Κάθοδος μυριων ερωτημάτων

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ

Η ΚΑΤΑΒΑΣΗ του Σωτήρη Χατζάκη στο Εθνικό Θέατρο, ουσιαστικά μια μεταγραφή αναβάθμισης, ενώ εκκρεμεί το εισαγγελικό πόρισμα για τον οικονομικό απολογισμό του στο Κρατικό Θέατρο, δεν βαραίνει το σκηνοθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή του Κρατικού, αλλά την τρικομματική και τον πρωθυπουργό.

Ο φάκελος του απολογισμού...
απορρίφθηκε από το Δ.Σ. και εστάλη στον εισαγγελέα. Πράγμα πρωτοφανές. Αυτό κάτι θα έπρεπε να φρενάρει. Το «καμπανάκι» όμως δεν χτύπησε για τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, τα οποία, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, σφυρίζοντας αδιάφορα, συνέχισαν να αναλώνονται στο παιχνίδι της αλληλομοιρασιάς. Εσύ τον πρόεδρο, εγώ το διευθυντή και ο τρίτος τον ταμία. Εσύ το Εθνικό, εγώ το ΚΘΒΕ και ο άλλος το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δελφών.

Ανεξαρτήτως, δηλαδή, του αν συμφωνείς με την αισθητική που πρέσβευε στο αμιγώς καλλιτεχνικό έργο της θητείας του ο κ. Χατζάκης, που εμφανώς μπάταρε προς το λαϊκό «εύπεπτο» θέαμα για το μεγάλο κοινό -αν και το τελευταίο διάστημα προέβη σε ομοβροντία «διορθώσεων», με τους Ρούλα Πατεράκη, Νίκο Μαστοράκη και Ενκε Φεζολάρι-, κάποιο στοιχειώδη σκεπτικισμό θα έπρεπε να προκαλέσει στην τρικομματική αφ' ενός η απόρριψη του απολογισμού του, αφ' ετέρου η αβασάνιστη εκχώρηση μέρους της οικονομικής ηγεμονίας του ΚΘΒΕ στον ιδιώτη (Ακροπόλ). Γιατί από τότε ουσιαστικά ο Σωτήρης Χατζάκης έχασε την μπάλα. Ο ιδιώτης τι άλλο θα έκανε πέρα από το αναμενόμενο; Θα άρπαζε για τον εαυτό του το καλύτερο, το περισσότερο. Εγινε και λογιστής και ταμίας των συμπαραγωγών με την κρατική σκηνή.

Δυστυχώς, επιμένω, η περιπέτεια του ΚΘΒΕ δεν ξεμπροστιάζει ένα θεσμικό πρόσωπο, έναν καλλιτεχνικό διευθυντή, αλλά το παθογενές -νυν και αεί, ειδικά όμως νυν- πολιτικό σύστημα. Οταν εκκρεμεί μια εισαγγελική απόφαση για κάποιον, οποιονδήποτε -τον οποίο, σημειωτέον, δεν τον βαπτίζουμε ντε και καλά προκαταβολικά ένοχο-, προτού καν αποφανθεί η Δικαιοσύνη, αναβαθμίζεται και προάγεται; Τρελά πράγματα.

Ακόμα και η ΔΗΜΑΡ στάχτη στα μάτια έριχνε με τις ανακοινώσεις της; Ή να πιστέψουμε την εκδοχή που τη θέλει άπειρη στα πολιτικά παιχνίδια των σεσημασμένων της εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., που τελικά την τούμπαραν;

πηγη