Ρεπορτάζ: Καζαντζίδης Αλέξανδρος
Δεκαεννιά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα χωρίς τη Μελίνα Μερκούρη, μια σπουδαία φυσιογνωμία της πολιτικής και της τέχνης. Ταξίδεψε την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο, με οράματα που την ανέβαζαν πάντα ψηλότερα στα μάτια όλου του κόσμου.
Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία το βαφτιστικό της όνομα) γεννήθηκε στην ....Αθήνα, στις 18 Οκτωβρίου 1920. Καταγόταν από οικογένεια σημαντικών πολιτικών. Υπήρξε μεγάλη ηθοποιός, βραβευμένη με διεθνή βραβεία. Το 1938 γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με συμμαθητές, μεταξύ άλλων, τη Δέσπω Διαμαντίδου, την Αλέκα Παΐζη και τον Αλέξη Δαμιανό. Πρωτοεμφανίζεται στη θεατρική σκηνή το 1944 στο Θέατρο Βρετάνια με το θίασο των Γιώργου Παππά και Αντώνη Γιαννίδη, με το έργο του Αλέξη Σολομού «Το μονοπάτι της Λευτεριάς».
Από το 1951 αρχίζει να πρωταγωνιστεί παράλληλα και στη γαλλική θεατρική σκηνή, όπου έγινε «μούσα» ενός από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς, του Μαρσέλ Ασάρ. Συνεχίζει την παράλληλη πορεία της και στις δύο σκηνές. Σημαντική ήταν και η πορεία της στο διεθνή και ελληνικό κινηματογράφο. Της χάρισε αρκετά βραβεία με κορυφαίο το βραβείο πρώτης γυναικείας ερμηνείας του Φεστιβάλ των Καννών και επίσης μία υποψηφιότητα για Οσκαρ για το «Ποτέ την Κυριακή», το οποίο έχασε απ” την Ελίζαμπεθ Τέιλορ το 1960.
Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε με ένα θεατρικό έργο που είχε γραφτεί από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη ειδικά για τη Μελίνα Μερκούρη, το «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια», που στην ταινία είχε τον τίτλο «Στέλλα» (1955).
Το 1956, συνεργάζεται με το μεγάλο έρωτα της ζωής της, τοv Ζιλ Ντασέν και γυρίζουν την ταινία «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» βασισμένη στο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη και ακολούθησαν πολλές ακόμη.
Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού τις περιόδους 1981-1989 και 1993-1994. Χαραγμένη στη μνήμη έχει μείνει η «εκστρατεία» που ξεκίνησε για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης από τον Λόρδο Έλγιν, τα οποία βρίσκονται στις προθήκες του Βρετανικού Μουσείου.
Καταβεβλημένη από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης, την Κυριακή 6 Μαρτίου του 1994.
Ο Ζυλ Ντασέν, καθόλου Έλλην εκ γενετής, το είπε καλύτερα και απλούστερα για την οιωνεί σταρ της Ελλάδας: «Η Μελίνα είναι μια θεά που μέσα της βρίσκει ησυχία ο διάβολος».
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: sansimera.gr, wikipedia – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
