Της ΕΥΑΝΝΑΣ ΒΕΝΑΡΔΟΥ
Δέκα ελληνικές ταινίες θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο τον Σεπτέμβριο (5-15/9). Το πρόγραμμα City to City είναι φέτος αφιερωμένο στην Αθήνα, και φιλοδοξεί να παρουσιάσει «την ενδιαφέρουσα κινηματογραφία που αναδύεται από ...την περιοχή».
«Wild Duck»: Γιώργος Πυρπασόπουλος - Αλέξανδρος Λογοθέτης
Δύο ταινίες θα προβληθούν σε παγκόσμια πρεμιέρα: το «Wild Duck» του Γιάννη Σακαρίδη και το «Να κάθεσαι και να κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά. Σας τους συστήνουμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΚΑΡΙΔΗΣ
Ταινία με βάση τον απαγχονισμό του Τσαλικίδη
Το 2006, το σκάνδαλο των υποκλοπών με τη Vodafone είχε εμπνεύσει στο νεαρό σκηνοθέτη μια συναρπαστική μικρού μήκους ταινία, τη βραβευμένη «Αλήθεια». Και να που τώρα επιστρέφει στο ίδιο θέμα με το «Wild Duck».
Ο Δημήτρης (Αλέξανδρος Λογοθέτης), μηχανικός τηλεπικοινωνιών, κλείνει την επιχείρησή του λόγω χρεοκοπίας. Αναλαμβάνει να διαλευκάνει ένα σκάνδαλο υποκλοπών μαζί με έναν πρώην συνάδελφο (Γιώργος Πυρπασόπουλος). Η έρευνα τους τούς οδηγεί σ' ένα ύποπτο διαμέρισμα πολυκατοικίας. Σύντομα, μια καρκινοπαθής ένοικος του επάνω ορόφου (Θέμις Μπαζάκα) αποσπά την προσοχή του Δημήτρη...
Ο Γιάννης Σακαρίδης, ύστερα από μια επιτυχημένη καριέρα μοντέρ στο Λονδίνο (όπου γύρισε και κάμποσες μικρού μήκους), επέστρεψε πριν από μερικά χρόνια στην Ελλάδα. Στη λάθος συγκυρία... Δεν το μετάνιωσε.
Η ταινία του έγινε ύστερα από μεγάλη έρευνα για το θέμα. «Ο χαρακτήρας του Πυρπασόπουλου είναι βασισμένος στην περίπτωση του Κώστα Τσαλικίδη, κορυφαίου μηχανικού τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα, που βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του, λίγο μετά το σκάνδαλο με τις υποκλοπές».
«Να κάθεσαι και να κοιτάς». Η Μαρίνα Συμεού αναλαμβάνει δράση«Οι υποκλοπές είναι παγκόσμιο φαινόμενο - πάρτε για παράδειγμα τις αποκαλύψεις του Σνόουντεν ότι η Αμερική, μέσω του NSA, παρακολουθεί όλο το Ιντερνετ...».
Η Ελλάδα της κρίσης είναι παρούσα: «Ο Στάνκογλου παίζει έναν τοκογλύφο που παίρνει όλα τα μηχανήματα του ήρωα. Αυτό τον οδηγεί στη γενέτειρά του, τη Σκύδρα, στη Β. Ελλάδα», γενέτειρα και του ίδιου του Σακαρίδη. Λογικό ήταν να αξιοποιήσει στο έπακρο τους δικούς του εκεί: «Ο ανιψιός μου ήταν unit manager, οι αδελφές μου υπεύθυνες για το catering, οι φίλοι μου και ο θείος μου έπαιξαν ρόλους. Στην Αθήνα μαγείρευε η πεθερά μου!». Ο Γ. Σακαρίδης είναι παντρεμένος με τη γνωστή κριτικό κινηματογράφου Βένια Βέργου - έχουν μάλιστα ένα τρίχρονο αγοράκι, τον Δημήτρη, που εμφανίζεται και ως... συμπαραγωγός της ταινίας. «Ταλαιπωρήθηκε πολύ για να γυριστεί αυτή η ταινία! Αφήστε που, για να γράψω το σενάριο, έπρεπε να περιμένω να κοιμηθεί...».
Ναι, η ταινία, μια συμπαραγωγή της ΕΡΤ, ήταν μια οικογενειακή υπόθεση. Αλλα και υπόθεση ανθρώπων με κοινό όραμα: την παραγωγή υπογράφει η «Athens Filmmakers Co-Operative», ένα είδος κινηματογραφικής κολεκτίβας.
Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης συμπρωταγωνιστεί με τον πατέρα του, τον Ηλία Λογοθέτη. Πώς ήταν αλήθεια η συνεργασία; «Καταπληκτική. Οπως και η πραγματική σχέση τους, ειδικά τώρα, με το εγγονάκι». Το οποίο εμφανίζεται επίσης, αλλά στην κοιλιά της μαμάς του, της ηθοποιού Ευσταθίας Τσαπαρέλη (στο φιλμ παίζει την κόρη της Μπαζάκα)!
Ο Γ. Σακαρίδης έδειξε εξαρχής πως τον ενδιαφέρουν καυτά θέματα: η ασυδοσία των πετρελαϊκών εταιρειών, η περιβαλλοντική μόλυνση, τα διαπλεκόμενα. Η «Πλατεία Αμερικής», η ταινία που ετοιμάζει εδώ και χρόνια με τον Βαγγέλη Μουρίκη, αναφέρεται στις συνέπειες από τη δημιουργία του πολυσυζητημένου αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης.
Και σήμερα; «Μπροστά μας συντελείται μια γενοκτονία - αλλά η μεσαία τάξη δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα», υποστηρίζει. «Πολλοί γνωστοί μου χάνουν τα πάντα, αλλά ζουν σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε. Νομίζω πως το δράμα της μεσαίας τάξης δεν έχει ειπωθεί ακόμα στο ελληνικό σινεμά...».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΡΒΕΤΑΣ
«Η αδυναμία του να μένεις αμέτοχος»
Η ταινία του μπορεί να έχει τίτλο «Να κάθεσαι και να κοιτάς», όμως η ηρωίδα του, η Αντιγόνη, δεν θέλει να είναι απλώς θεατής των πραγμάτων... Αναλαμβάνει δράση.
Η 30χρονη κοπέλα (Μαρίνα Συμεού) επιστρέφει ύστερα από χρόνια σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Εκεί, συναντιέται με μια παλιά της φίλη (Μαριάνθη Παντελοπούλου), που έχει προβλήματα με το αλκοόλ και μια μαζοχιστική σχέση με έναν άντρα που την κακοποιεί. Απ' τη μεριά της αναζητά μια ήρεμη ζωή, δίχως να γνωρίζει ότι κάτω από την επιφάνεια της επαρχιακής καθημερινότητας κρύβεται μια ανομολόγητη βία...
Θέμις Μπαζάκα και Αλέξανδρος Λογοθέτης στο «Wild Duck»
Η ταινία του Σερβετά μιλά για την αδιαφορία, τη βία και «την αδυναμία», όπως μας είπε, «του να μένεις πλέον αμέτοχος».
Η Ελλάδα άλλαξε. «Ο κινηματογράφος με τον οποίο μεγαλώσαμε», εξηγεί, «βασιζόταν στη βεβαιότητα μιας ευημερίας που δεν υπάρχει πια. Μέχρι και τις αρχές του 2000 βιώναμε μια κατάσταση επιθετικής ευημερίας. Σήμερα ο κινηματογράφος απαντά σε μια πραγματικότητα πιο βίαιη, σε μια κλίμακα πιο πολιτική. Νιώθω την ανάγκη για ένα σινεμά περισσότερο επιθετικό».
Για την ταινία του, μια παραγωγή της Φένιας Κοσοβίτσα και του Κωνσταντίνου Κοντοβράκη, ήθελε ως φόντο το περιβάλλον μιας κωμόπολης, το ελληνικό τοπίο της κρίσης: «Αυτό το πλιάτσικο πάνω στη φύση, με τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά που αντικατέστησαν τα παλιά φουγάρα και τις φωτιές. Εικόνες πολύ πιο παρακμιακές - τα θλιβερά απομεινάρια της ανάπτυξης...».
«Το φυσικό περιβάλλον», προσθέτει, «είναι πια τόσο εξαντλημένο που η μόνη δυνατότητα εκμετάλλευσής του είναι η διαχείριση της καταστροφής του».
Για ολ' αυτά χρειαζόταν «μια νέα εικονογραφία, και δεν υπήρξε καλύτερη τέτοια από αυτή των spaghetti western...».
Ο Γιώργος Σερβετάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978 αλλά μεγάλωσε στη Θήβα. Σπούδασε στο Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, για ένα φεγγάρι πέρασε από τη Σχολή Σταυράκου, ενώ δίδαξε πληροφορική σε τεχνικά και γενικά Λύκεια. Γύρισε κάμποσες μικρού μήκους, ενώ το 2008 στο Digitalwave του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης προβλήθηκε η ταινία του «Οι αιτίες των πραγμάτων».
Στράφηκε στο σινεμά «για να κάνω τις ταινίες που ήθελα να δω». Το δρόμο θεωρεί πως άνοιξε το δόγμα των Δανών. «Σε έκανε να σκεφτείς πως μπορείς να κάνεις ένα άμεσο σινεμά».
Η ταινία του είναι ανεξάρτητη. Βέβαια, αναρωτιέται, «υπάρχει σήμερα ελληνική ταινία που δεν είναι ανεξάρτητη παραγωγή; Ομως οι ταινίες δεν είναι μόνο ο τρόπος παραγωγής τους. Το "ανεξάρτητος" δεν αθωώνει κανέναν. Το θέμα είναι τι πρεσβεύει κάθε φιλμ...».
