Κάτω από τα γνωστά τουριστικά νησιά του Μαυρίκιου και της Ρεϊνιόν στον Ινδικό ωκεανό φαίνεται πως κρύβεται μια θαμμένη αρχαία ήπειρος, ίχνη της οποίας μόλις ανακάλυψε μια διεθνής επιστημονική ομάδα.
Η μικρο-ήπειρος, που ονομάστηκε ...Μαυρικία και εκτιμάται ότι είχε μέγεθος περίπου τριπλάσιο της Κρήτης, δημιουργήθηκε πριν από περίπου 60 εκατ. χρόνια, όταν διαχωρίστηκαν η Ινδία και η Μαδαγασκάρη και, στη συνέχεια, θάφτηκε κάτω από τεράστιες μάζες ηφαιστειακής λάβας.
Οι ερευνητές από τη Νορβηγία, τη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Ν. Αφρική, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών “Nature Geoscience”, σύμφωνα με το BBC και το “Science”, πιστεύουν ότι η ήπειρος δημιουργήθηκε όταν καυτές στήλες μάγματος αναδύθηκαν από το εσωτερικό της Γης στην επιφάνεια διασπώντας την τεκτονική πλάκα της προϋπάρχουσας μεγάλης αρχαίας υπερ-ηπείρου, που έσπασε σε επιμέρους κομμάτια (Μαδαγασκάρη, Ινδία, Αυστραλία, Ανταρκτική).
Μέχρι πριν από 750 εκατ. χρόνια, υπήρχε μια τεράστια υπερ-ήπειρος, η Ροντίνια. Η Μαυρικία αποτελούσε τμήμα αυτής της αρχαίας μάζας. Οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα άμμου από τις παραλίες του σημερινού Μαυρίκιου (900 χλμ. ανατολικά της Μαδαγασκάρης) και διαπίστωσαν ότι περιέχουν κρυστάλλους του ορυκτού ζιρκονίου, που χρονολογούνται προ 600 εκατ. ετών έως 2 δισ. ετών. Αυτό σημαίνει, κατά τους επιστήμονες, ότι αποτελούν ίχνη της πανάρχαιας βυθισμένης πια ηπείρου, τα οποία αργότερα ήρθαν στο φως μετά από ηφαιστειακές εκρήξεις.
Σύμφωνα με τον νορβηγό καθηγητή Τροντ Τόρσβικ του πανεπιστημίου του Όσλο, τμήματα της θαμμένης σήμερα Μαυρικίας πρέπει να υπάρχουν σε βάθος περίπου δέκα χιλιομέτρων κάτω από τον Μαυρίκιο και τον Ινδικό ωκεανό. Όταν η Ινδία άρχισε να απομακρύνεται σταδιακά από τη Μαδαγασκάρη πριν από 85 εκατ. χρόνια, η μικρή ήπειρος της Μαυρικίας, με τη σειρά της, διασπάστηκε από τη Μαδαγασκάρη πριν από 83,5 έως 61 εκατ. χρόνια και τελικά εξαφανίστηκε κάτω από τα κύματα.
Αναλύσεις του βαρυτικού πεδίου της Γης αποκαλύπτουν διάφορες περιοχές όπου ο φλοιός του πλανήτη κάτω από το βυθό του Ινδικού ωκεανού είναι πιο παχύς από τον φυσιολογικό ωκεάνιο φλοιό (έχει πάχος 25 έως 30 χλμ έναντι του συνήθους πάχους 5 έως 10 χλμ), γεγονός που πιθανώς οφείλεται στα διάσπαρτα απομεινάρια της βυθισμένης Μαυρικίας. Και άλλες περιοχές των βυθών στους ωκεανούς πρέπει να κρύβουν παρόμοια υπολείμματα αρχαίων ηπείρων – φαντασμάτων.
Ένα «μεγάλο φαράγγι» στην Ερυθρά
Εξάλλου, ένα ερευνητικό σκάφος του βρετανικού πολεμικού ναυτικού, το “HMS Enterprise”, σύμφωνα με τις βρετανικές «Ιντιπέντεντ» και «Ντέιλι Μέιλ», ανακάλυψε ένα άγνωστο έως τώρα «Γκραν Κάνυον» (Μεγάλο Φαράγγι) σε βάθος 250 μέτρων στην Ερυθρά Θάλασσα, στο πλαίσιο μιας εννεάμηνης αποστολής στα ύδατα ανατολικά του Σουέζ. Μια εκτίμηση είναι ότι το συγκεκριμένο «φαράγγι» δημιουργήθηκε από τη ροή αρχαίων ποταμών, προτού η περιοχή της Ερυθράς πλημμυρίσει από νερά.
Το βαθύτερο υποθαλάσσιο «φαράγγι» έχει ανακαλυφθεί στο Βισκαϊκό Κόλπο της Ισπανίας, σε βάθος σχεδόν 5.000 μέτρων. Άλλα μεγάλα φαράγγια έχουν δημιουργήσει οι ποταμοί Αμαζόνιος, Κόνγκο και Χάντσον.
