Είναι απλώς ένας αστυνομικός, πρωταγωνιστής των ταινιών «Die Hard», που συνεχώς μπλέκει με τρομοκράτες και συνομωσίες τεράστιας κλίμακας αλλά έχει εξελιχθεί σε κάτι σαν Σούπερμαν. Δείτε ποιες σκηνές το αποδεικνύουν.
Είναι η πιο χαρακτηριστική ιδιότητά του, και η καλύτερη.... ιδέα ολόκληρου του φραντσάιζ. Ο Τζον ΜακΛέιν, πρωταγωνιστής πέντε πλέον ταινιών «Die Hard», πεθαίνει δύσκολα, δηλαδή με τίποτα, αν και είναι ένας απλός αλλά πολυμήχανος αστυνομικός από τη Νέα Υόρκη.
Είναι το θράσος και η ευρηματικότητά του πάνω από όλα που τον κάνουν να αντιμετωπίζει φαινομενικά ανυπέρβλητους κινδύνους και τρομοκράτες (που συνήθως καταλήγουν να έχουν πολύ πιο ποταπά – δηλαδή χρηματικά - κίνητρα), και καταφέρνει να τους σταματήσει, σχεδόν πάντα μόνος του μιας και που σχεδόν όλοι οι αξιωματούχοι, πράκτορες και αστυνομικοί είναι από μη συνεργάσιμοι ως άχρηστοι.
Όμως, έχοντας επιβιώσει πέντε μεγάλων κόλπων και αμέτρητων κυνηγητών, εκρήξεων, χτυπημάτων και πυροβολισμών, ο ΜακΛέιν έχει πλέον (και δυστυχώς) περάσει στην κατηγορία του υπέρ-ήρωα, χάνοντας στην πορεία το μεγαλύτερο κομμάτι της γοητείας του και της ταυτότητάς του - πουθενά δεν είναι αυτό πιο προφανές από την κάκιστη, τεμπέλικη πέμπτη ταινία της σειράς, «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει Σήμερα». Και αυτές είναι οι σκηνές των τεσσάρων πρώτων ταινιών που το προδίδουν.
7.
Η πρώτη ταινία, σίγουρα η καλύτερη της σειράς και μία από τις καλύτερες ταινίες δράσης όλων των εποχών, είναι η περισσότερο συγκρατημένη όσον αφορά τα κασκαντερικά του ΜακΛέιν. Ματώνει, πονάει, χάνει σε τετ-α-τετ και... κλαίει, ακριβώς ό,τι δηλαδή δεν κάνουν οι ντουλαποειδείς συνάδελφοί του στις ταινίες δράσης, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ και Σιλβέστερ Σταλόνε.
Έτσι, το πιο ακραίο που καλείται να κάνει ο ΜακΛέιν είναι σε μεγάλο βαθμό και αναπόφευκτο: η συμμορία του Χανς Γκρούμπερ έχει παγιδεύσει την οροφή του ουρανοξύστη με εκρηκτικά και τα πυροδοτεί όσο ο ΜακΛέιν στέκεται πάνω της. Αν δεν επέλεγε την ανορθόδοξη μέθοδο του άλματος-με-μάνικα, και στη συνέχεια δεν είχε χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά το πιστόλι του εναντίον της τζαμαρίας, θα είχε την ίδια τύχη με τους πράκτορες του FBI επί του ελικοπτέρου. Υπερβολική και μη ρεαλιστική, αλλά και εμβληματική σκηνή.
6.
Όταν ο Τζον ΜακΛέιν αντιμετωπίζει ελικόπτερο, το ελικόπτερο τείνει να έχει σύντομη ζωή.
Οτιδήποτε υπάρχει γύρω, κάτω ή πάνω από το ελικόπτερο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του και, όπως διαπίστωσε ο κακός του Τζέρεμι Άιρονς στο τρίτο «Die Hard», ακόμη και ένα καλώδιο είναι αρκετό για να σε σταματήσει ένας τύπος που είναι στο έδαφος και οπλισμένος μόνο με ένα πιστόλι...
5.
Το φινάλε του δεύτερου «Die Hard» (ο τίτλος «Die Harder» δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα, παρεμπιπτόντως) είναι φίσκα στην απιθανότητα, φυσικά, αλλά και η πρώτη φορά που η σειρά αφήνει πίσω της εντελώς τη λογική και επιλέγει τον χαβαλέ.
Ο ΜακΛέιν ισορροπεί σαν αθλητής πάνω στο φτερό του αεροπλάνου, παλεύει με την ευκολία μποξέρ και – το κυριότερο – έχει την ψυχραιμία να σκεφτεί τον τρόπο να καταστρέψει το αεροπλάνο χρησιμοποιώντας τα καύσιμά του και ταυτόχρονα να δώσει τη λύση στο πρόβλημα προσγείωσης του αεροπλάνου της γυναίκας του.
Κουλ εικόνα; Σίγουρα. Βγάζει νόημα; Σίγουρα όχι.
4.
Βέβαια λίγο νωρίτερα έχει έρθει η σκηνή που συνοψίζει την ευρηματικότητα-παύλα-θράσος-παύλα-κωλοφαρδία του ΜακΛέιν και την παράνοια των ταινιών: ο ΜακΛέιν βρίσκεται παγιδευμένος μέσα στο πιλοτήριο ενός ακινητοποιημένου στο έδαφος αεροπλάνου παρέα με αρκετές χειροβομβίδες.
Αντί λοιπόν να μπει στη διαδικασία να τις πετάξει και πάλι έξω (λογικό αλλά ίσως και μη αποδοτικό – είναι πολλές οι χειροβομβίδες), ή να πηδήξει έξω από το (ομολογουμένως μικρό) παράθυρο για να γλιτώσει, δένεται στην καρέκλα του πιλότου και εκτινάσσεται στον αέρα σε τέλειο συγχρονισμό με την τεράστια έκρηξη που ακολουθεί. Που δεν τον τσουρουφλάει. Ούτε τον τραυματίζει με το ωστικό της κύμα. Τουλάχιστον είναι αστεία.
3.
Ότι τα ελικόπτερα είναι βραχύβια στις ταινίες «Die Hard», το έχουμε ξαναπεί. Αυτή τη φορά, όμως, το μοιραίο έρχεται με άκρως φιλόδοξο τρόπο: στο, πιο παρανοϊκό από όλα, «Die Hard 4.0» ο ΜακΛέιν (αφού αποφεύγει διάφορες συγκρούσεις με αυτοκίνητα) στέλνει ένα ιπτάμενο, φλεγόμενο αυτοκίνητο (επειδή «ξέμεινε από σφαίρες») στην κατεύθυνση του ελικόπτερου που τον καταδιώκει.
Και αυτό σταματά να τον καταδιώκει.
2.
Και ερχόμαστε στην δεύτερη πιο σουρρεαλιστική εικόνα των ταινιών «Die Hard», και ταυτόχρονα το χειρότερο εφέ. «Die Hard» νούμερο τρία και ο Τζον ΜακΛέιν οδηγεί ένα τεραστίων διαστάσεων φορτηγό μέσα σε ένα μακρύ υπόγειο τούνελ. Και ύστερα ήρθε το νερό. Τόνοι νερού συγκεκριμένα.
Αλλά αυτό δεν είναι φυσικά πρόβλημα γιατί ο ΜακΛέιν μπορεί πάντα να μετατρέψει το φορτηγό σε κάτι σαν σανίδα του σερφ και καβαλάει το τεράστιο κύμα νερού (ναι, αυτό το ψηφιακό εφέ υποτίθεται ότι είναι νερό) προς την σωτηρία του! Πίεση νερού; Ποια πίεση νερού;
1.
Και φυσικά, στην πρώτη θέση, Η Στιγμή. Η στιγμή που ο Τζον ΜακΛέιν μπήκε επίσημα και ανεπιστρεπτί στην κατηγορία των σουπερ-ηρώων. Γιατί πώς αλλιώς να περιγράψεις κάποιον που αναμετράται με ένα μαχητικό αεροπλάνο πάνω σε μια γέφυρα που καταρρέει, και βγαίνει νικητής;
