Η ανάδειξη της ελληνικής χορευτικής σκηνής αποτελεί στόχο του Φεστιβάλ Αθηνών.
(φώτο)Λενιώ Κακλέα, «arranged by date»
Στον χώρο της «Πειραιώς 260» φιλοξενούνται μια σειρά από ενδιαφέρουσες παραστάσεις από νέες ...χορεύτριες και χορογράφους που διαπρέπουν στο εξωτερικό.
Μία σημαντική Κυπρία χορογράφος και χορεύτρια με αξιοσημείωτη παρουσία στις διεθνείς σκηνές, η Λία Χαράκη, παρουσίασε χθες και συνεχίζει σήμερα, τις χορογραφίες της «The Shape of Necessity» (που κέρδισε πριν από δύο μήνες τις εντυπώσεις στην Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού της Κύπρου) και «Tune In» (που αντιπροσώπευσε την Κύπρο στη φετινή Μπιενάλε της Βενετίας) (Χώρος Ε').
Στον πυρήνα της χορογραφίας «The shape of necessity» (2013) βρίσκεται ο Ερωτας. Η βαθιά και καταλυτική ανάγκη του Αλλου προκειμένου να ισορροπήσουμε, να μοιραστούμε το αφόρητο βάρος της Υπαρξης.
Λία Χαράκη, «The Shape of necessity» και «Τune in»
Πρόκειται για μία ευρηματική σκηνική σύλληψη γύρω από το αρχετυπικό σύμβολο «άνδρας - γυναίκα», που συνομιλεί μέσα στην καθαρότητά της με το διεθνές κοινό, δίνοντας εικόνες και ιδέες για τις ανθρώπινες σχέσεις. Και είναι -ίσως- αυτό ακριβώς που χρειάζεται ο θεατής, μέσα στο ζοφερό κοινωνικό ? οικονομικό περιβάλλον, να επαναπροσδιορίσει τη θέση του στην κοινωνία, τον τρόπο που κοιτάμε τον εαυτό μας, τη σχέση μας με τον διπλανό.
Στο σόλο «Tune in» (2012) της Λίας Χαράκη, σε ένα μινιμαλιστικό περιβάλλον, με έναν επαναλαμβανόμενο ήχο που σταδιακά επιταχύνεται, αποκτά ρυθμό και ένταση, η χορογράφος - ερμηνεύτρια παρασύρεται σε μία βύθιση προς τον εαυτό της και τελικά σ' ένα ταξίδι που την ξεπερνά και τη συντονίζει με το σύμπαν. Ο χώρος και ο χρόνος καταλύονται. Υπάρχει μόνο το τώρα...
Κατερίνα Παπαγεωργίου, «Oh! Deep sea - Corpus III»
Μία Ελληνίδα με σημαντική καριέρα στο εξωτερικό, που βρίσκεται σε απόλυτο διάλογο με το διεθνές χορογραφικό γίγνεσθαι, η χορογράφος και χορεύτρια Κατερίνα Παπαγεωργίου, με το «Oh! Deep sea - Corpus III», στις 10 και 11 Ιουνίου (Χώρος Η'), βασίζεται στην Οδύσσεια του Ομήρου, μεταφέροντας διαστάσεις του έπους στη χορογραφία.
Η παράσταση της Kat V'lastur (όπως υπογράφει τελευταία η Κατερίνα Παπαγεωργίου κάνοντας παιχνίδι αναγραμματισμού του ονόματος των γονιών της) ενσωματώνει στοιχεία πειραματισμού, ενώ στο κέντρο του θεματικού της πυρήνα βρίσκεται ο Χρόνος. Δημιουργώντας ένα ειδικό πεδίο δυνάμεων, τα σώματα των χορευτών αλληλεπιδρούν και ο χρόνος χάνει τη γραμμικότητά του. Το σώμα γίνεται Χρόνος, που εκφράζει κάθε φορά διαφορετικές ποιότητες, ανάλογα με το ερώτημα μέσα στο οποίο πάλλεται.
Το θέμα αυτής της «Οδύσσειας», της οποίας το τέλος παρατείνεται αέναα, μεταφέρεται στη σκηνή με την αυστηρή επανάληψη κίνησης, που διαρκώς αναστέλλεται εν όψει ενός ακαθόριστου στόχου.
Η κορύφωση έρχεται σε πυκνά, γεμάτα ένταση και αυστηρότητα σημεία, στα οποία τα σώματα των χορευτών μάταια προσπαθούν να κινηθούν προς τα εμπρός ή προς τα επάνω, καθώς αόρατες δυνάμεις τα ξαναρίχνουν κάτω και πάλι. Είναι η μάταιη προσπάθεια του Οντος να συνθέσει τα κομμάτια του για να διηγηθεί τη θνητότητά του.
Σχόλιο
Με το «arranged by date», η Λενιώ Κακλέα, στις 12 και 13 Ιουνίου (Χώρος Ε΄) διεισδύει στα κενά της σύγχρονης καθημερινότητας, με αφορμή ένα καθημερινό συμβάν: την απώλεια μνήμης του κωδικού μιας τραπεζικής κάρτας.
Πρόκειται για ένα σχόλιο στους κοινωνικούς μηχανισμούς ελέγχου και την κωδικοποιημένη πραγματικότητα, που παρομοιάζει τον άνθρωπο με ένα υπερσύγχρονο, αστικό ρομπότ, ουδέτερο και θλιβερό.
Μέσω της έντασης που δημιουργείται ανάμεσα στο υπαρκτό συμβάν και στις διαδοχικές κινήσεις του σώματος, η παράσταση ερευνά τη λειτουργία της μνήμης και δημιουργεί ένα αισθητικό αποτέλεσμα ιδιαίτερα ριζοσπαστικό.
Στο δεύτερο μέρος της, χωρίς προειδοποίηση βυθιζόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι. Χάνεται κάθε σημείο αναφοράς. Είμαστε έκθετοι σε ένα παρατεταμένο κενό, που εξαντλεί τα όρια της αντοχής μας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον. Μια αινιγματική παράσταση, που μέσα από την αποδόμηση και την αφαίρεση, προτείνει την ανοικοδόμηση μιας νέας γλώσσας, με ισχυρή αισθητική πρόθεση.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ
