Με πρόταση του Σπύρου Ευαγγελάτου, προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών, εξελέγη χθες το πρωί επίτιμο μέλος της ο Μίκης Θεοδωράκης.
Ηταν θερμότατη η υποστήριξη της πρότασης και έτυχε μεγάλης αποδοχής από... το κατά τεκμήριο συντηρητικό σώμα των Αθανάτων, που με βία άνοιξε τις πύλες του για έναν Νικηφόρο Βρεττάκο και την έκλεισε ερμητικά για δεκαετίες σε ολόκληρη την αριστερή διανόηση. Ετσι, επί 35 παρόντων ακαδημαϊκών στη χθεσινή συνεδρίαση της ολομέλειας, ψήφισαν υπέρ 30.
Ο τίτλος του επίτιμου μέλους της Ακαδημίας Αθηνών είναι σημαντικότερος και από του ακαδημαϊκού. Εχει απονεμηθεί ώς τώρα μόνο σε διεθνείς προσωπικότητες, σε πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, όπως στον προέδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Αϊζενχάουερ (1890-1969), στους προέδρους της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζακ Σιράκ και Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν, στον πρόεδρο της Γερμανίας Ρίτσαρντ φον Βάιστσεκερ, στους προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή και Κώστα Στεφανόπουλο, στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, στον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο και σε δύο μεγάλες προσωπικότητες της επιστήμης και της τέχνης, τον μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο και τον γιατρό Γεώργιο Παπανικολάου.
Την ανακοίνωση της απονομής αυτού του τίτλου από την Ακαδημία Αθηνών δέχθηκε με χαρά και συγκίνηση ο μεγάλος Ελληνας δημιουργός, σύμφωνα με τους δικούς του. Αλλωστε, η διάκριση αυτή έρχεται σε μια στιγμή που απολαμβάνει όπου κι αν εμφανιστεί -πρόσφατα στην παράσταση του «Ποιος τη ζωή μου...» στο Μπάντμιντον- πραγματική λατρεία από το κοινό. Οι άνθρωποι του φιλούσαν τα χέρια, ήθελαν να τον αγγίξουν, σαν να πρόκειται για ένα πρόσωπο του μύθου που έχει ταυτιστεί με τους αγώνες και την Ιστορία του ελληνικού λαού.
Κρητικός την καταγωγή, γεννημένος στη Χίο το 1925 ο Μίκης Θεοδωράκης, σύμφωνα με το βιογραφικό που συνοδεύει τον τιμητικό τίτλο της Ακαδημίας, σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη και αργότερα με υποτροφία στο Conservatoire στο Παρίσι, όπου υπήρξε μαθητής του Olivier Messiaen και του Eugene Bizot.
Εχει συνθέσει έργα για σχεδόν όλα τα είδη της μουσικής δημιουργίας: έργα συμφωνικής μουσικής (πέντε συμφωνίες, ανάμεσα σε αυτές και η περίφημη Συμφωνία των Χορικών), μουσικής δωματίου, Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, εννέα ορατόρια (μεταξύ αυτών το «Αξιον Εστί» και το «Canto General»), πέντε όπερες, τις οποίες ονομάζει Λυρικές Τραγωδίες («Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Μήδεια», «Λυσιστράτη» και «Καρυωτάκης - Οι Μεταμορφώσεις του Διονύσου»), μουσική για το αρχαίο δράμα (δέκα τραγωδίες), για το θέατρο (εννέα θεατρικά έργα), για τον κινηματογράφο (εννέα έργα), για τρία μπαλέτα (με γνωστότερο τον «Ζορμπά»), καθώς και πολλούς κύκλους τραγουδιών. Ο Θεοδωράκης, ιδιαίτερα με τους κύκλους τραγουδιών του και με τα ορατόρια, έκανε ευρύτερα γνωστή την ελληνική ποίηση κορυφαίων δημιουργών.
Το μουσικό όραμα του Θεοδωράκη συνδυάζει αναμνήσεις από τη δημοτική και τη βυζαντινή μουσική με τρόπο σύγχρονο και εντελώς προσωπικό, γι' αυτό και τραγουδήθηκε σχεδόν από το σύνολο του ελληνικού λαού, ενώ συγχρόνως είναι ένας από ολιγάριθμους Ελληνες καλλιτέχνες που διέδωσε σ' όλο τον κόσμο τη νεοελληνική μουσική τέχνη.
Παράλληλα, σ' όλη του τη ζωή, πάλεψε για τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ
