ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
«Φυγή προς τα εμπρός». Δανειζόμενος μια φράση του Γιάννη Σκαρίμπα ο Σωτήρης Χατζάκης, στην πρώτη του συνάντηση με τους καλλιτεχνικούς συντάκτες, παρουσίασε το πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου, για τη χειμερινή περίοδο 2013-2014.....
«Οι Θεατές» του Μάριου Ποντίκα σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου θα επαναληφθούν και τον χειμώνα στο Εθνικό Θέατρο
Πλουραλιστικό το δίχως άλλο, με είκοσι μία παραγωγές (οι τέσσερις επαναλήψεις από πέρυσι) καταδεικνύει την άποψη του καλλιτεχνικού διευθυντή ότι στον «οικονομικό πόλεμο» που βιώνουμε το ρήμα «συρρικνώνομαι» και η λέξη «μιζέρια» δεν ταιριάζουν. Αντίθετα. Χρειάζεται «να είμαστε παραγωγικοί κι αναπτυξιακοί». Πώς; «Ρισκάροντας... Ανοίγοντας τη βεντάλια σε όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού. Αυτή είναι η φιλοσοφία μας και το στοίχημα... Θα πρέπει να πετύχουμε».
Με επιχορήγηση 6.550.000 ευρώ (μειωμένη κατά 7%), αλλά με γεμάτο το ταμείο (όπως το άφησε ο απερχόμενος καλλιτεχνικός διευθυντής, Γ. Χουβαρδάς), ο Σωτήρης Χατζάκης ποντάρει στις εισπράξεις. Ναι, «να γίνουμε ελκυστικοί», αλλά «η δουλειά του Εθνικού δεν είναι να ανταγωνίζεται το ελεύθερο θέατρο στην εμπορικότητα. Καλό είναι να συμβαίνει. Αλλά η βάση, η ουσία, αυτού του θεάτρου είναι η πνευματικότητα, η εκπαίδευση, η ψυχαγωγία, η διαθεσιμότητα, ο παρηγορητικός του λόγος απέναντι στην κοινωνία που δοκιμάζεται. Δεν μπορούμε να παίζουμε το παιχνίδι της αγοράς λειτουργώντας ψυχρά» λέει. Από την άλλη είναι και οι εργαζόμενοι. «Κανείς δεν περισσεύει, κανείς δεν πρέπει να φύγει. Το οργανόγραμμα είναι σωστό, αλλά για να μείνουν οι συμβασιούχοι θα πρέπει να δουλέψει το ταμείο αλλά και να μην περικοπεί άλλο η επιχορήγηση».
Με το όραμα ενός Εθνικού ανοικτού προς όλους και για όλους, αλλά και ενός Εθνικού που συνδιαλέγεται με το εξωτερικό, ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής έχει κάνει τον σχεδιασμό του ρεπερτορίου. Οσον αφορά στο καλλιτεχνικό δυναμικό ζητάει «νέο αίμα» και «ανθρώπους που δεν έχουν εργαστεί μέχρι τώρα στο Εθνικό», ενώ στόχος του είναι να υπάρξει μία «γέφυρα» ανάμεσα στη σχολή και τις σκηνές του θεάτρου, ούτως ώστε οι απόφοιτοί της να μη γίνονται «πολιτιστικοί μετανάστες».
Εκανε σαφές ότι θα αλλάξει ο διευθυντής της σχολής (οι πληροφορίες θέλουν τη Λυδία Κονιόρδου να διαδέχεται τον Βίκτωρα Αρδίτη), ενώ τόνισε ότι θα ήθελε να δημιουργηθεί τμήμα σκηνοθεσίας αλλά και αρχαίου δράματος, τομείς όπου υπάρχει μεγάλο έλλειμμα. Κοινωνικές δράσεις (προγράμματα σε νοσοκομεία, φυλακές, κέντρα απεξάρτησης και «θέατρο κατ΄οίκον...), η δημιουργία της νεανικής σκηνής (φέτος, με ένα έργο με θέμα την απεξάρτηση), η παραμονή του υπεύθυνου δραματολογίου, ο οποίος εισηγείται έργα χωρίς να τα «επιβάλλει» («το ρεπερτόριο εκπορεύεται από το γραφείο του καλλιτεχνικού διευθυντή»), είναι μερικά από αυτά που ήδη έχουν δρομολογηθεί. Επίσης η Φωτεινή Μπαξεβάνη αναλαμβάνει ως αναπληρώτρια διευθύντρια, στη θέση της αποχωρήσασας Εφης Θεοδώρου. Ιδιαίτερη βαρύτητα στην παρουσία του Εθνικού στο εξωτερικό θα δοθεί με τη δημιουργία της «Διεθνούς Σκηνής», που θα πρέπει να είναι «ολιγομελής αλλά όχι μίζερη» με έμφαση στην ελληνική διαχρονία και θα μπορεί να βρίσκεται πολύ χρόνο εκτός Ελλάδος.
Η πρώτη της παρουσία προσδιορίζεται το 2014, γιατί... «δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα για τη χώρα από το να βγούμε έξω ή να φέρουμε κόσμο μέσα, για να καταλάβουνε ποιοι είμαστε και τι κάνουμε, πέρα από τις παθολογίες που μας επιρρίπτουν κι από το κλίμα που υπάρχει και το βλέπουμε σε πολλά κέντρα του εξωτερικού όταν μιλάνε για την Ελλάδα. Αυτό πρέπει να αλλάξει...».
Τέλος, ο Σωτήρης Χατζάκης έκανε μια προσωπική αναφορά που αφορά στον Νίκο Κούρκουλο. «Οποιαδήποτε στρατηγική ή φιλοσοφία προγράμματος έχω εφαρμόσει σε θέατρα δημοσίου συμφέροντος αφορά στη δική του διδαχή και μέθοδο» τόνισε. Και τη θέση του για το τι σημαίνει Εθνικό Θέατρο τη... διάβασε στα λόγια του Αγγελου Τερζάκη («Βήμα», 17/6/1964): «Το Εθνικό Θέατρο έγινε για την Ελλάδα, για τον ελληνικό λαό, όχι για τρία ή τέσσερα πρόσωπα...».
Ρεπερτόριο 2013-2014
Κεντρική Σκηνή
«Φιλάργυρος» Μολιέρος (σκην. Γ. Μπέζος)
«Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε» Λ. Πιραντέλο (σκην. Δ. Καραντζάς)
«Η τρελή του Σαγιώ» Ζ. Ζιροντού (σκην. Π. Ζούλιας)
«Θεία Κωμωδία - Κόλαση» Δάντης (σκην. Δ. Μαυρίκιος)
Επαναλήψεις: «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» Γ. Ο'Νιλ (σκην. Γ. Χουβαρδάς)
«Γκόλφω» Σπ. Περεσιάδης (σκην. Ν. Καραθάνος)
Σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη - Ρεξ
«Η γειτονιά των αγγέλων» Ι. Καμπανέλλης (σκην. Κ. Τσιάνος) - Αφιέρωμα στον Ν. Κούρκουλο
«Πρόβα νυφικού» Ντ. Γιαννακοπούλου (σκην. Β. Βαφέας)
«Ρόλος Μεφίστο» (σκην. Ν. Μαστοράκης)
Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»
«Ο περιποιητής φυτών» Π. Μάτεσις (σκην. Εκ. Λυγίζος)
«Φλαντρώ» Π. Χορν (σκην. Λ. Κονιόρδου)
«Οι απόψεις ενός κλόουν» Χ. Μπελ (σκην. Αρ. Ξάφης)
«Ο Μέγας Ιεροεξεταστής» Φ. Ντοστογιέφσκι (σκην. Σ. Χατζάκης)
«Κέικ» Β. Χατζηγιαννίδης (σκην. Π. Φιλιππίδης)
«Το δεκαήμερο» Βοκάκιος (σκην. Ν. Καραθάνος)
«Τω αγνώστω τραγωδώ» Λ. Λαζόπουλος (σκην. Λ. Λαζόπουλος)
«Η δυτική αποβάθρα» Μπ. Μ. Κολτές (σκην. Λ. Λαγκάρντ)
Επανάληψη: «Ζ» του Β. Βασιλικού (σκην. Εφ. Θεοδώρου)
Παιδική Σκηνή
- Σκηνή «Κατίνα Παξινού» «Ο Μόγλης κι οι περιπέτειές του στη ζούγκλα» Ρ. Κίπλινγκ (σκην. Φ. Μπαξεβάνη)
Νέα Σκηνή
«Ενα καπέλο γεμάτο βροχή» Μ. Γκάτσο (σκην. Γ. Κορδέλλας)
Επί (πλαγίας) σκηνής
Επανάληψη: «Θεατές» Μ. Ποντίκας (σκην. Κ. Ευαγγελάτου)
