι από νότιους κυρίως λαούς, ενώ οι βόρειοι μετά τον Ίψεν και τον Στρίνγμπεργκδεν έβγαλαν κανέναν τέτοιου μεγέθους.
Κρ. Π.: Μιλάτε, για την «ταύτιση με τον επιτιθέμενο», μία από τις ψυχολογικές άμυνες που ανέπτυξε εκτενώς ο Φρόυντ, όπου όταν στην παιδική ηλικία ένα παιδί κακοποιείται (με οποιονδήποτε τρόπο) από το γονιό του, επειδή δεν το αντέχει ή …για να το αντέξει, ταυτίζεται (ασυνείδητα) με αυτήν την συμπεριφορά του…
Ν.Β.: Ακριβώς. Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο γονιό, που κάνει το μικρό παιδί, είναι αυτό το ψυχολογικό φαινόμενο, το οποίο είχε ερευνηθεί από τον Φρόυντ και από άλλους ψυχαναλυτές, της σχολής του Φρόυντ, αλλά και άλλων σχολών. Αυτό το σύνδρομο -θα λέγαμε- της ταύτισης, είναι ακριβώς αυτό που εξηγεί το παράλογο της Χρυσής Αυγής. Αυτό που μας φαίνεται τόσο πολύ ανήκουστο, δηλαδή ένα μόρφωμα ελληνικό να μιμείται τους Ναζί, μπορούμε να το εξηγήσουμε εις βάθος, μόνο με αυτόν τον τρόπο.
Στην δυτική Αφρική υπήρχε μια κίνηση Βουντού παρουσιασμένη σε ντοκιμαντέρ μίας αγγλοσαξωνίδας και του συζύγου της, που το είδε πιθανόν και ο Ζαν Ζενέ και έγραψε το θεατρικό του έργο, «Οι Μαύροι», όπου αυτοί οι μαύροι ασπρίζουν τα πρόσωπα τους και υποδύονται τους λευκούς κατακτητές τους.
Για παράδειγμα, υπάρχει ο Ντόκτορ Ουάιτ, δηλαδή ο Λευκός, ο οποίος είναι ο πάνσοφος αρχηγός της τελετής, και υπάρχουν επίσης, ο Στρατηγός με στολή τών αποικιοκρατών, ο αρχηγός της Αστυνομίας με τη στολή του, η σύζυγος του Ντόκτορ Ουάιτ, και οι άλλοι κομπάρσοι που παριστάνουν τους αποικιοκρατούμενους, και που τους φέρονται συμβολικά σκληρά χτυπώντας τους με ράβδους...
Η ταύτιση είναι απόλυτη και δεν είναι παιχνίδι. Μέσα από αυτό, καταλαβαίνει κανείςτον βαθύ μηχανισμό που οδήγησε στη Χρυσή Αυγή, η οποία κάνει ακριβώς αυτό, με τους γερμανούς ναζί της κατοχής. Είναι η ταύτιση του θύματος με τον θύτη!
Στα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι υπάρχουν πολλές τέτοιες ατομικές περιπτώσεις, όπως και στον Γκογκόλ, και σε άλλους, επειδή οι Ρώσοι είναι λαός που καταπιέστηκε σκληρά από την άρχουσα τάξη των Μπογιάρων, όπως ήταν και οι δικοί μας Κοτσαμπάσηδες.
Το φαινόμενο αυτό έχει μελετηθεί. Και ο Μπαχτίν στον Κόσμο του Ραμπελαί αποδίδει το καρναβάλι σε παρόμοιους μηχανισμούς, εκτόνωσης των καταπιεσμένων για ένα χρονικό διάστημα επιτρεπόμενο από την εκκλησία.
Το ίδιο ισχύει για ανάλογες τελετές του νέου έτους όπου τυχαίοι υποδύονται τον Βασιλιά και κατόπιν θυσιάζονται. Ο Σερ Τζέημς Φρέιζερ έχει μελετήσει το φαινόμενο κάτω από πολλές προοπτικές και ερμηνείες καθώς και ο Μιρσέα Ελιάντ.
Αλλά και οι δούλοι στην αρχαία Αθήνα και Ρώμη μια φορά το χρόνο απολάμβαναν το ρόλο των αφεντικών τους για ένα τριήμερο η περισσότερο ή λιγότερο…
Στην περίπτωσή μας, επειδή είμαστε ένας λαός που έχει υποστεί σε διάστημα της ιστορίας του, πολλές κατακτήσεις, η ταύτιση με τον επιτιθέμενο, βρίσκεται εν δυνάμει μέσα στην ψυχολογία μας. Δεν εκφράζεται αμέσως. Εκφράζεται όταν ευνοούν οι περιστάσεις, όπως είναι η σημερινή, όπου μας σπρώχνει στον τοίχο η τρόικα με τους Ευρωπαίους και τους Γερμανούς. Υπάρχει μία επιστροφή… των Γερμανών, που θυμίζει την Κατοχή, και είναι αρκετή για να ξεκινήσει να εκφράζεται ο μηχανισμός της ταύτισης.
Οπότε, εμφανίζεται αυτό το θέατρο της… μαύρης μαγείας. Δηλαδή, θεωρώ, ότι ο Μιχαλιολάκος, η σύζυγός του, και όλοι αυτοί, όπως π.χ. ο Κασιδιάρης, ο τρόπος με τον οποίον φέρονται, δεν είναι ως αρχηγοί ενός κάποιου κόμματος, αλλά μίας σέκτας μαύρης μαγείας. Είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό το φαινόμενο, παρά στο φαινόμενο το πολιτικό.
Ε, αυτό, είναι μοναδικό στην Ευρώπη, και νομίζω ότι οφείλεται και στην ιστορία μας. Κι είναι αυτό που με εμπόδισαν να πω, στην εκπομπή της Στάη. Διότι, σε αυτό το συμπέρασμα ήθελα να καταλήξω, από την ανάλυση που είχα ξεκινήσει να κάνω τότε.
Με αυτό το σκεπτικό, έλυσα το πρόβλημα του παράδοξου αυτού φαινόμενου, διότι πρόκειται περί ακραίου παράδοξου, να ταυτιστείς με τον σφαγέα σου, και να παριστάνεις τον σωτήρα του έθνους, όπως σε αυτή την περίπτωση.
Τώρα, υπάρχει κι άλλη προϊστορία… Δεν είναι η πρώτη φορά που ονομάζονται κάπως έτσι, μυστικιστικές οργανώσεις ιδίως στην Ιρλανδία, όπως είναι το όνομα της Χρυσής Αυγής. Είναι γνωστή αυτή η ονομασία. Από εκεί κατάγονται όλα αυτά. (Θυμίζω και τον Aleister Crowley, ο οποίος είναι πασίγνωστος για την εξάσκηση μαύρης μαγείας και του οποίου η κίνηση των οπαδών του λεγόταν «Χρυσή Αυγή» -»Golden Dawn»!)
Και έχω την εντύπωση ότι η ελληνική Χρυσή Αυγή, καθοδηγείται, είτε από ανάλογα βιβλία, είτε από πρόσωπα τα οποία τους κατευθύνουν για το πώς θα ενεργήσουν.
Κι έχουν πετύχει σε μεγάλη κλίμακα, να ξεγελάσουν τον κόσμο ότι είναι ένα καλής πίστεως κόμμα, με τους 430.000 ψηφοφόρους, οι οποίοι έχουν υποστεί αυτή την προπαγάνδα, ότι ο μόνος τρόπος να αντιδράσουν μέσα στη βία είναι με βία, κι όχι πραγματικά οι ίδιοι, αλλά κυρίως σε φαντασιακό επίπεδο… μέσω αυτού του μορφώματος της Χ.Α.
Κρ.Π.: Επιπλέον, όταν ταυτίζεται με τον γονιό του το μικρό παιδί, φέρεται με τον ίδιο τρόπο σε συνομίληκούς του, και αργότερα – στην ενήλικη ζωή του- σε άλλους που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους απέναντι στην δική του -πλέον- βία.Επαναλαμβάνει δηλαδή, το τραυματικό γεγονός της κακοποίησής του –διότι το τραύμα σταματά το χρόνο με το να επαναλαμβάνεται- ες αεί, από την πλευρά όμως του επιτιθέμενου.
Συχνά, όμως, το παιδί, για διάφορους λόγους που δεν του επιτρέπουν να αντιδράσει με την ταύτιση, αντί να επαναλάβει στους άλλους αυτό που εισέπραξε, το επαναλαμβάνει μόνον στον εαυτό του αυτοκαταστροφικά.
Και υπάρχει και μία άλλη αντίδραση, όταν στο περιβάλλον του τυχαίνει να υπάρχει κάποιος «γνώστης –αρωγός»(κατά Μίλερ), ο οποίος του δείχνει ότι κατανοεί την κακοποίησή του, και έτσι το βοηθά να την διαχειριστεί και όχι να την αρθνηθεί – απωθήσει, ή να διαστρεβλώσει το νόημά της με το να ταυτιστεί με τη βία της…
Τα αναφέρω, διότι όλοι αυτοί οι διανοούμενοι και καλλιτέχνες που αναφέρατε, αλλά και οι αγωνιστές(αριστεροί κατά κύριο λόγο) στην ιστορία της ανθρωπότητας, φαίνεται να λειτουργούν σε κοινωνικό επίπεδο, ως «γνώστες – αρωγοί» με τον πολιτισμό που χάρισαν στην ανθρωπότητα, διότι συντροφεύουν τους ανθρώπους στην συνειδητοποίηση της βίας που έχουν υποστεί, ώστε να μην αναγκαστούν να ταυτιστούν μαζί της.
Ν.Β.: Ακριβώς. Και μάλιστα ο Κάφκα, έχει ένα αφήγημα, που λέγεται «Η σωφρονιστική αποικία», όπου εγγράφονται στο θύμα οι εντολές του θύτη, του σφαγέα αποικιοκράτη, σε μία διαβολική μηχανή η οποία γράφει τις εντολές πάνω στο δέρμα του. Δηλαδή, είναι μία εικόνα φρικιαστική, του πόσο, αντίθετα με τους ανθρώπους που αντιδρούν, μπορεί να προχωρήσει αυτό το σύνδρομο της υποταγής στον επιτιθέμενο… Διότι, όταν ταυτίζεσαι μαζί του, ουσιαστικά υποτάσσεσαι απόλυτα…
Ο Κάφκα, με τη μεγάλη του διαύγεια, έβλεπε γύρω του ακριβώς τι γινότανε, σε μία μικρή χώρα όπως στην Τεχοσλοβακία τότε, κάτω από τους Αυστριακούς, και με μία γραφειοκρατία σαν τη δική μας, περίπου, τόσο βαριά και περίπλοκη, και επίσης η επιβολή της γερμανικής γλώσσας, που ήταν η γλώσσα του κατακτητή…
Κρ.Π.: Ακόμη, όταν βιώνεται μια τραυματική εμπειρία (δηλ. οποιασδήποτε μορφής βίαιη κακοποίηση) ο οργανισμός βρίσκεται σε σοκ και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου δεν συνεργάζονται επαρκώς(κάτι σαν λοβοτομή), με αποτέλεσμα να μπλοκάρεται η επικοινωνία τους και κατ’ επέκταση να κλειδώνεται αυτή η εμπειρία, όντως(όπως είπε ο Κάφκα), στο νευρικό μας σύστημα.
Είναι ένας βιολογικός μηχανισμός επιβίωσης (τέσσερις μηχανισμοί άμυνας υπάρχουν για την αντιμετώπιση μιας τραυματικής εμπειρίας: φεύγω, επιτίθεμαι(αμυνόμενος), παγώνω, παραδίδομαι).
Έτσι ένα βίωμα τραυματικής εμπειρίας δεν αφομοιώνεται αν δεν συνεργαστούν τα δύο ημισφαίρια για να το επανεπεξεργαστούν. Επαναλαμβάνεται ες αεί, με τους παραπάνω τρόπους που είπαμε, είτε ως ταύτιση με τον επιτιθέμενο, είτε ως αυτοκαταστροφή(με ανάλογα συναισθήματα φόβου(«ότι φοβάμαι το προκαλώ»), ενοχής, ή παραδοχής δικαίου στον επιτιθέμενο – με έναν τρόπο που περιγράφεται ως«ότι φοβάμαι το προκαλώ»., κλπ.
Μιλάτε λοιπόν σήμερα, για τη ρίζα αυτού του κακού…
Και η ρίζα του κακού, προέρχεται από την παιδική ηλικία, που εν πολλοίς αφήνεται… ανεπεξέργαστη στην ενήλικη ζωή…
Ν.Β.: Αυτή η ρίζα του κακού σε μας, είναι και συλλογική και ατομική. Και ως έθνος έχουμε υποστεί φοβερές κακουχίες και κατακτήσεις και δουλείες, και διωγμούς, αλλά και ως άτομα έχουμε ανατραφεί με τον ίδιο τρόπο, από πολύ καταπιεστικούς γονείς.
Κρ.Π.: Ακόμα και σήμερα, έρευνες δείχνουν ότι ένα στα δύο παιδιά κακοποιείται σωματικά(και δεν αναφέρονται στην ψυχολογική κακοποίηση).
Ν.Β.: Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Φρόυντ, έχει τίτλο «Ένα παιδί δέρνεται», και βέβαια προκαλείται αυτό το σύνδρομο, ακριβώς. Αναπτύσσω την συγκεκριμένη έρευνά μου, και νομίζω ότι αυτή η έρευνα πρέπει να γενικευτεί στην Ελλάδα, για να καταλάβουν οι περισσότεροι Έλληνες που βρίσκονται, και πως αντιδρούν αυτή τη στιγμή απέναντι σε ένα κακό το οποίο μας συμβαίνει, και το οποίο απλώς επαναλαμβάνει, ένα άλλο κακό, με αυτόν τον τρόπο: Της ταύτισης.
Και αυτός ο τρόπος είναι αδιέξοδος, διότι δεν λύνεται τίποτα με μία φαντασιακή ταύτιση – υποταγή.
Κρ.Π.: Οι Ανατολίκές φιλοσοφίες, λένε, ότι το κακό το συρρικνώνεις, όταν το αγνοείς(και δεν εννοούν, όταν δεν το γνωρίζεις…)
Ν.Β.: Υπάρχει και αυτό. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι τρόποι να αντιμετωπίσει κανείς αυτά τα φαινόμενα, αλλά η αντιμετώπιση εξαρτάται από τη φύση του κάθε φαινομένου. Αν είναι ένα φαινόμενο το οποίο μπορείς να το αγνοήσεις, ναι. Αλλά αν είναι ένα φαινόμενο, το οποίο δεν μπορείς να το αγνοήσεις, γιατί προκαλεί π.χ. δολοφονίες, πρέπει να το καταλάβεις.
Κρ.Π.: Και δεν πρέπει να σιωπήσεις; Αυτοί οι διανοούμενοι, που αναφέρατε, όπως και πολλοί άλλοι(κυρίως αγωνιστές), λειτούργησαν και ως ενεργοί μάρτυρες της κακοποίησης και της βίας που υφίσταται μία κοινωνία, παίρνοντας θέση, και όχι αντίθετα, ως σιωπηλοί μάρτυρες. Διότι οι -οποιασδήποτε μορφής- θύτες, το μόνο που ζητούν από το θύμα τους(και τους μάρτυρες), είναι η σιωπή…
Ν.Β.: Μα, φυσικά.. Η σιωπή των αμνών…
Κρ.Π.: Ο ρόλος του μάρτυρα, άρα, είναι πολύ σημαντικός στην κοινωνία.
Και δυστυχώς, όπως έχει ερευνηθεί, ο μάρτυρας μιας κακοποίησης, πολύ πιο εύκολα ταυτίζεται με τον θύτη, παρά με το θύμα…
Κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα, διότι βλέπουμε μία μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας, να παίρνει σήμερα εύκολα το μέρος των θυτών(που είναι κυρίως η Γερμανία και οι εντολοδόχοι τους, στην ελληνική κυβέρνηση) και όχι των θυμάτων (η λέξη θύτης και θύμα, όχι βέβαια με την έννοια του winner και του loser – του νικητή και του ηττημένου αντίστοιχα), με αποκορύφωμα την Χ.Α., που ταυτίζεται μάλιστα μαζί τους με τον τρόπο που ήδη αναλύσατε.
Ν.Β.: Και μάλιστα ταυτίζονται και με την χειρότερη πλευρά τους… Και θέλω να πω και το εξής: Υπάρχει το φαινόμενο του γκέτο, όπου ένας κάτοικος του γκέτο βλέπει στον άλλον κάτοικο του γκέτο τον εαυτό του, και τον μισεί αντί να γίνει σύμμαχός του!
Κρ.Π.: Οπότε, που καταλήγουμε με όλο αυτό;
Ν.Β.: Με αυτό που είπα, ότι η μόνη ουσιαστική αντίσταση και άμυνά μας, είναι να σκεφτούμε με διαύγεια και να βρούμε τη βαθιά αιτία αυτών των φαινομένων που μας πλήττουν.
Κρ.Π.: Και να αντέξουμε να δούμε την κακοποίηση που υφιστάμεθα ως χώρα… και όχι να σιωπήσουμε(πόσο μάλλον να ταυτιστούμε με τους κακοποιητές). Γιατί τότε, μόνο, μπορεί να υπάρξει και αποτελεσματική αντίσταση σε πλειοψηφία…
Ν.Β.: Να καταλαβαίνουμε και τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν κάποιοι, ο οποίος δεν είναι καθόλου σωστός, όπως π.χ. ένας μάρτυρας κακοποίησης να παίρνει το μέρος του θύτη αντί του θύματος.
Κρ.Π.: Η κοινωνία, ο πλανήτης ολόκληρος, είναι διαπαιδαγωγημένος, να ταυτίζεται με τον επιτιθέμενο, και για να απολαμβάνει το φανταστικό αίσθημα της εξουσίας;
Ν.Β.: Αυτό το θέμα το είχε αναφέρει και ο Φουκώ. και σε συλλογικό επίπεδο, εμφανίζεται όταν οι περιστάσεις το επιτρέπουν. Δηλαδή σαν ηφαίστειο, το οποίο κοιμάται, αλλά από κάτω έχει φλόγες και μπορεί ανά πάσα στιγμή να ενεργοποιηθεί, να εκραγεί, όταν η πίεση γίνει αφόρητη και βγαίνει στην επιφάνεια. Συλλογικά συμβαίνει, όταν βρίσκεται ένας λαός υπό μεγάλη πίεση. Είτε κάτω από έναν ξένο κατακτητή, είτε μία τεράστια καταστροφή της φύσης.
Κρ.Π.: Και η απάθεια όμως απέναντι σε αυτή την καταστροφή, όπως βλέπουμε σήμερα να βυθίζεται μία πολύ μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, είναι σοβαρή διαταραχή. Η οποία, δείχνει συνενοχή με τον επιτιθέμενο, αν όχι ταύτιση…
Ο Χρόνης Μίσσιος, αντίθετα, είχε πει «δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, αλλά δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει»…
Ν.Β.: Βέβαια. Η ταύτιση, είναι ο πιο πρωτόγονος και εύκολος τρόπος.
Κρ.Π.: Η Άλις Μίλερ έχει αναφέρει: «Όταν κάποτε η άγνοια που προέκυψε από την απώθηση της παιδικής ηλικίας εξαλειφθεί και η ανθρωπότητα ξυπνήσει από το λήθαργό της, θα μπορέσει να αναστείλει αυτή την παραγωγή του κακού [...] Oι δικτάτορες είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία και σε ψυχαναγκαστική επανάληψη. Και πάντα νέα θύματα θα πληρώνουν το τίμημα.
Και ο Χίτλερ με τη συμπεριφορά του αποκάλυψε σε όλον τον κόσμο πώς ήταν ο πατέρας του: καταστροφικός, ανελέητος, επιδειξιμανής, αδιάκριτος, αλαζονικός, διεστραμμένος, εγωκεντρικός, κοντόφθαλμος και ανόητος. Με την ασυνείδητη μίμησή του τού έμεινε πιστός.
Για τον ίδιο λόγο παρόμοια συμπεριφορά επέδειξαν επίσης δικτάτορες όπως ο Στάλιν, ο Μουσολίνι, ο Τσαουσέσκου, ο Ιντί Αμίν, ο Σαντάμ Χουσείν και τόσοι άλλοι. Η βιογραφία του Χουσείν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ακραίας ταπείνωσης παιδιού, την οποία αργότερα πλήρωσαν με τη ζωή τους χιλιάδες θύματα της εκδικητικότητάς του. Η άρνηση να μάθουμε από αυτά τα γεγονότα φαντάζει παράδοξη, ωστόσο δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί.
Ο αδίστακτος τύραννος κινητοποιεί τους συγκαλυμμένους φόβους των ανθρώπωνπου κακοποιούνται όταν ήταν παιδιά, ανθρώπων που δεν μπόρεσαν -και εξακολουθούν να μην μπορούν- να κατηγορήσουν τον πατέρα τους και οι οποίοι παραμένουν πιστοί σε αυτόν, παρά τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί.
Ο τύραννος συμβολίζει αυτόν τον πατέρα από τον οποίο τα άτομα κρέμονται με κάθε τους κλωστή, με την ελπίδα ότι κάποτε, επιστρατεύοντας την τυφλότητά τους, θα τον μετατρέψουν σε στοργικό άνθρωπο».
Τέλος, και ο Σαμαράκης είχε πει, ότι η σημερινή Αντίσταση, είναι να προσπαθείς να είσαι ο εαυτός σου… Αντέχει σήμερα ο καθένας να δει ποιος είναι ο εαυτός του; Να δει τι έχει υποστεί(στο παρελθόν και στο παρόν); Να δει τι πρέπει να κάνει, τι θέση να πάρει απέναντι σε όλο αυτό; Και όχι να ταυτιστεί;
Ν.Β.: Πρώτα να δούμε εάν μπορεί να φτάσει κανείς στους σκεφτόμενους Έλληνες. Διότι πολλοί σκεφτόμενοι Έλληνες, σήμερα, παρασύρονται. Γι’ αυτό πρέπει η ανάλυση να διευκρινίζει όλα αυτά που περιγράψαμε, συνεχώς, ώστε να μην δημιουργούνται επικίνδυνες αυταπάτες όπως αυτή της Χ.Α και των ψηφοφόρων της… Διότι η άρνηση της πραγματικότητας είναι άκρως επικίνδυνη, εφόσον αναζητεί λύσεις εξωπραγματικές.-
